فرارو- محمد جواد ظریف، معاون راهبردی رئیس‌جمهور، از سمت خود کناره گیری کرد. این کناره گیری پس از ماه‌ها فشار گروه‌های تندرو و حملات سیاسی انجام شد. استعفای ظریف، تنها ساعاتی پس از آن رسانه‌ای شد که عبدالناصر همتی، وزیر اقتصاد دولت چهاردهم نیز با استیضاح از دولت کنار گذاشته شد.
به گزارش فرارو، اگرچه استیضاح همتی موافقان و مخالفانی از ریشه‌های گوناگون اقتصادی و سیاسی داشت، اما کناره گیری ظریف از تیم دولت پزشکیان، با پیچیدگی‌های بیشتری همراه بود. اتفاقات روز‌های گذشته از یک سو و گمانه زنی‌ها در خصوص تضعیف کامل شعار وفاق از سوی دیگر با پرسش‌هایی همراه شده، از جمله این که دولت در وضعیت فعلی چه شرایطی خواهد داشت و آیا شعار وفاق به دست فراموشی سپرده می‌شود؟ «رسول منتجب نیا»، دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی و فعال سیاسی اصلاح طلب در گفت‌و‌گو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
«رسول منتجب نیا» به فرارو گفت: «آقای پزشکیان با شعار تغییر و تحول سر کار آمد و مردم به این امید که ایشان می‌توانند در جامعه تحولی ایجاد کند، به ایشان رأی دادند. برخی دیگر که زمان انتخابات رأی ندادند، معتقد بودند در کشور ما نمی‌شود کار کرد و نباید وارد صحنه انتخابات شد. این گروه از هر نوع تغییر، به شدت ناامید بودند. آقای پزشکیان باید این شعار تغییر و تحول را سرلوحه امور قرار می‌داد و هم از نظر نیرو‌های انسانی، آن‌هایی را که در دولت بودند و مسئولیت داشتند را تغییر می‌داد. اگر قرار بود همان‌ها که از قبل بودند سر جای خود بمانند که تغییر و تحولی ایجاد نمی‌شد. این را هم فراموش نکنیم که مردم از سیاست‌های پیشین کشور ناراحت و عصبانی بودند. مردم این سیاست‌ها را قبول نداشتند و دولت آقای پزشکیان باید سیاست جدیدی اتخاذ می‌کرد. این سیاست‌های جدید در همه زمینه‌ها باید اجرا و تغییر و تحولاتی اساسی انجام می‌شد، اما متاسفانه در مورد استفاده از نیرو‌ها و به کارگیری آنها در دولت و زیرمجموعه‌های دولت به گونه‌ای عمل شد که مردم ناراضی و ناامید شدند. در عملکرد و سیاست گذاری‌ها هم همینطور ادامه یافت. همه این‌ها باعث شد که مردم احساس کنند سیاست گذاری و امور اجرایی کشور اگر بدتر از دولت گذشته نباشد، بهتر از آن هم نیست.»
وی افزود: «شاید بگوییم این استدلال‌ها و سخنان مردم ملاک نیست، اما مردم هم معیشت و زندگی خود را به وضوح می‌بینند؛ آنها می‌بینند که سفره هایشان روز به روز کوچکتر می‌شود. بنابراین، آقای پزشکیان با شعار وفاق ملی وارد عمل شد، اما با این شعار وارد انتخابات نشده بود. من به صراحت می‌گویم که اگر آقای پزشکیان با شعار وفاق ملی وارد انتخابات شده بود، قطعا رای نمی‌آورد. اگر شعار وفاق ملی آن هم با این معنا و تفسیری که اکنون می‌بینیم، مطرح بود، مردم اصلا رأی نمی‌دادند. به هر حال آقای پزشکیان با همین شعار کار خود را شروع و دولتی را تشکیل دادند که این دولت به هیچ وجه با مرام و دیدگاه‌های آقای پزشکیان که اصلاح طلب است، هماهنگی و سازگاری ندارد. دولت آقای پزشکیان به جز ۲ نفر، با ایشان ناهماهنگ هستند و همراه و همفکر نیستند. من معتقدم که آقای پزشکیان به مراکز قدرت سهمیه داد و هر یک از مراکز و بنگاه‌های اثرگذار سهمی را گرفتند؛ ولی اصلاح طلبان که بیشترین حمایت را داشتند، کمترین سهم را در دولت ایشان دارند و در نتیجه نتوانست مفید باشد.»
دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی گفت: «نیت آقای پزشکیان خالص بود و می‌خواست همه را دور انقلاب و نظام جمع کند، اما راه حلی که انتخاب کرد درست نبود. کسانی که آقای پزشکیان را قبول ندارند و مقابل ایشان بوده‌اند که نمی‌توانند برای اجرای سیاست‌های ایشان همراهی کنند. ما در سال‌های گذشته هم دیده‌ایم قرار بود یک کار بسیار بزرگ انجام شود، اما چون مجلس و دولت ناهماهنگ بودند، جلوی این تحولات گرفته شد. چطور افرادی که اصلاحات را قبول ندارند، در دولت گذشته بوده‌اند و آن دولت‌ها را قبول دارند، یا رقیب آقای پزشکیان را قبول داشتند، می‌توانند سیاست‌های آقای پزشکیان را دنبال کنند؟ ما از ابتدا گفتیم چنین چیزی عملی نیست. اما آقایان با خوشبینی و صداقتی که داشتند، این‌ها را سر کار آوردند. در دولت، قطعا و مسلما این‌ها به دنبال این نیستند که سیاست‌های آقای پزشکیان را اجرایی کنند. آثار این شرایط نیز مشخص است.»
وی افزود: «آقای پزشکیان فکر می‌کرد اگر امتیاز زیادی به مجلسی‌ها بدهد، قضیه حل می‌شود، آنها هم در باغ سبزی نشان داده و به کابینه ایشان رأی اعتماد دادند و آقای پزشکیان هم تصور کردند که مجلس و دولت هماهنگ است؛ در حالی که من همان زمان هم گفتم، آنها رأی به کابینه اختصاصی پزشکیان نداده‌اند. آن معدود اصلاح طلبانی که در کابینه هستند، کمترین رأی را در کابینه آورده‌اند. این به چه معناست؟ به این معناست که این‌ها حاضر نشده‌اند، به وزرای اختصاصی آقای پزشکیان رأی دهند، بلکه به افرادی رأی داده‌اند که از طیف مقابل آقای پزشکیان بودند یا افرادی بوده‌اند که سهمی از دولت گرفته‌اند. درواقع این ها، رأی به کاندیدای خود داده‌اند. نظر من از ابتدا همین بوده و اکنون هم همین است که این سیاست، سیاست شکست خورده‌ای است و موفق نیست و نخواهد بود. اگر ایشان همان مرام اصلاح طلبانه‌ای را دارد که ادعا می‌کند و اگر دولت آقای خاتمی را قبول دارد که اصلاح طلبانه بوده، باید بداند که با این شعار نمی‌شود این سیاست را اعمال کرد؛ مگر این که تفکر دیگری باشد که قطعا آقای پزشکیان، آن تفکر را ندارد. آن چه خبر داریم این است که آقای پزشکیان، شخص اصلاح طلبی است و به دنبال اصلاح کشور است و می‌خواهد با تندروی‌ها مقابله کند و می‌خواهد مشکلات داخلی و خارجی را رفع کند؛ اما حقیقت این است که با این شعار نمی‌شود این اهداف را محقق کرد.»
