محققان با مطالعه بیماران مبتلا به سندروم متابولیک، وجود میزان بالایی از آنتی بادی علیه Porphyromonas gingivalis، باکتری عامل بیماری پریودنتال، را تأیید کردند.

بیماری پریودنتال، التهابات لثه‌ای به دلیل عفونت لثه و استخوان اطراف دندان‌ها است.

محققان در آزمایشات حیوانی نشان دادند که عفونت با این باکتری باعث ایجاد مقاومت سیستمیک به انسولین و اختلال عملکرد متابولیکی در عضله اسکلتی با تغییر میکروبیوم روده می‌شود. این مطالعه نشان می‌دهد که بیماری پریودنتال می‌تواند بر کل بدن تأثیر داشته باشد.

از مدت‌ها قبل مشخص شده است که باکتری‌های پریودنتال باعث ایجاد التهاب در حفره دهان می‌شوند، اما باعث افزایش سیستماتیک واسطه‌های التهابی نیز می‌شوند. از اینرو عفونت مداوم با باکتری‌های پریودنتال می‌تواند منجر به افزایش وزن بدن و افزایش مقاومت به انسولین شود که یکی از علائم بارز دیابت نوع ۲ است.

عملکرد انسولین کمک به انتقال گلوکز از خون به داخل بافت‌ها، بخصوص به عضلات اسکلتی است، جایی که یک چهارم کل گلوکز در آن ذخیره می‌شود. به همین خاطر مقاومت به انسولین نقشی اساسی در ایجاد سندروم متابولیک، گروهی از شرایط نظیر چاقی، تغییر متابولیسم چربی، فشارخون بالا، سطح گلوکز خون بالا و التهاب سیستمیک دارد.

محققان دانشگاه پزشکی توکیو در مطالعه خود به بررسی میزان آنتی بادی Porphyromonas gingivalis در خون بیماران مبتلا به سندروم متابولیک پرداختند و دریافتند بین غلظت آنتی بادی و افزایش مقاومت انسولین ارتباط وجود دارد.

این نتایج نشان داد که بیماران مبتلا به سندروم متابولیک احتمالاً تحت عفونت Porphyromonas gingivalis قرار گرفته و از اینرو در واکنش ایمنی، آنتی بادی‌هایی را علیه میکروب تولید می‌کنند.

محققان دریافتند که در موش‌هایی که Porphyromonas gingivalis وجود داشت، میکروبیوم روده به طور قابل توجهی تغییر کرده بود که ممکن است حساسیت به انسولین را کاهش دهد.