به گزارش همشهری آنلاین، علیرضا فتحی اظهار داشت: «دینامیت»، «فسیل» و «تگزاس ۱، ۲ و ۳»، از پرفروش‌ترین فیلم‌ها در طول چند سال اخیر سینماها بودند. در این کارها، پای حضور یک تهیه‌کننده را می‌بینیم؛ این فرد مهم است چون توانسته در این روزگار مخاطب به سینما بیاورد پس آدم باهوشی است.

او افزود: با فروش این فیلم‌ها چرخ سینما می‌چرخد. اگر این فیلم‌ها نبودند که سینماها خوابیده بودند و آن هم پس از دوران کرونا هیچ گونه درآمدی نداشتند.

فتحی گفت: ما الفبای ورود به سینما را فراموش کرده‌ایم که سینما، در ذات خودش یک هنر - صنعت است و فیلمسازان ما توجیه نیستند که از طریق سینماهاست که کارهایشان دیده می‌شود. فروش بالای کارهای خوب ضمن کمک به رونق سینمای ایران، سالن‌های سینما هم از رکود درآورد.

وی افزود: اشتباه ما در این است که هر چیزی می‌شود گردن دولت می‌اندازیم. دولت هم یک سری اشتباهات داشته است. ما خیلی وقت‌ها کم‌کاری‌های خودمان را در سینما گردن دولت می‌اندازیم.

فتحی گفت: این که من فیلمساز و نویسنده نمی‌توانم اثری ارائه کنم که مخاطب‌پسند باشد ایرادی است که به خودم بازمی‌گردد نه مخاطب. مخاطب اگر کار کسی را دوست نداشته باشد به تماشای آن نمی‌رود پس نمی‌توان گفت چرا مخاطب سراغ این اثر می‌رود و سراغ آن اثر نه.

وی اظهار داشت: فیلمنامه‌نویس باید همانند یک تحلیل‌گر بازار باشد چون بخش مهمی از سینما صنعتی است و باید بلد باشیم چگونه فیلمنامه‌ را به تهیه‌کننده ارایه کنیم. فتحی ادامه داد: سینمای ما صنعت است؛ سینمای ما در عین سرگرم‌کننده بودن یک صنعت است.

این فیلمنامه‌نویس اظهار داشت: گاه فیلمسازی فیلم می‌سازد و چون مخاطب ندارد و نمی‌تواند بفروشد به مخاطبان می‌گوید: مردم سینمای من را نمی‌فهمند. چرا فیلمساز باید اشتباه خودش را گردن مخاطب بیاندازد؟