در ادبیات برخی بازیکنان، مدیران و خبرنگاران نزدیک به باشگاه دیده می‌شود که برای توجیه وضع فعلی و آرام کردن هواداران پرسپولیس امروز را با دوران آغاز به کار برانکو مقایسه می‌کنند. آیا درست می‌گویند؟ شروع به کار برانکو را به یاد بیاورید. حداقل ۴ ویژگی منحصر بفرد داشت.
اول: هوادارانی که مدت‌ها بود تیمشان نتیجه نگرفته بود و پای ساختن پرسپولیس نو ایستاده بودند همان ۱۰۰ هزار نفری که نایب‌قهرمان را ایستاده تشویق کردند. امروز اگر پرسپولیس قهرمان نشود هوادار تحمل می‌کند؟
دوم: نسلی از بازیکنان که جوان بودند و تازه به پرسپولیس آمده بودند، طارمی، علیپور، عالیشاه و نوراللهی مربعی از جوانان زیر ۲۵ سال بودند که پایه پرسپولیس نو را تشکیل دادند، تیمی که فصل بعد با رامین، انصاری، کمال، مسلمان و... تکمیل شد. امروز شما چنین چیزی می‌بینید؟ پرسپولیس حالا مدرسه پیرمردهاست. به لشگر مصدومان و... نگاه کنید.
سوم، برانکو... یک مربی جدی و آشنا با فضا بود که ذهنیت پرسپولیس را به طور کامل عوض کرد. در پرسپولیس برانکو هیچ بازیکنی سالار نبود، هیچ هواداری نمی‌توانست با پول ترکیب بچیند و گروه فشار رسانه‌ای درست کند، آیا کارتال همان برانکو است؟ فعلا برای قضاوت زود است. اما نشانه‌های تغییر را در بازی‌ها فعلا نمی‌توان دید.
چهارم، مدیرانی که به‌طور نسبی هم‌وغمشان پرسپولیس و موفقیتش بود و اطرافشان آدم مسأله‌دار کمتر پیدا می‌شد، آیا پرسپولیس حالا در این وضع است؟ آن را هم شما قضاوت کنید.
پس لطفاً رویا فروشی نکنید. پرسپولیس نیاز به تغییرات بزرگ دارد و گرنه روز‌به‌روز سرمایه‌اش فرسوده می‌شود.
منبع: فرهیختگان
