محسن خاکزاد در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: ماه میهمانی خدا فرصتی است تا انسان علاوه بر جسم، بر روح خود نیز روزه را واجب گرداند تا بتواند به کمال مطلق نزدیک شود.
وی اضافه کرد: یکی از آموزه‌های دین مبین اسلام که از اهم آن بشمار می‌رود، انفاق است؛ در خصوص آیه‌ی ۹۲ سوره مبارکه آل عمران به نکاتی اشاره می‌شود.
خاکزاد افزود: فلسفه وجود انسان در دنیا پس از عبادت و بهره از نعمات الهی، امتحان است. یعنی امتحانی به دنیا آمده‌ایم و امتحانی زیست می‌کنیم و در بستر امتحان از دنیا به عالمی دیگر منتقل خواهیم شد. این انتقال زمانی صورت می‌گیرد که در مزرعه دنیا برای آخرت یا توشه‌برداری و یا با نگاه ماتریالیسم، جهان ماده را در همان ماده تصور کنید و هیچ عمل خیری از تو برای رضای خدا سر نزند و اگر کار خوبی هم انجام بگیرد، بوی ریا و شهرت‌طلبی بدهد.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: در جهان، ملت‌ها تابع مرام و مسلک و آئین و مذهب هستند ولی دین اسلام کامل‌ترین ادیان و آخرین دین است؛ گروندگان به این دین مبین لازم است تا ایمان را توسعه ادبی و لغوی بدهند چون بسیاری ایمان را صرفاً باور قلبی می‌دانند ولی یک باور قلبی اگر تولید عمل نکند و محرک نباشد به هیچ دردی نمی‌خورد. لذا در قرآن مؤکداً فرموده است «لن تنالوالبر حتی نتفقوا مما تحبون» فقط زمانی به مقام خوبان و نیکرویان می‌رسید که آنچه را دوست می‌دارید در راه خدا ببخشید.
خاکزاد افزود: در این آیه، هدف از نگاه دین فقط زدودن فقر از جامعه نیست بلکه این امر در مرحله بعد قرار دارد چون رشد و تعالی و بزرگ شدن و دل بریدن از تعلقاتی که بدان وابسته است، نخستین تأثیر انفاق بر انفاق‌کننده است.
دلبستگی به دنیا مسلمان را از رسیدن به مقام بر دور می‌سازد
وی خاطرنشان کرد: ساده اینکه دلبستگی به دنیا، مسلمان را از رسیدن به مقام بِرّ دور می‌سازد؛ خدایی که انسان را آفرید می‌داند که این موجود هم کشش ربانی دارد و هم تمایلات حیوانی این معجون که در تضاد هم‌اند، لازمه جهان ماده است چون سنت الهی استوار بر همین ضدها در عالم طبیعت است و اگر نباشد، تکامل معنا و مصداقی ندارد.
این کارشناس مذهبی با اشاره به آیه ۷ سوره مبارکه معارج افزود: «ان الانسان خُلِقَ هلوعاً» انسان مخلوقی طبیعتاً سخت حریص و بی‌صبر است؛ در این آیه دو منظور گنجانده می‌شود: اولی حریص و بی‌صبری به معنای غیر انسانی و دور از ارزش‌های الهی و دومی یعنی با این صفات خلق شد تا بتواند با شدت و سرعت و رغبت ذاتی در پی کسب کمال مطلق برود؛ بنابراین، مسلمان اگر در وادی مکتب اسلام تعلیم دیده باشد به اسارت مال و ثروت نمی‌رود بلکه حریص می‌شود برای رسیدن به قُرب الهی.
خاکزاد ادامه داد: نکته دیگر در انفاق، کیفیت عمل است نه کمیت آن چون اسلام آئینی است که انسان‌ها را دوست دارد نه ثروت آنان را بنابراین مسلمان نیز باید انسان دوست باشد؛ مخلوق خدا را دوست بدارد و در این صورت است که می‌تواند از داشته‌های خود دل بِکَنَد و در راه خدا انفاق کند.
وی گفت: نکته مهم‌تر اینکه محبت به مال و ثروت و اهل و عیال در نهاد آدمی وجود دارد و همین محبت نیز باید در میدان امتحان آزموده شود، مانند وجود بابرکت شهیدان والا مقام شهدای راه اسلام به نعمات خدا بی‌محبت نبودند بلکه آن مقدار که بر شدت محبت می‌افزاید را مانع می‌دانستند و از آن حذر داشتند.
این کارشناس مذهبی تاکید کرد: در عصر حاضر با توجه به هجمه‌هایی که به ارزش‌های انسانی صورت گرفت، ضد ارزش‌ها در برخی ممالک جایگزین ارزش‌ها شدند و انسان اصل خویش را با فرهنگ‌های منحط فراموش کرده است.
خاکزاد عنوان داشت: یکی از راه‌های مهم و مؤثر در مسدود نمودن ورود قاتلین احکام و ارزش‌های الهی، انفاق است. چون فردِ مُنفِق با بخشیدنِ دوست‌داشتنی‌هایش قیمت می‌گیرد و روحیه‌ی صبر و مقاومت و بندگی خدا در وی افزون می‌گردد. از منظر جامعه‌شناسی و روانشناسی نیز اثبات شده است که آنجا که انسان بذل می‌کند به آرامش روحی و بقای خود کمک شایانی کرده است و همچنین در آنجایی که بخل ورزد، خود را حقیر و نیازمند نگاه و مهر دیگران می‌گرداند.
وی در پایان با اشاره به این نکات تأکید کرد: آنچه نزد خدا ارزش بیشتری دارد، انفاقی است که نزد مسلمان محبوب‌تر است.
