شامگاه یک‌شنبه اکانت‌های توییتری جزو حلقه نزدیک به ظریف و اصلاح‌طلبان ، با توییت‌هایی از اتفاقی مهم و چالش استعفای یک چهره اصلی برای دولت خبر دادند و رضا رشیدپور، مجری سابق صداوسیما و از چهره‌های نزدیک به ظریف و دولت، از «دومین خبر بد» برای ایران خبر داد و لابد خبر اولش رأی عدم اعتماد نمایندگان مجلس به عبدالناصر همتی وزیر اقتصاد بود که ظهر یک‌شنبه روی داد. برخی اخبار هم خبر از استعفای ظریف از جایگاه معاونت راهبردی رئیس‌جمهور داشت که در نهایت هم تأیید شد. ظریف را شاید بتوان پر استعفاترین مقام ایرانی نام نهاد. او یک بار پس از سفر بشار اسد به ایران و به دلیل آنکه دولت او را در جریان این سفر قرار نداده بود و یک بار دیگر هم در اوایل شکل‌گیری دولت پزشکیان استعفا داده بود.
محمدجواد ظریف به رسم همه استعفاهای گذشته‌اش این بار هم در فضای مجازی دلایل استعفایش را بیان کرد و معلوم شد به دلیل توصیه رئیس قوه قضائیه و برای حفظ شأن او که برکنار نشود، استعفا داده است.
او در حالی در جایگاه ساختگی «معاونت راهبردی رئیس‌جمهور» حضور داشت که طبق قانون انتصاب افراد در مشاغل حساس، نمی‌توانست در دولت حضور داشته باشد و در هفت ماه گذشته، حضور او در دولت باعث چالش‌های متعدد سیاسی و رسانه‌ای شده بود. بارها مخالفان او تجمعاتی غیرقانونی علیه او برگزار کردند و از سوی دیگر محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس را متهم به سهل‌انگاری در برابر او و دولت کردند. هر بار قالیباف تأکید کردند که اجازه بدهید کار از مسیر قانونی پیش برود و توضیح داد که مجلس این مشکل را به دیوان عالی ارجاع داده و صبر کنیم تا قوه قضائیه تصمیم بگیرد. حال به نظر می‌رسد موضوع از همان مسیر قانونی و از طریق ارجاع به دیوان عالی و ورود دستگاه قضایی به سرانجام رسیده است.
ظریف در متن توضیحی خود، به سیاق همیشه‌اش مظلوم‌نمایی کرده، گفته که ناسزا شنیده (کدام مقام دولتی، آن هم با این حجم حاشیه‌ای که ظریف دارد، می‌تواند بگوید ناسزا نشنیده‌ام؟!)، گفته برای ایران و برای خدمت مانده و عباراتی از این دست، اما در ادامه سرانجام به اصل موضوع اشاره کرده است: «دیروز به دعوت ریاست محترم قوه قضائیه به دیدار ایشان رفتم. در این دیدار، ایشان با اشاره به شرایط کشور توصیه کردند که برای پیشگیری از فشار بیشتر بر دولت، به دانشگاه بازگردم. بنده نیز بی‌درنگ پذیرفتم که همواره خواسته‌ام یار باشم و نه بار. با سپاس فراوان از ایشان که بار مسئولیت در برابر خدا و مردم را از دوش بنده برداشتند، امیدوارم با کنار گذاشتن بنده، بهانه‌ها برای سنگ‌اندازی در برابر خواست مردم و موفقیت دولت برداشته شود.»
ظریف اهل توصیه گوش دادنی این چنینی نیست و یقیناً موضوع فراتر از توصیه برای استعفا به دلیل «پیشگیری از فشار بیشتر بر دولت» است. ادبیات ظریف هم مظلوم‌نمایانه و حق به جانب است، اما موضوع روشن است؛ او غیرقانونی در دولت بود و باید کنار می‌رفت، باقی‌اش قصه‌سرایی است و ایجاد حواشی بی‌ثمر برای دولت و مردم و کشور که البته ظریف نشان داده در موارد متعدد ابایی از این کار ندارد.
اما یک جمله در متن توضیحی ظریف جالب توجه است، آنجایی که در ابتدای متن و وقتی مشغول مظلوم‌نمایی در مورد ناسزاگویی‌ها به خود و خانواده‌اش است، می‌نویسد که در این ۹ ماه، «حتی در درون دولت نیز تلخ‌ترین دوران خدمت چهل ساله را گذراندم، اما به امید خدمت ایستادگی کردم.» و نشان می‌دهد که برخلاف موج مظلوم‌نمایی او که می‌خواهد بگوید تحت فشار مخالفان خود بوده، او در درون دولت هم مخالفانی داشته است.
بیراه هم نیست، جایگاهی که حامی افراطی ظریف و تقدیس‌کنندگان او برایش در دولت می‌خواستند، نفر دوم دولت بود و البته علاوه بر آن، او و حامیانش موازی‌کاری‌هایی هم با وزارت خارجه داشتند. روز گذشته روزنامه شرق در سایت خود و ذیل تیتر استعفای ظریف، او را «وزیر امور خارجه ایران» نامید و ساعت‌ها پس از ارسال خبر هم این اشتباه جالب توجه، تصحیح نشده بود. از سویی دولت نفر دو خودش را هم داشت و جایگاه معاون اول به همین دلیل است. به نظر می‌رسد همه این موارد و اصطکاک‌های مناصب مختلف در دولت باعث شده تا ظریف دیگر نخواهد برای ماندن در دولت هزینه بدهد. اما تلاش کرده در عین گلایه از درون دولت، موضوع استعفا را تقصیر دیگران بیندازد.
آن شبی هم که ظریف به دلیل مطلع نشدن از سفر بشار اسد استعفا داد، رسانه‌ای‌های نزدیک به او، مقصر را نیروی قدس سپاه دانستند، اما در واقع دفتر رئیس‌جمهور (محمود واعظی) در جریان سفر بود و باید عضو دیگر دولت یعنی وزیر خارجه را هم مطلع می‌کرد که نکرده بود.
در هر حال هنوز برای امیدواری نسبت به پایان یافتن حواشی ظریف زود است. چه آنکه هنوز خبری از پذیرش استعفای او از سوی پزشکیان نیست و از سویی دیگر هم فعالان مجازی پر حاشیه‌ای در اطراف او هستند.
