عصر ایران - قطار آیرودینامیک پی ال ام (PLM) یکی از تلاش های جالب توجه در تاریخ راه آهن فرانسه برای افزایش سرعت و جذب مشتریان رده بالا بود. در اینجا به نکات کلیدی در مورد این قطار که توسط شرکت راه آهن پاریس-لیون-مدیترانه (پی ال ام) به بهره برداری رسید، می پردازیم.
این قطار سریع، پاریس را در ۹ ساعت به مارسی متصل می کرد که در آن زمان، زمان قابل توجهی برای سفر محسوب می شد.
مسیر پاریس-مارسی یکی از مسیرهای مهم و پرتردد در فرانسه محسوب می شد و پی ال ام به دنبال ارائه خدمات سریع تر و لوکس تر در این مسیر بود.
قطارهای آیرودینامیک پی ال ام با مشکل ظرفیت محدود مواجه بودند. این موضوع می توانست در بلندمدت بر سودآوری و کارایی این قطارها تأثیر بگذارد.
با شروع جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹، فعالیت این قطارها برای همیشه متوقف شد. جنگ و شرایط پس از آن، اولویت های دیگری را برای شرکت های راه آهن ایجاد کرد و توسعه قطارهای پرسرعت را برای مدتی متوقف کرد.
شرکت پی ال ام در مواجهه با پیشرفت صنعت هوانوردی و رقابت آن با راه آهن در مسافت های طولانی، به فکر ارائه خدمات سریع تر و جذاب تر برای مشتریان خود افتاد.
به جای طراحی تجهیزات کاملاً جدید، مهندسان پی ال ام تصمیم گرفتند لوکوموتیوها و واگن های موجود را با اصول آیرودینامیک تطبیق دهند. این کار شامل تغییراتی در شکل و طراحی لوکوموتیوها و واگن ها برای کاهش مقاومت هوا و افزایش سرعت بود.
اولین لوکوموتیو آیرودینامیک در سال ۱۹۳۵ ساخته شد و پس از آن، سه قطار دیگر نیز بین سال های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۷ اصلاح و به ناوگان پیوستند.
ظرفیت محدود قطارها و آغاز جنگ جهانی دوم، به فعالیت این قطارها پایان داد.
پس از توقف فعالیت، اجزای آیرودینامیک از لوکوموتیوها و واگن ها جدا شدند و این قطارها در زمینه های دیگر مورد استفاده قرار گرفتند.
در کل، قطار آیرودینامیک پی ال ام تلاشی برای نوآوری و ارائه خدمات بهتر در صنعت راه آهن فرانسه بود. اگرچه این پروژه به دلیل محدودیت ها و شرایط جنگ جهانی دوم به پایان رسید، اما نشان دهنده توجه شرکت پی ال ام به سرعت و کارایی در حمل و نقل ریلی بود.
