اینفوگرافی زیر، هفت کشور پرجمعیت جهان و جمعیت آنها را در هر سال بین ۱۹۷۵ و ۲۱۰۰ ردیابی می‌کند. برای ارقام پس از ۲۰۲۵ از تخمین استفاده شده است. با استفاده از این داده‌ها می‌توانیم پیک جمعیت هر کشور را ردیابی کرده و سال پیک جمعیت کشورها را مشخص کنیم.
به گزارش روزیاتو، به یاد داشته باشیم که اینها پیش‌بینی‌هایی بر اساس الگوهای فعلی باروری، مرگ و میر و مهاجرت هستند. عواملی مانند جنگ، بیماری و قحطی در نظر گرفته نشده‌اند، همچنین تغییرات ناگهانی در چشم‌اندازهای اجتماعی-اقتصادی که می‌توانند بر نرخ زاد و ولد تأثیر بگذارند نیز محاسبه نشده‌اند.
از هفت کشور پرجمعیت جهان، یکی (چین) قبلاً به اوج جمعیت خود در سال ۲۰۲۱ رسیده است.
کشورهای دیگر، به طور خاص برزیل، اندونزی و هند، در مسیر رسیدن به اوج خود در ۲ تا ۴ دهه آینده هستند.
در همین حال، ایالات متحده، پاکستان و نیجریه به رشد آهسته خود تا بعد از سال ۲۱۰۰ ادامه خواهند داد.
از این سه کشور، تخمین‌های فعلی نرخ باروری نیجریه و پاکستان را بالاتر از نرخ جایگزینی جمعیت تا دهه ۲۰۸۰ نشان می‌دهد.
نرخ باروری، میانگین تعداد فرزندانی است که یک زن در طول دوران باروری خود به دنیا می‌آورد. نرخ جایگزینی، تعداد فرزندانی است که به ازای هر زن متولد می‌شوند (۲.۱) که در آن سطح جمعیت ثابت می‌ماند.
بدون در نظر گرفتن مهاجرت، این شاخص نشان می‌دهد که جمعیت پاکستان و نیجریه احتمالاً برای مدت زمان طولانی رشد خواهد کرد.
از سوی دیگر، نرخ باروری ایالات متحده در حال حاضر زیر نرخ جایگزینی است که نشان می‌دهد که جمعیت باید کاهش یابد، اما مهاجرت به این کشور مدت‌هاست که رشد جمعیت را تقویت کرده و این روند احتمالاً سایر کاهش‌ها را جبران خواهد کرد.
