محمدسلیم عباسی؛ از آنجائیکه یکی از چالش‌های اساسی حوزه آموزش‌های فنی و حرفه‌ای کشور عملکرد سلیقه‌ای، جزیره‌ای و موازی در این حوزه است و فقدان متولی واحد در این نظام همواره به تشدید این آسیب کمک کرده است. سیاست‌گذاران حوزه آموزش‌های مهارتی در دوهه اخیر تلاش کرده‌اند برای رفع این معضل راهکار‌های مختلفی را ارائه و تجربه نمایند.
همکاری‌های آموزشی مکمل بین دستگاهی، آموزش‌های مشارکتی و تفاهم نامه‌ای نمونه‌هایی از این فعالیت‌هاست که سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور نیز بعنوان متولی آموزش‌های غیر رسمی‌کشور از ابتدای تاسیس سعی کرده است با جدیت تمام به آنها ورود پیدا کند.
آسیب شناسی آموزش‌های بین دستگاهی، مشارکتی و تفاهم نامه‌ایی نشان می‌دهد که با وجود جبران بخشی از مشکلات عملکرد جزیره‌ای و سلیقه‌ای، این سنخ از آموزش‌ها نیز بدون معضل نیستند.
بعنوان مثال در آموزش‌های مشارکتی کمیت گرایی و رویکرد آماری و نگاه رفع تکلیفی شریک آموزشی به مقوله آموزش یک مشکل اساسی است که روح، کیفیت، کارایی و اثربخشی آموزش را زیر سوال می‌برد و البته در آموزش‌های تفاهم نامه‌ای نیز غالبا برنامه ریزی‌های ستادی با کارشکنی و نگاه غیر تخصصی صف، منجر به ختم به خیر شدن ماجرا نمی‌شود.
کُنْسُرْسیوم (Consortium) یک واژه فرانسوی است که به ائتلاف یا پیوند دو یا چند فرد، شرکت، سازمان یا حکومت (یا ترکیبی از اینها) به منظور انجام کنش‌های هماهنگ یا ادغام منابعشان برای رسیدن به هدف یکسان اطلاق می‌شود.
بر همین مبنا کنسرسیوم مهارت نیز یک ایده جدید به منظور سیاست گذاری، برنامه ریزی، همکاری، هماهنگی و به اشتراک گذاشتن منابع مالی، مادی و انسانی بین چند دستگاه است بطوریکه خروجی این اشتراک فکر و منابع به توانمندسازی منابع انسانی و پرورش و تربیت نیروی کار ماهر منجر شود. این ایده خلاقانه نخستین بار توسط دکتر غلامحسین محمدی سکاندار جدید سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور ابداع و به کارگیری شد، اصطلاح و تفکری که بدون اغراق می‌تواند ضمن ساماندهی بخش قابل توجهی از مشکلات اجرایی نظام مهارت آموزی این حوزه را بهره‌ورتر نماید.
