این اصلاحات که بزرگ‌ترین تغییر در نظام قیمت‌گذاری انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر چین از سال ۲۰۱۸ محسوب می‌شود، نحوه قیمت‌گذاری و معاملات انرژی را به طور اساسی متحول خواهد کرد. در چارچوب این سیاست جدید، تمامی برق تولیدی از منابع تجدیدپذیر باید از طریق مکانیزم‌‌‌های بازار به فروش برسد و تولیدکنندگان می‌‌‌توانند در مناقصه‌‌‌های قیمت‌گذاری و تعیین میزان تولید شرکت کنند یا نرخ رایج بازار را بپذیرند. برای پروژه‌‌‌هایی که پیش از ژوئن ۲۰۲۵ به بهره‌‌‌برداری رسیده‌‌‌اند، دوره گذار با استفاده از سازوکار تسویه تفاوت قیمت انجام خواهد شد تا قیمت‌گذاری اتصال به شبکه با سیاست‌‌‌های فعلی هماهنگ شود. اما در پروژه‌‌‌های جدید که پس از این تاریخ آغاز می‌‌‌شوند، قراردادهای خرید برق آنها به صورت پویا و براساس اهداف محلی انرژی تجدیدپذیر تنظیم خواهد شد و قیمت‌گذاری از طریق مناقصه‌‌‌های رقابتی تعیین می‌شود.

سیر تحول قیمت‌گذاری انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر در چین مراحل متعددی را پشت سر گذاشته است. در فاصله سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷، پروژه‌‌‌های فتوولتائیک تحت نظام تعرفه‌‌‌های ثابت و یارانه‌‌‌های منطقه‌‌‌ای فعالیت می‌‌‌کردند که بازگشت سرمایه باثباتی را تضمین و سرمایه‌گذاری را تشویق می‌‌‌کرد. در سال ۲۰۱۸، افزایش هزینه‌‌‌های یارانه‌‌‌ای به حرکت به سمت مناقصه‌‌‌های رقابتی منجر شد که در آن برندگان مناقصه یارانه‌‌‌هایی با نرخ‌های به مراتب پایین‌‌‌تر را دریافت می‌‌‌کردند.

تحلیلگران صنعت می‌‌‌گویند اگرچه این سیاست جدید با اصلاحات گسترده‌‌‌تر مبتنی بر بازار همخوانی دارد، اما مقیاس آن فراتر از انتظارات بوده است. یکی از نگرانی‌های اصلی، عدم‌قطعیت درباره نحوه اجرای این مکانیزم بازار توسط دولت‌‌‌های استانی است. هرچند قیمت‌گذاری پس از ژوئن ۲۰۲۵ همچنان نامشخص است، اما تحلیلگران انتظار دارند قیمت‌ها روند نزولی داشته باشند. این عدم‌قطعیت ممکن است پیش از موعد مقرر، موجی از نصب و راه‌‌‌اندازی پروژه‌‌‌ها را به همراه داشته باشد؛ هرچند مسیر احتمالی بازار پس از آن همچنان نامشخص است.