ساخت و ساز این آسمان خراش در سال 1974 تکمیل شد و گفته می شود که برای مقاومت در برابر انفجارهای هسته ای طراحی شده بود. پلاک 33 خیابان توماس در ابتدا قرار بود تجهیزات مخابراتی حیاتی را در خود جای دهد. این ساختمان به عنوان یک مرکز ارتباطی تقویت شده در برابر تهدیدات هسته ای طراحی شد. این آسمان خراش از جنس بتن و گرانیت تا ارتفاع 170 متری در افق نیویورک اوج گرفته است. اما آنچه پلاک 33 خیابان توماس را از ساختمان های مجاور متمایز می کند، فاقد پنجره بودن آن است. به غیر از چند محفظه تهویه، روزنه ای دیگری در نمای این برج دیده نمی شود.شواهدی که از اسناد ادوارد اسنودن به دست آمده همراه با نقشه های معماری و مصاحبه با کارمندان سابق شرکت ای تی اند تی نشان می دهد که پلاک 33 به عنوان یک سایت نظارتی و جاسوسی آژانس امنیت ملی آمریکا با اسم رمز تایتن پوینت فعالیت می کرده است.