روزنامه خراسان نوشت: دولت چهاردهم، اگرچه در سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی و اجتماعی با چالش‌های جدی مواجه است، اما نباید با تصمیماتی که از پیش قابلیت پیش‌بینی بحران داشتند، خود را درگیر بحران‌های فرسایشی کند.
انتصاب ظریف، از همان ابتدا قابل پیش‌بینی بود که با اعتراض مواجه خواهد شد و به همین دلیل، شاید بهتر بود دولت از ورود به چنین تقابل‌های بی‌سرانجامی اجتناب می‌کرد. اکنون که این استعفا رخ داده، انتظار می‌رود دولت در انتخاب‌های آتی خود، با حساسیت و دقت بیشتری عمل کند و از انتصاب‌هایی که می‌تواند منجر به ایجاد تنش‌های حقوقی و سیاسی شود، بپرهیزد.
در نهایت، این اتفاق را می‌توان فراتر از یک استعفای فردی، بلکه به عنوان یک نقطه عطف در مناسبات سیاسی و مدیریتی دولت تحلیل کرد؛ جایی که مشخص می‌شود قدرت، بیش از آن که نیازمند چهره‌های پرآوازه باشد، نیازمند تصمیم‌گیری‌های سنجیده و کم‌حاشیه است.
با وجود این باید دید دولت از ظرفیت های ظریف در دیگر جایگاه های دولت استفاده می کند یا این که بعد از اصلاح قانون مشاغل حساس، ظریف دوباره به معاونت راهبردی بازخواهد گشت؟
