سواد زندگی؛ توسعه توانمندی‌های فردی؛ مریم طرزی – سندرم جای خالی نماد خالی بودن جای کسانی است که دیگر در کنار ما نیستند، این سندرم به ویژه در ایام عید و تعطیلات خود را نشان می دهد. در چنین شرایطی چه می‌توانیم بکنیم؟
جای خالی کسانی که دیگر با شما نیستند به شیوه‌هایی غیرمعمول و دردناک خود را نشان می‌دهد. تصویرشان هنوز در عکس‌هایی که از آنها نگه داشته‌اید، سرجایش است. وسایل آنها و اتاق‌های خالی‌شان حاکی از گذشته ای است که در کنارتان بودند، اما دیگر نیستند.
کسانی که فوت کرده‌اند، در قلب شما جای دارند، اما در محیط فیزیکی شما دیگر نیستند. این موضوع زمان هایی خاص مثل سالگرد درگذشت شان، یا در ایام تعطیلات عید، سر سفره هفت سین خیلی خود را نشان می دهد.
با خود فکر می کنیم پارسال همین موقع با هم در خانه تکانی برای عید کار می کردیم، با هم سبزه می کاشتیم و با هم به خرید می رفتیم. اکنون چگونه می شود بی او بودن را تاب آورد.
شاید برای خیلی ها این طور باشد که امسال به احترام جای خالی کسانی که نیستند، هیچ یک از کارهای مربوط به عید را انجام ندهیم. نه خرید، نه خانه تکانی، نه سبزه و نه هفت سین. اما آیا دریغ داشتن این لذت های کوچک درست ترین راه حل است؟ شاید همین ها بتوانند همچون آیینی نمادین ما را تسکین دهند. با ما همراه باشید.
البته که خیلی دشوار است بخواهیم بخندیم و از همراهی دیگران لذت ببریم وقتی که فقدان یک عزیز هنوز دل مان را می سوزاند.
سندرم جای خالی عزیزانی که دیگر بین ما نیستند،در ایام عید بیشتر عذاب مان می دهد.
_________
درس های دیگری در سواد زندگی
مدرسه آموزش‌های دانش پایه و کاربردی عصر ایران
به ما بپیوندید savadzendegi@
