به گزارش خبرگزاری مهر، تاریخ بارها و بارها نشان داده که وابستگی به قدرت‌های خارجی، آن هم از جنس آمریکا و غرب، سرنوشتی جز تحقیر، نابودی و فروپاشی ندارد. اما عجیب است که عده‌ای در داخل، هنوز هم از نسخه‌های شکست‌خورده‌ی تاریخی دفاع می‌کنند و از «مذاکره» و «وابستگی» دم می‌زنند، گویی که هیچ درسی از تاریخ نگرفته‌اند. اگر گذشته سیاه ملت‌هایی همچون لیبی، عراق و سوریه برای این افراد کافی نبود، اگر مثال‌های قرآنی و تاریخ کافی نبود، اگر تاریخ جنایات آمریکا کافی نبود؛ اما امروز اوکراین و رئیس‌جمهورش، ولودیمیر زلنسکی، زنده‌ترین نمونه‌ای است که نشان می‌دهد چگونه آمریکا، پس از دوشیدن یک کشور، آن را به زباله‌دان تاریخ پرتاب می‌کند.
زلنسکی؛ مهره‌ی سوخته‌ی آمریکا
زلنسکی، بازیگری که به امید حمایت غرب، کشورش را به جولانگاه ناتو و سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی آمریکا تبدیل کرد، حالا در آستانه‌ی فروپاشی کامل قرار دارد. اوکراین با تمام توان در خدمت سیاست‌های آمریکا و اروپا بود؛ از تبدیل شدن به خط مقدم ناتو علیه روسیه گرفته تا نابودی اقتصاد و استقلال خود برای جلب رضایت واشنگتن. اما امروز، وقتی که نیاز آمریکا به این کشور به پایان رسیده، نه تنها حمایتی از زلنسکی نمی‌شود، بلکه زمزمه‌های کنار گذاشتن او و جایگزین کردنش با یک مهره جدید، از کاخ سفید به گوش می‌رسد.
ترامپ، همان‌که بسیاری از غرب‌پرستان داخلی هنوز با حسرت از او یاد می‌کنند، در خواب از زلنسکی نام می‌برد و او را مهره‌ای بی‌ارزش می‌داند که دیگر نیازی به او نیست. در عمل هم آمریکا میلیاردها دلار سلاح و کمک مالی را که وعده داده بود، یا قطع کرده یا به تأخیر انداخته است. کشورهای اروپایی، که زمانی به‌عنوان «حامیان اوکراین» معرفی می‌شدند، اکنون در حال کاهش کمک‌ها و پافشاری بر مذاکره با روسیه هستند.
اوکراین؛ درس عبرتی برای فریب‌خوردگان داخلی
اوکراین امروز با نابودی زیرساخت‌هایش، فروپاشی اقتصادی، مهاجرت گسترده نخبگان و جوانانش و از دست دادن بخش‌های وسیعی از خاک خود، به نقطه‌ای رسیده که دیگر راه بازگشتی برایش باقی نمانده است. آیا این همان عاقبتی است که غرب‌گرایان داخلی برای ایران می‌خواهند؟! همان‌هایی که دیروز از برجام می‌گفتند و امروز از «مذاکره با آمریکا» و «تعامل با غرب» سخن می‌رانند، باید پاسخ بدهند که چرا سرنوشت اوکراین را نمی‌بینند و از آن عبرت نمی‌گیرند؟ اگر جمهوری اسلامی ایران همان راه زلنسکی را می‌رفت، امروز چیزی از این کشور باقی نمانده بود. اما آنها که به استقلال و عزت این ملت بی اعتنا هستند و هنوز هم از «سازش» و «تعامل» دم می‌زنند، متأسفانه انگار هیچ وقت قصد ندارند از درس‌های تاریخ عبرت بگیرند و آن را سرلوحه کار خود قرار دهند.
ایران، هرگز اوکراین نمی‌شود
بر خلاف اوکراین، که رهبرانش اراده‌ای مستقل نداشتند و خود را در اختیار غرب قرار دادند، ایران اسلامی بر پایه‌ی استقلال، مقاومت و ایستادگی بنا شده است. آن‌هایی که نسخه‌ی «تسلیم» را تجویز می‌کنند، باید بدانند که این ملت هرگز اجازه نخواهد داد که سرنوشتی شبیه به اوکراین برایش رقم بخورد. جمهوری اسلامی با تکیه بر قدرت داخلی، ایستادگی در برابر دشمن و راهبرد مقاومت، نشان داده که وابستگی به آمریکا و غرب، نه تنها راه نجات نیست، بلکه نسخه سقوط و نابودی است.
اوکراین امروز در آتش خیانت غرب می‌سوزد. اما ایران، با برافراشتن پرچم استقلال و عزت، در حال حرکت به سوی پیشرفت و اقتدار است و این، درسی است که باید همه فریب‌خوردگان داخلی آن را بفهمند، قبل از آنکه خیلی دیر شود!
