تینا مزدکی_کوه رورایما، یکی از شگفت‌انگیزترین فلات‌های جهان، میلیون‌ها سال از دشت‌های اطرافش جدا بوده و اکوسیستمی منحصربه‌فرد را در خود پرورش داده است. این کوه با دیواره‌های عمودی و قله‌ی صاف خود در نقطه‌ی مرزی سه‌گانه‌ی برزیل، ونزوئلا و گویان قرار دارد. اغلب حلقه‌ای از ابرها آن را دربرمی‌گیرد و منظره‌ای رویایی خلق می‌کند، گویی که این فلات در آسمان معلق است.
این کوه با ۲,۸۱۰ متر ارتفاع، مانند یک میز غول‌پیکر از دشت‌های اطراف سر برآورده است. در زبان قوم پمون بومیان این منطقه، به این سازه‌های طبیعی «تپویی» گفته می‌شود که به معنای «خانه‌ی خدایان» است. پمون‌ها معتقدند که رورایما بقایای تنه‌ی درختی ماورایی است که زمانی تمام میوه‌ها و سبزیجات جهان را در خود داشت، تا اینکه شخصیتی اسطوره‌ای به نام ماکونایما آن را قطع کرد.
راز زمین‌شناسی کوه رورایما
برخلاف باورهای اسطوره‌ای، زمین‌شناسان معتقدند که تپویی‌ها بقایای یک بلوک عظیم از ماسه‌سنگ هستند که حدود ۱.۸ میلیارد سال پیش شکل گرفته است. طی میلیون‌ها سال، باد و آب این سازه‌های سنگی را تراش داده‌اند و باعث ایجاد این فلات‌های مرتفع شده‌اند. در نهایت، حرکات زمین‌شناختی آن‌ها را به ارتفاعات امروزی رسانده است.
کوه رورایما یکی از معدود نقاط زمین است که اکوسیستمی کاملاً متفاوت و بکر را در خود جای داده است. تحقیقات نشان می‌دهد که این محیط حدود ۷۰ تا ۹۰ میلیون سال از سایر اکوسیستم‌های اطرافش جدا بوده است. بسیاری از گیاهان و جانوران این منطقه بومی‌اند و در هیچ کجای دیگر یافت نمی‌شوند.
اما برخلاف تصور، این اکوسیستم کاملاً منزوی نیست. بررسی DNA قورباغه‌های درختی نشان داده که برخی از این گونه‌ها همچنان قادر به مهاجرت در میان تپویی‌ها هستند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که حتی در چنین مناطق دورافتاده‌ای، حیات همچنان در حال تکامل و حرکت است.
زیبایی مسحورکننده‌ی قله‌ی رورایما
قله‌ی این کوه با استخرهای زلال، آبشارهای حیرت‌انگیز و منظره‌ای فراموش‌نشدنی، یکی از زیباترین نقاط زمین محسوب می‌شود. آبشارهایی مانند «آبشار دره‌ی کریستالی» و «آبشار نقطه‌ی سه‌گانه» از بارش‌های مداوم تغذیه می‌شوند و از ارتفاعات بلند این کوه به پایین می‌ریزند.
با وجود تمام جذابیت‌هایش، رسیدن به قله‌ی کوه رورایما کار ساده‌ای نیست. صعود به این کوه نیازمند یک سفر چندروزه‌ی چالش‌برانگیز از میان مسیرهای صعب‌العبور است.
منبع: livescience
۵۸۳۲۳
