در یکی از احکام صادرشده توسط صادق خلخالی، چهار تن از فرماندهان بلندپایه نظامی، از جمله مقامات ارشد ساواک و ارتش، به اتهام سرکوب اعتراضات مردمی و همکاری با رژیم سابق، به اعدام محکوم شدند. علاوه بر این، تمامی اموال منقول و غیرمنقول آنها و وابستگان‌شان نیز مصادره شد.
به گزارش مرکز اسناد، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ۱۳۵۷، یکی از نخستین اقدامات نظام جدید، رسیدگی به پرونده‌های مسئولان و مقامات ارشد حکومت پهلوی بود. این روند که با تأسیس دادگاه‌های انقلاب و انتصاب صادق خلخالی به عنوان اولین حاکم شرع سرعت گرفت، در ابتدا بر روی مقام‌های نظامی، امنیتی و سیاسی متمرکز شد که در سرکوب مخالفان حکومت پهلوی نقش داشتند.
در این دوران، محاکمات اغلب با سرعت زیادی برگزار می‌شد و بسیاری از متهمان بدون طی مراحل طولانی دادرسی به مجازات‌های سنگینی همچون اعدام محکوم می‌شدند. یکی از نخستین احکام مربوط به اعدام چهار تن از فرماندهان ارشد نظامی رژیم پهلوی؛ ارتشبد ناصر مقدم، سپهبد مهدی رحیمی، سپهبد منوچهر خسروداد و سرلشکر رضا ناجی بود. این افراد به جرم نقش داشتن در سرکوب اعتراضات مردمی، همکاری با ساواک، و اجرای حکومت نظامی در دوران پیش از انقلاب، محاکمه و به اعدام محکوم شدند.
همچنین، براساس این حکم، اموال منقول و غیرمنقول این افراد و حتی دارایی‌های وابستگان درجه یک آنها، ازجمله همسر و فرزندانشان، به نفع مستضعفان مصادره شد. مراسم تیرباران این افراد در ساعت ۲۳ و ۴۰ دقیقه شامگاه پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ اجرا شد.
بدین وسیله حکم اعدام چهار نفر به شرح ذیل صادر می‌گردد آنها عبارت‌اند از:
۱-رضا ناجی فرماندار پادگان نظامی اصفهان
۲-نعمت‌الله نصیری رئیس ساواک ایران در سال‌های قبل از انقلاب
۳-مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران قبل از انقلاب
۴-منوچهر خسروداد فرماندار هوانیروز ایران
و همه اموال منقول و غیرمنقول و نیز مستقل آنها و زن و فرزند آنها به نفع مستضعفین مصادره می‌شود.
امضا - صادق خلخالی
۵۷/۱۱/۲۷
