روغن‌های دانه‌ای، شامل روغن‌هایی که از دانه‌های گیاهی مانند کلزا، سویا، آفتابگردان و ذرت استخراج می‌شوند، به طور گسترده در آشپزی و صنایع غذایی استفاده می‌شوند. این روغن‌ها که معمولاً به عنوان گزینه‌های سالم‌تری نسبت به چربی‌های حیوانی و اشباع‌شده شناخته می‌شوند، اما ممکن است مضراتی برای سلامت بدن نیز به همراه داشته باشند.
به گزارش ایسنا؛ فرآیند استخراج این روغن‌ها معمولاً از طریق استفاده از حلال‌هایی مانند «هگزان» صورت می‌گیرد. این ترکیب برای جدا کردن چربی مایع از دانه‌ها به کار می‌رود و پس از فرآیند استخراج تبخیر می‌شود. با این حال، ممکن است مقادیر اندکی از هگزان در روغن باقی بماند، که اگرچه از نظر سم‌شناسی به میزان ناچیز و بی‌خطر است، اما نگرانی‌هایی را در مورد سلامت مصرف‌کنندگان ایجاد می‌کند.
یکی از دیگر نگرانی‌ها درباره روغن دانه‌ها، محتوای بالای اسیدهای چرب امگا-۶ است. این نوع چربی‌ها، که عمدتاً در روغن‌های دانه‌ای یافت می‌شوند، برای بدن ضروری هستند اما مصرف بیش از حد آن‌ها ممکن است باعث التهاب‌های مزمن و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت نوع ۲ شود. به خصوص زمانی که نسبت این چربی‌ها به چربی‌های امگا-۳ که در منابع دیگری مانند ماهی و دانه‌های چیا یافت می‌شود، نامتعادل باشد.
تحقیقات بالینی نشان می‌دهند که جایگزینی چربی‌های اشباع شده با چربی‌های غیراشباع، به ویژه امگا-۳ و امگا-۶، می‌تواند به سلامت قلب و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند. با این حال، برای دستیابی به این فواید، باید مصرف روغن‌های دانه‌ای به شکل متعادل و تحت نظر قرار گیرد تا از مشکلات ناشی از مصرف زیاد امگا-۶ جلوگیری شود.
در نهایت، اگرچه روغن دانه‌ها می‌توانند بخش مفیدی از رژیم غذایی باشند، باید به دقت در مصرف آن‌ها توجه داشته باشیم و مراقب تعادل میان انواع مختلف چربی‌ها باشیم تا از بروز مشکلات سلامت جلوگیری کنیم.
