یکصدوپنجمین شهرآورد پایتخت بین تیم‌های پرسپولیس و استقلال در هفته بیست‌ویکم لیگ برتر فوتبال از ساعت ۱۷:۱۵ دقیقه در ورزشگاه آزادی برگزار شد که در نهایت با پیروزی پرسپولیس به پایان رسید.
یک: شما فقط اتفاقات این یک ماه و به‌خصوص یک هفته اخیر را مرور کنید. استقلال کلا منطق فوتبال را زیر سؤال برده است. چرا باید چنین تیمی نتیجه بگیرد؟ همه مدیران استقلال با تمام وجود تلاش کردند که از تعقل و تامل در جمع‌شان خبری نباشد. واقعا عجیب است چرا باید مذاکراتی که به امضای نهایی نرسیده ریز به ریزش رسانه‌ای شود و در نهایت به پوچ برسد.
دو: استقلال بیرون زمین را به ناشیانه‌ترین شکل ممکن باخت تا با ذهنی آشفته و غیرمتمرکز آماده دربی شود. از بعدازظهر سه‌شنبه‌ای که همه ایران و البته مربی‌های لوزر کاندیدای نیمکتش شدند تا غروبی که نیمکتش به سرمربی تیم یازدهم جدول برسد. برآیند تمام این اتفاقات یعنی از دست رفتن تمرکز، یعنی نداشتن آنالیز، یعنی باری به هر جهت بودن. پلن A شکست خورد، پلن B باخت تا پلن C از سر ناچاری و اتفاقی به آنها چشمک بزند. البته اگر پلن سومی هم وجود می‌داشت.
سه: به درون زمین برویم، استقلال با همان ترکیب بازی با نساجی شروع کرد. بوژوویچ که نه، نوازی استقلال را ارنج کرد و طبیعی هم بود. درون زمین به آشفتگی بیرون زمین نبود ولی دمل چرکین یک جا کار دست استقلال داد. روی پاس سروش رفیعی به علیپور، کاملا نشانه‌های عدم آنالیز دیده می‌شد. فقط کافی بود چهار بازی پرسپولیس را دیده باشند آن وقت این طور دفاع نمی‌کردند.
چهار: سیدحسین حسینی و روزبه‌چشمی در پست خود جزو بهترین‌های ایران هستند، اما باید قبول کرد این دو بازیکن دربی باز نیستند. پس زمینه ذهنی آنها در دربی، نبردن و باخت است و سپس توجیه باخت. همین تفکر به جوان‌های تیم و همین تفکر به سکو‌ها و رسانه‌های آبی هم منتقل می‌شود.
پنج: آدرس اشتباه دادن هنر مردان بازنده است. استقلالی‌ها عادت کرده‌اند به این که زمین و زمان را مقصر بدانند جز خودشان! وزیر، وکیل، زمین، زمان، فدراسیون، داور، صدا و سیما، رسانه‌ها. اصلا کل مملکت علیه شما هستند. راه حل چیست؟ غر زدن و ناله کردن؟ یا جنگیدن مثل فرهاد مجیدی علیه همه مشکلات؟ نگارنده راه حل مجیدی را پیشنهاد می‌کند. با همه جنگید و حداقل دو دربی را در ضربات پنالتی برد هر چند پیروزی در جریان بازی حساب نمی‌شود، اما در نهایت استقلال با فرهاد مجیدی، دو جام حذفی را از قرمز‌ها گرفت.
شش: کوجو و ماشاریپوف کاملا از شرایط آرمانی دور بودند. نحوه حرکات و بازی آنها نشان می‌داد که ترس از مصدومیت مجدد دارند. به نظر می‌رسد اگر این دو بازیکن آماده شوند بخش زیادی از مشکلات یک سوم هجومی استقلال حل خواهد شد.
هفت: علیرضا کوشکی تا به همه ثابت نکند در موردش اشتباه کرده‌اند قصد بی‌خیال شدن ندارد. اعتماد به‌نفسی که از دوحه به او تزریق شده فوتبال او را زیر و رو کرده است. گل به پرسپولیس کپی برابر اصل گلش به نساجی بود. ارسال خط کشی شده از رامین رضاییان با یک ضربه سر دقیق به گوشه دروازه گندوز رفت. مرحله بعدی برای کوشکی تداوم است.
هشت: به نظر نگارنده در حق آرش رضاوند کم‌لطفی می‌شود. آرش تنها هافبک استقلال است که قابلیت خوبی در بازپس‌گیری توپ دارد، خوب پرس می‌کند و در انتقال‌ها اثرگذاری مثبتی دارد. مشکل آرش تصمیمات آخر است که دقت ضربه خوبی ندارد. برای همین آمار گل و پاس گلش پایین است. ساپینتو بلد بود از رضاوند خوب بازی بگیرد، اما نکونام و سهراب و موسیمانه و نوازی نتوانستند از او بازی بگیرند. باید دید بوژوویچ می‌تواند یا نه.
نه: تا زمانی که مصاحبه‌ها و استوری‌های چهره‌هایی مثل محمد نوری، مهدی فنونی‌زاده، امیرحسین صادقی و … که عشق فالوئر هستند خریدار دارد و وایرال می‌شود استقلال در مسیر درست قرار نمی‌گیرد. آنها بیشتر شیپورچی هستند تا کارشناس و پیشکسوت! مشکل استقلال تریبون نداشتن و نجیب بودن آدم حسابی‌هاست. اولین گام برای پیشرفت پذیرش اشتباه است، اما کو گوش شنوا؟ استقلال از همان کودتای اردیبهشت ماه امسال سمیعی و شهریاری با همکاری و همیاری نکونام در برکناری مدیرعامل تیم صدرجدولی ضربه می‌خورد. لیگ برتر و جام حذفی و سوپرجام فصل پیش از دست رفت. استقلال می‌تواند با گرفتن جام حذفی امسال به سمت گرفتن سوپرجام هم پیش برود.
ده: دربی ۱۰۵ به تلخ‌ترین شکل ممکن برای استقلال به پایان رسید، دربی که حریف از نظر فنی برتری خاصی نداشت ولی استقلال اسیر غفلت خودش و تیزهوشی رقیب شد. این بازی درس‌های زیادی برای استقلال داشت اگر خواهان تغییر باشد. در فوتبال مهم‌ترین بازی، بازی بعد است. فوتبال همیشه به شما فرصت جبران می‌دهد. متعصبانه، واقع بینانه و هر جوری که حساب کنید استقلال شانس کمی مقابل النصر دارد ولی فوتبال است و هر احتمالی در آن وجود دارد. از امروز زندگی جدید آبی‌ها با بوژوویچ آغاز می‌شود. پشت انتخاب او که هیچ منطقی نبود و شاید بسیاری او را انتخابی از ناچاری بدانند ولی شاید او همان گمشده اروپای شرقی استقلال باشد. آمدن او با استقبال عمومی همراه نشد، اما مگر آمدن آنهایی که با استقبال هواداران آمدند چه گلی بر سر استقلال زدند؟
پانوشت: درباره ماجرا‌های داوری، کارشناسان اظهارنظر کرده‌اند و برخی گفته‌اند پنالتی استقلال سوخته و برخی گفته‌اند صحنه خطا روی آزادی پنالتی نبوده است. برخی از نبودن خط آفساید در وی‌ای آر گفته‌اند و انگار علیپور چند سانتی متر جلوتر بوده و برخی گفته‌اند حق را به وی‌ای آر می‌دهند. در کل نگارنده معتقد است اگر فناوری وی‌ای آر در لیگ برتر فوتبال ایران کامل بود حالا از این حرف‌ها خبری نبود. اینکه با وی‌ای آر هم هنوز قضاوت‌ها مشکل دار است یعنی یک جای کار می‌لنگد.
