احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: زلنسکی در اوکراین کمدین معروفی بود و بعد رئیس‌جمهور کشورش شد. با هجوم ارتش روسیه به خاک اوکراین، زلنسکی طرف دیگرِ سکۀ وجودش را به نمایش گذاشت و به عنوان رهبری بسیار مصمم و جدی در مقابل متجاوزان ایستاد و بخش بزرگی از دنیا را علیه پوتین بسیج کرد.
او کشورش را نه فقط قربانی "استبداد" و "جهان‌گشایی"و "تجاوز " سران کرملین می‌دید بلکه تصورش این بود که ایستادگی و مقاومت او و هموطنانش در برابر ارتش روس، دفاع از "دنیای آزاد" است و اگر این سنگر در هم شکسته شود، تمام اروپا و سپس آمریکا در معرض ناامنی و نابودی قرار می‌گیرد.
از این رو، با زبانی طلبکارانه در مقابل رهبران غرب سخن می‌گفت و آنها را به کوتاهی و اهمال در کمک‌رسانی به مردم و ارتش اوکراین و ترس‌شان از متجاوزان روس متهم می‌کرد. سران غرب در مقابل طلبکاری او احساس بدهکاری می‌کردند و اغلب با لحنی شرمسارانه در برابرش ظاهر می‌شدند.
اینک اما فردی در کاخ سفید قبای ریاست‌جمهوری آمریکا را به تن کرده است که نه فقط زلنسکی و مردمش را قربانی تجاوز نمی‌داند بلکه تجاوز روسیه به خاک اوکراین و اشغال بخش بزرگی از خاک آن را، به حساب عملکرد خود او می‌نویسد! دونالد ترامپ حتی منکر مشروعیت قانونی زلنسکی می‌شود و محبوبیت او را در بین مردمش را فقط چهار درصد می‌داند!
طبیعی است که زلنسکی در خلوت خود ترامپ را آدم نادان و ناسپاس و نمک به حرامی می‌بیند که نه درکی از منافع کشور خودش دارد و نه بویی از انصاف و متانت برده است.
حال زلنسکی مثل دانش‌آموزی است که به دلیل نمرات عالی در درس ریاضی، همواره مورد تحسین و تشویق معلمانش بوده و این تحسین و تشویق او را مسرور و مفتخر می‌کرده است، اما در این وسط ناگهان معلمی از راه رسیده که ریاضی را نه تنها علمی خوار و بی‌ارزش می‌داند بلکه اشتغال به این درس را سبب پریشانی مغز معلم و همکلاسان قلمداد می‌کند!
به چنین معلمی فقط می‌توان از ته دل فحش داد اما به طوری که خودش خیلی هم بود نبرد، اما او ممکن است از آنچه در ذهن دانش‌آموز می‌گذرد بو ببرد و در صدد اخراج از مدرسه و چه بسا ممنوع‌التحصیلی او برآید!
در این دنیا بین احساس خوشبختی و بدبختی فقط یک گام فاصله است!
