بعد از جدایی خوان کارلوس گاریدو از سرخ‌پوشان و حضور موقت کریم باقری به عنوان سرمربی پرسپولیس، سرانجام بعد از کش و قوس‌های فراروان اسماعیل به عنوان سرمربی جدید قرمز‌ها معرفی شد. انتخاب کارتال اگر چه روندی طولانی و فرسایشی داشت، اما حضور او روی نیمکت پرسپولیس با استقبال هواداران همراه شد. حالا پرسپولیس از ۴ جامی که در این فصل در آن حضور داشت از ۳ رقابت کنار رفته و تنها لیگ برتر برای سرخ‌پوشان و کارتال باقی مانده است. سرمربی ترک‌تبار قرمز‌ها در چندین نوبت در مصاحبه‌های خود تاکید داشته که او تمام تلاش خود را می‌کند تا در این فصل با پرسپولیس به قهرمانی برسد، اما اولویت او فصل آینده خواهد بود.
در یک ماه اخیر اگرچه قرمز‌ها ۳ جام مهم را از دست داده‌اند، اما نمایش پرسپولیس و در کنار آن رفتار کارتال در این مدت هواداران به آینده این تیم بسیار امیدوار کرده است. تفکری که حالا به شدت در بین هواداران و سرخ‌پوشان ایجاد شده مقایسه زمان شروع کارتال با شروع برانکو ایوانکوویچ سرمربی کروات و محبوب قرمزهاست؛ تیمی که مانند ابتدایی راه برانکو اگرچه ناکام بوده، اما کاملا امیدوار کننده است.
حال سوالی که ایجاد می‌شود این است که آیا شرایط کنونی کارتال همانند همان روزهای است که برانکو کار خود را در پرسپولیس آغاز کرد؟
مسئله مهم که کمتر کسی به آن توجه دارد، این است که برانکو تیمی را تحویل گرفته بود که مدت‌ها بود در شرایط خوبی به سر نمی‌برد و از قهرمانی فاصله گرفته بود، اما کارتال سکان هدایت تیمی را برعهده گرفته که مدافع عنوان قهرمانی‌ست و در ۱۰ دوره اخیر رقابت‌های لیگ برتر ۷ بار به عنوان قهرمانی رسیده و بدون شک نتیجه‌ای جز قهرمانی برای او و پرسپولیس به منزله شکست محسوب می‌شود.
موضوع دیگر وضعیت سنی بازیکنان پرسپولیس است. برانکو در زمان شروع کارش بازیکنان جوانی همچون، مهدی طارمی، امید عالیشاه، احمد نوراللهی و علی علیپور را در اختیار داشت که تمامی آنها زیر ۲۳ سال سن داشتند و جوانان مستعدی بودند که آماده نتیجه گرفتن بودند، اما در شرایط کنونی وضعیت برای کارتال و پرسپولیس کاملا متفاوت است.
از ۲۸ بازیکن پرسپولیس در این فصل ۱۵ بازیکن بالای ۳۰ سال سن دارند و این یک نکته منفی بزرگ برای سرخ‌پوشان محسوب می‌شود. البته حضور ستاره‌های جوانی همچون سهیل صحرایی و یعقوب براجعه در ترکیب این فصل سرخ‌پوشان نکته امیدوار کننده‌ای است و کارتال نیز با توجه به سابقه‌ای که دارد، نشان داده علاقه‌مند به جوان‌گرایی و معرفی استعدادهاست، اما وی همانند برانکو نیروی جوان بالقوه‌ای ندارند که بتوانند همانند مربی کروات از آنها استفاده کند و در مسیر موفقیت قدم بردارد و کارتال برخلاف برانکو باید در پرسپولیس تغییر نسل ایجاد کند که این موضوع هزینه سنگینی را برای این مربی ترک‌تبار در بر خواهد داشت.
بحث دیگر اینکه برانکو با توجه به حضور در تیم ملی به عنوان مربی و سرمربی و همچنین حضور در تیم امید، کاملا با شرایط فوتبال ایران آشنا بود و می‌دانست در فوتبال ایران چگونه باید کار کند، اما این نخستین تجربه کارتال در خارج از ترکیه است.
