زمان و رقم دقیق تحویل سکه‌های حراج شده اعلام شد
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز، معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: اکنون که با کلکسیونی از ناترازی ها در انرژی (برق، گاز، آب و بنزین)، آلودگی هوا و محیط زیست، گرمی یا برودت دما، ناترازی میان درآمد- هزینه، تولید ـ مصرف و مانند آن دست و پنجه نرم می کنیم بهتر نیست «قافله معیوب و ناکارآمد آموزش و پرورش را که با چالش هایی مثل ناترازی در بودجه، نسبت معلم به دانش‌آموز، دخل و خرج یا معیشت معلمان، ناترازی میان برنامه های درسی مدرسه و نیازهای امروز دانش آموزان و جامعه، توزیع ناعادلانه فضا، تجهیزات و امکانات آموزشی روبروست را برای همیشه تعطیل اعلام کرده، همین یک روز در هفته را هم از دانش آموزان دریغ کنیم تا علاوه بر مصون ماندن از حوادث غیرمترقبه اردویی، بیش از این به رشد ناترازی ها دامن نزنیم؟
وی در ادامه تاکید کرد: حالا که مانند دوران همه گیری کرونا، با حواله دادن معلمان و دانش آموزان به آموزش مجازی ، چراغ خاموش و زیر سیبیلی، اهداف و ماموریت های مدرسه را به سخره گرفته، راحت و بی خیال از مسئله ای به این مهمی عبور می کنیم، بهتر نیست قید همین یک روز در هفته را هم بزنیم تا بیش از این شاهد «هدر رفت منابع عمومی، ضعف در کیفیت آموزشی، افزایش شکاف طبقاتی و اجتماعی و استمرار ناترازی ها در ابعاد فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در جامعه نباشیم؟» زیرا از آموزش و پرورشی که جز ترویج ناترازی های اجتماعی و فرهنگی، آموزش های یکنواخت و تکراری، کار دیگری ساخته نیست انتظار داشتن جامعه ای اندیشه ورز یا تربیت شهروندانی متعهد و مسئولیت پذیر برای غلبه بر چالش هایی مثل تورم ، گرانی های افسار گسیخته، قانون گریزی های پی در پی و آشکار که از تضاد میان نظام آموزشی کشور با ساختار جامعه نشأت می گیرد انتظاری عبث و بیهوده است.
ابراهیم سحرخیز همچنین افزود: چگونه می توان از آموزش و پرورشی که «در ساختار اداری و مدیریتی آن، یعنی بدنه غیر معلم آن، در رقابت انتخاب میان نخبگان و پخمگان، شانس جامعه نخبگانی و شایسته در عمل صفر است انتظار معجزه را داشت؟ بر اساس داده های تولید ناخالص داخلی اغلب کشورهای پیشرو در اقتصاد جهانی مثل چین، ژاپن، آلمان، حتی هند، کره جنوبی، سنگاپور و همسایه غربی ما، ترکیه نیز به این باور رسیده اند که باید بیشترین توجه در آموزش پایه، معطوف به آموزش وپرورش در دوره ابتدایی و بالابردن توانمندی معلمان این دوره باشد زیرا «مسیر رشد، بالندگی، توسعه وطن دوستی، پای بندی به قانون و مسئولیت پذیری، در همان لوحه های الفبایی نهفته است که معلمان ابتدایی به دانش آموزان می آموزند.»
معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش تاکید کرد: آموزش و پرورشی که هر روز به بهانه ای تعطیل و غیرحضوری است و نظارت های فنی و بالینی در آن به صفر رسیده، افزایشی شدن نرخ ترک تحصیل در بین دانش آموزان پسر پس از دوران همه گیری کرونا و عادت دادن آنها به آموزش های مجازی، بهتر است در بود و نبود خود، تجدید نظر کرده به فکر چاره اندیشی باشد. ممکن است برخی از دهک های درآمدی جامعه بتوانند با کمک از معلم سرخانه، راه اندازی مدارس خانگی، رفتن به انواعی از مدارس پولی مثل غیردولتی ها یا مدارس بین الملل و مانند آن، بخشی از این نقیصه یا عقب افتادگی را به خیال خود جبران کنند اما بخش اعظمی از جامعه هدف، به تدریج با ناامید شدن از آموزش و پرورش دولتی، به دانش آموزانی عصیانگر و هنجارشکن تبدیل خواهندشد که زیان ناشی از آن چندین برابر هزینه های آموزشی خواهدبود.
ابراهیم سحرخیز با اشاره به صحبت های تامل برانگیز پدر یکی از جان باختگان مدرسه فرزانگان کرمان گفت: سخنان این پدر، نشان از بی مبالاتی آموزش و پرورش در برابر نگاه کاسب کارانه مدیران برخی از مدارسی دارد که حاضرند از هر فرصتی برای کندن از جیب مردم یا پر کردن حساب مدرسه نهایت استفاده برده بی آنکه در قبال نقش یا ماموریت های خود به جایی پاسخگو باشند. چرا باید برای برگزاری یک اردوی درون استانی یک روزه با اخذ بیش از 30 میلیون تومان از دانش آموزان به عنوان کرایه، مدرسه خاصی مثل فرزانگان که با فشار بر آموزش و پرورش دولتی، به عنوان اولین اولویت در تخصیص منابع، تمامی نیروی انسانی مورد نیاز خود از دبیر، مشاور، مربی گرفته تا دیگر عوامل اجرایی را خارج از نوبت تامین می کند از اعزام یک مربی خبره یا معاون مدرسه برای همراهی با دانش آموزان دریغ کرده، در عمل با زیر پا گذاشتن تمامی شیوه نامه های موجود، جان ده ها دانش آموز را به خطر بیندازد؟
او در پایان گفت: چرا در آموزش و پرورش، هیچ چیز سر جای خودش نیست؟ از آنجا که در 30 سال اخیر، ما تنها با اختصاص چیزی از کمتر از ۱۰ درصد از بودجه عمومی دولت، جزء نادر کشورهایی هستیم که آموزش و پرورش دولتی به ویژه آموزش در دوره ابتدایی را ارزان تر از دیگران اداره می کنیم؛ بنابراین عجیب نیست در فهرست آزمون هایی مثل تیمز، پرلز یا امتحانات نهایی، رتبه یا جایگاه خوبی نداشته باشیم اما اگر قرار باشد حضوری یا غیرحضوری بودن آموزش ها، توفیری در بالا آمدن جایگاه ما در فهرست ها نداشته باشد، بهتر نیست با تعطیل کردن این وزارتخانه عریض و طویل ، آموزش وپرورش دیگری را تجربه کنیم؟
