ناسزاگویی و فحاشی اغلب با خشم و رفتارهای ناشایست همراه است و عموماً مردم دیدگاه خوبی به آن ندارند اما شاید ناسزاگویی با رفتار مثبتی در افراد همراه باشد. محققان در پژوهشی نشان دادند افرادی که بیشتر فحش می‌دهند، صادق‌ترند.
سال‌های اخیر، نگرش اجتماع به فحش و دشنام‌گویی بسیار تغییر کرده است؛ برای مثال سال 1939 وقتی «کلارک گیبل»، بازیگر مشهور هالیوود، در فیلم «بر باد رفته» جمله به یادماندنی «راستش عزیزم، پشیزی برایم اهمیت ندارد.» (I don’t give a damn) را به زبان آورد، تهیه‌کنندگان فیلم 5 هزار دلار جریمه شدند اما اکنون می‌بینیم که فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و کتاب‌ها مملو از ناسزاهای زننده‌اند.
رواج بیشتر ناسزاگویی را می‌توان از جنبه‌های مختلف جامعه‌شناختی و روان‌شناختی بررسی کرد اما براساس گزارش وب‌سایت دانشگاه کمبریج، محققان چند دانشگاه در هنگ‌کنگ، هلند و آمریکا دریافته‌اند فحشدادن می‌تواند نشانه‌ای از صداقت فرد نیز باشد.
محققان می‌گویند دشنام‌گویی می‌تواند با صداقت ارتباط مثبتی داشته باشد؛ به‌عبارت‌دیگر فحش اغلب می‌تواند برای بیان احساسات و صداقت بدون کنترل استفاده شود. محققان نمونه‌ای از صحبت‌های «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا، را ذکر می‌کنند که در برخی سخنرانی‌های انتخاباتی خود از الفاظ رکیک استفاده می‌کرد و برخی کارشناسان حرف‌های او را واقعی‌تر از رقبای خود می‌دانستند.
دکتر «دیوید استیل‌ول» (David Stillwell)، مدرس تجزیه‌وتحلیل داده‌های بزرگ در دانشگاه کمبریج می‌گوید: «رابطه ناسزا و صداقت نداشتن رابطه‌ای دشوار است. فحشدادن اغلب نامناسب است اما می‌تواند دلیلی باشد بر اینکه کسی نظر صادقانه خود را می‌گوید. همان‌طور که این افراد زبان خود را برای دلپذیرتربودن فیلتر نمی‌کنند، دیدگاه‌های خود را نیز فیلتر نمی‌کنند.»
محققان برای ارزیابی فرضیات خود از 2 نوع پرسشنامه و آزمون استفاده کردند. در پرسشنامه اول از 276 شرکت‌کننده خواسته شد متداول‌ترین و موردعلاقه‌ترین فحش‌های خود را فهرست کنند. سپس در آزمون دروغ‌سنجی شرکت کردند تا مشخص شود راست می‌گویند یا صرفاً به همان نحوی که جامعه اقتضا می‌کند، پاسخ می‌دهند. محققان دریافتند کسانی که تعداد بیشتری فحش یادداشت کردند، کمتر دروغ گفتند.
در دومین آزمون، محققان داده‌های 75 هزار کاربر فیسبوک را برای سنجش استفاده آنها از دشنام در تعاملات آنلاین جمع‌آوری کردند. محققان دریافتند کسانی که بیشتر ناسزا می‌گویند، از همان الگوهای زبانی استفاده می‌کنند که در تحقیقات قبلی مشخص شده بود با صداقت مرتبط است؛ برای مثال آنها در جملات خود ضمایر فاعلی و مفعولی «من» بیشتری به کار می‌برند.
یافته‌های پژوهش حاضر در ژورنال Social Psychological and Personality Science منتشر شده است.
