به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از اسب بخار،  در دهه ۶۰، یک مخترع ایرانی موفق به ساخت پیکانی با هوش مصنوعی شد که قابلیت تشخیص صدا، کنترل هوشمند سیستم‌ها و حتی ایمنی خودکار را داشت.

پیکان هوشمند؛ رؤیایی که واقعی شد

در سال‌های پایانی دهه ۶۰، محمد اخباراتی، مهندس هوانیروز، دست به اختراعی زد که فراتر از زمان خود بود. او سیستمی الکترونیکی طراحی کرد که روی پیکان نصب می‌شد و خودرو را به یک وسیله نقلیه هوشمند تبدیل می‌کرد. این سیستم قادر بود با تشخیص صوتی، فرمان‌های راننده را دریافت کند و بدون نیاز به دخالت دست، عملکردهای مختلفی را کنترل کند. از روشن و خاموش کردن موتور گرفته تا بالا و پایین بردن شیشه‌ها و باز کردن درها، همه‌چیز از طریق فرمان صوتی اجرا می‌شد.

اما امکانات این خودرو تنها به فرمان صوتی محدود نبود. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن، سیستم ایمنی هوشمندی بود که می‌توانست هنگام خواب‌آلودگی راننده، با ایجاد هشدار و لرزش او را بیدار کند. همچنین پیکان هوشمند به سیستمی مجهز بود که فاصله ایمن با خودروهای جلویی را حفظ می‌کرد و در شرایط خطرناک هشدار می‌داد. نکته جالب دیگر، جلوگیری از روشن شدن موتور در زمانی بود که خودرو در دنده قرار داشت. حتی کولر این خودرو بدون نیاز به روشن بودن موتور کار می‌کرد و سرنشینان می‌توانستند در هر شرایطی از آن استفاده کنند.

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این پروژه، استفاده از نمایشگر دیجیتال و حتی تلویزیون داخلی بود که در آن دوران یک نوآوری بی‌سابقه محسوب می‌شد. این سیستم، با بیش از ۳۸۰۰ قطعه الکترونیکی و ۱۸۰۰ سلول حافظه ساخته شده بود که نشان از دقت و پیچیدگی بالای فناوری به‌کاررفته در آن داشت.

یکی از نکات برجسته پیکان هوشمند، صرفه‌جویی چشمگیر در هزینه تولید آن است. طبق اعلام آقای اخباراتی، هزینه تولید مغز الکترونیکی این خودرو حدود ۴۰۰۰ تومان بوده است؛ این ویژگی به معنای دسترسی آسان عموم به فناوری پیشرفته‌ای است که تا به حال در صنعت خودروسازی مشاهده شده است.

پیکان هوشمند چگونه ساخته شد؟

پیکان هوشمند بر پایه فناوری دیجیتال و آنالوگ آن زمان طراحی شد. مهندس اخباراتی از ترکیبی از مدارهای منطقی و ریزپردازنده‌های ابتدایی بهره برد تا سیستم پردازش صوتی و هوش مصنوعی خودرو را پیاده‌سازی کند. او ابتدا نمونه‌های اولیه این سیستم را روی میز آزمایش توسعه داد و سپس با تغییراتی آن را درون پیکان اجرا کرد. الهام اصلی این پروژه از سیستم‌های کنترلی هواپیماهای نظامی گرفته شده بود که در آن دوران برای هدایت خودکار و تشخیص فرمان‌های صوتی استفاده می‌شدند.

با وجود محدودیت‌های تکنولوژی آن زمان، این سیستم با استفاده از سنسورهای مکانیکی و الکترونیکی، پردازش صدا و دستورات راننده را انجام می‌داد. مهندس اخباراتی با بهره‌گیری از دانش مهندسی خود، توانست یک مدار کنترل مرکزی طراحی کند که همه بخش‌های خودرو را هماهنگ کرده و از طریق یک هسته هوشمند فرمان‌ها را اجرا کند. این هسته الکترونیکی، در واقع یک کامپیوتر کوچک بود که اطلاعات را از سنسورها دریافت و بر اساس آن تصمیم‌گیری می‌کرد.

۵۸۳۲۲