عصر ایران- مقاله ای جدید که در واقع مروری دقیق تر بر تحقیقات موجود است، استدلال می‌کند که فعالیت بدنی می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد را بویژه در سال‌های پایانی زندگی شان ارتقاء دهد.
به گزارش مدیکال نیوز تودی، این مقاله اشاره می‌کند که کمبود فعالیت بدنی عامل خطر بیش از 30 بیماری مزمن است که بزرگترها را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
مقدار ورزش که برای افراد جوان به طور گسترده توصیه می‌شود - 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط تا شدید در هر هفته - برای افراد مسن تر نیز قابل اعمال است.
تحقیقات نشان داده است که 150 دقیقه فعالیت بدنی متوسط در هفته می‌تواند میزان مرگ و میر ناشی از انواع بیماری ها را به میزان 31 درصد نسبت به هفته ای که هیچ فعالیت بدنی قابل توجهی در آن وجود نداشته باشد، کاهش دهد.
فعالیت بدنی با بهبود کلی کیفیت زندگی، همچنین تقویت سلامت شناختی و روانی همراه است.
یکی از نکات اصلی مقاله این است که فاکتورهایی مانند سن، آسیب پذیری یا نقص های فیزیکی یک فرد به این معنی نیست که آن فرد باید از فعالیت بدنی اجتناب کند زیرا در واقع خود را از مزایای بی نظیر آن محروم کرده است. به عبارت دیگر این ها فاکتورهایی هستند که باید در نظر گرفته شوند، اما نباید مانع حرکت بیشتر افراد برای داشتن زندگی بهتر شوند.
این مقاله در مجله انجمن پزشکی کانادا منتشر شده است.
اول بهتر است نگاهی به تعریف مقاله مروری داشته باشیم:
مقالات مروری Review Paper مقالاتی هستند که بر اساس مقالات منتشر شده نگاشته می‌شوند. این مقالات حاصل پژوهش میدانی یا آزمایشگاهی نیستند. به عبارتی مقالات مروری به منظور بررسی و تبیین وضعیت موجود درباره یک موضوع یا مسئله، متون را بررسی و تحلیل می‌کنند.
دکتر جین تورنتون، نویسنده اول مقاله مروری حاضر، متخصص در فعالیت بدنی در پیشگیری و درمان بیماری های مزمن، توضیح داد:
این مقاله به طور عمده به پزشکان و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی را مخاطب قرار می دهد تا این نکته را برجسته کند که «بسیاری از بزرگترهایی که با بیماری مزمن زندگی می‌کنند یا فعال نیستند، می‌توانند با گنجاندن سبک زندگی فعال، شرایط سلامت بهتری داشته باشند.»
«پزشکان زیادی به بیماران خود در مورد فعالیت بدنی مشاوره نمی‌دهند! (به دلایل مختلف) و امیدواریم که این مقاله به عنوان فراخوانی برای اقدام عمل کند و به همین ترتیب کمک کند که چگونه فعالیت بدنی را به سالمندان تجویز کنیم.»
اینکه فرد مسن به تدریج داروهای بیشتری دریافت می‌کند، امری رایج است اما در نظر داشته باشید؛ ممکن است که فعالیت بدنی بتواند برخی از مشکلات افراد را به روش غیر شیمیایی حل کند!
ریان گلات مربی ارشد سلامت مغز و مدیر برنامه FitBrain در موسسه علوم اعصاب اقیانوس آرام در سانتا مونیکا، می گوید: با استفاده از داروهای مختلف، جعبه داروهای افراد به تدریج بزرگتر می‌شود.
وی ادامه می دهد: ورزش مزایای سیستمیک بسیاری ارائه می‌دهد، از جمله کاهش مرگ و میر به علل مختلف مرتبط با جسم و روح سالم، پیشگیری از سقوط(افزایش ثبات فیزیکی فرد) و بهبود سلامت شناختی و روانی. این روش ایمن‌تر و کم‌تهاجم‌تر از داروها یا جراحی‌ها است و عوارض جانبی کمتری دارد.
«تعداد کمی از مطالعات مقایسه ای مستقیم بین فعالیت بدنی و داروها یا روش‌های جراحی انجام داده‌اند، و البته بستگی به شدت و پیش‌آگهی طبیعی بیماری دارد. در مقاله، تعدادی از بیماری‌ها و نکاتی که قبل از شروع برنامه ورزشی باید در نظر گرفته شوند، آورده شده است.»
دکتر تورنتون معقد است: اگر وارد دوران پیری شده اید یا فرد مسنی در زندگی شماست که قصد دارید فعالیت بدنی بیشتری داشته باشید، «پیام اصلی این است که هیچ گاه برای گنجاندن فعالیت بدنی بیشتر در زندگی تان دیر نیست.»
گلات تأکید کرد: «فعالیت بدنی یک استراتژی ضروری در مسیر سالم پیر شدن، است. این جمله کلیدی بسیار مهم است که همه افراد باید به آن توجه داشته باشند.
دکتر تورنتون توصیه می کند تا پیش از آغاز یک فعالیت ورزشی مرتب، حتما با پزشک متخصص مشورت و تست ورزش علمی را پیشت سر بگذارید. در این شرایط حرکات مناسب با شرایط فیزیکی و سنی در اختیارتان قرار خواهد گرفت.
وی ادامه می دهد: معمولا بزرگترها باید با فعالیت های کم‌ضربه مانند پیاده روی یا شنا شروع کنند و به تدریج به 150-300 دقیقه فعالیت متوسط در هفته برسند که زمان طلایی برای سلامت افراد محسوب می شود. گنجاندن تمرینات مقاومتی و تعادلی نیز مهم است، از جمله فعالیت‌های وزنی.
