مردم دوست دارند مسائل را بسیار پیچیده تر از آن چیزی که هست بکنند، و کلماتی که ما برای توصیف چیزها انتخاب می‌کنیم تنها یکی از این راه‌هاست. در همین راستا، همه یوبوت ها (U-boat) زیردریایی هستند، اما همه زیردریایی ها یوبوت نیستند. اسم این تسلیحات نظامی بسته به مکان ساخت آن ها متفاوت است.
به گزارش روزیاتو، U-boat چیزی نیست جز اصطلاحی انگلیسی سازی شده برای یک زیردریایی آلمانی و تفاوت چشمگیری با زیردریایی های ایالات متحده ندارد. کل نام “قایق” (boat) مستقیماً از کلمه آلمانی “قایق زیر دریا” یا undersea boat -(کوتاه شده به U-boot) گرفته شده است.
اگر با حوزه نظامی آشنایی زیادی ندارید اما این اصطلاح هنوز آشنا به نظر می‌رسد، ممکن است آن را در فیلم‌های هالیوودی مانند Das Boot، U-571، The Ministry of Ungentlemanly Warfare یا Greyhound شنیده باشید که در همه آن ها این زیردریایی های ترسناک آلمانی حضور دارند.
آلمان اولین زیردریایی خود (U-1) را در سال ۱۹۰۵ تکمیل کرد و اولین کشوری بود که از یک زیردریایی در طول جنگ جهانی اول استفاده کرد. در مقایسه، نیروی دریایی ایالات متحده اولین زیردریایی خود (U.S.S. Holland) را در اکتبر ۱۹۰۰ به آب انداخت. اما هیچکدام از این دو قابل قیاس به اولین زیردریایی نیست که در جنگ به کار گرفته شد، رکوردی که به یک زیردریایی به نام Turtle تعلق دارد که توسط دیوید بوشنل فارغ التحصیل دانشگاه ییل ساخته شد.
این زیردریایی یک نفره در طول جنگ انقلابی (جنگ آمریکا علیه انگلستان) در سال ۱۷۷۶ مورد استفاده قرار گرفت، که ۱۵۶ سال پس از آن بود که یک مخترع هلندی به نام کورنلیس دربل اولین شناور شناخته شده شناور در آب را در سال ۱۶۲۰ ساخت. این زیردریایی اولیه در واقع یک محفظه چوبی پیچیده بود که بدنه آن به گریس آغشته می شد تا ضد آب باشد و تا حدود ۴.۵ متر زیر سطح رودخانه تیمز در انگلستان پایین می رفت.
آلمان برای اولین بار آزمایش زیردریایی‌ها را در سال ۱۸۵۱ آغاز کرد و در پایان جنگ جهانی اول، حدود ۳۳۴ فروند U-boat (با ۲۲۶ فروند دیگر در دست ساخت) ساخته بود. این زیردریایی ها نسبت به همتایان ساخت ایالات متحده بسیار برتر بودند.
یک U-boat معمولی جنگ جهانی اول نه تنها می‌توانست سریع‌تر (شش گره در سطح، هشت گره در زیر آب)، طولانی تر (با برد ۴۰,۰۰۰ کیلومتر) از زیردریایی های آمریکایی شنا کند، بلکه می‌توانست چهار برابر سریع‌تر (تا عمق ۵۰.۳ متر- که در مقایسه با زیردریایی‌های پیشرفته امروزی چیزی نیست) از همتایان آمریکایی خود به زیر آب برود و می‌توانست با کشتی های سطحی با جثه ای ۲۰ برابر خود درگیر شود.
در همین حال، نیروی دریایی ایالات متحده – که قبل از جنگ جهانی اول، زیردریایی ها را ابداعی زودگذر می دانست – تا پایان جنگ ۷۲ فروند را به خدمت گرفت. این زیردریایی ها می‌توانستند تا عمق بیشتری پیش بروند و در حالت غوطه‌ور شدن نیم گره سریع‌تر حرکت کنند، اما این تنها مزیت‌های این زیردریایی ها بود.
پیشرفت‌های تکنولوژیکی روی زیردریایی‌ها بین جنگ جهانی اول و دوم جهانی عمیق بود. زمانی که ایالات متحده وارد جنگ جهانی دوم شد، فلسفه‌ای را توسعه داد که از «زیردریایی‌های ناوگانی» استفاده می‌کرد و ۲۸۸ فروند در ناوگان خود داشت.
در مقام مقایسه، ژاپن در طول جنگ ۱۷۴ فروند زیردریایی در خدمت داشت که سه چهارم (۱۲۸ فروند) آن ها نابود شد. از سوی دیگر، در طول جنگ جهانی دوم، آلمان دارای ۱۱۶۲ فروند یو بوت در حال فعالیت بود. در واقع، آلمان بیش از مجموع زیردریایی های آمریکا و ژاپن (۷۸۵ فروند) زیردریایی از دست داد. مهم نیست که از کجا آمده باشند، همه زیردریایی‌ها قایق‌های زیردریایی هستند… اما فقط آلمانی‌ها U-boat داشتند.
