بخش زیادی از معاملات مسکن در شهرهای بزرگ توسط سوداگران و سرمایه‌گذاران انجام می‌شود، نه خریداران مصرفی. این افراد، مسکن را به عنوان یک کالای سرمایه‌ای در نظر می‌گیرند و از آن برای حفظ ارزش دارایی‌های خود استفاده می‌کنند، که نتیجه آن، افزایش مصنوعی قیمت‌ها و کاهش دسترسی مردم عادی به مسکن است.
با توجه به وضعیت فعلی، مسکن دیگر یک نیاز ساده نیست، بلکه به یک معضل جدی اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است. اگر تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران، برنامه‌ای جامع و دقیق برای اصلاح بازار مسکن ارائه ندهند، بحران مسکن در شهرهای بزرگ روزبه‌روز وخیم‌تر خواهد شد. لازم است که دولت با اختصاص منابع مالی مناسب، اجرای سیاست‌های حمایتی، و کنترل سفته‌بازی در بازار مسکن، شرایطی را فراهم کند که خرید خانه برای مردم از یک رؤیای دست‌نیافتنی به یک هدف واقعی تبدیل شود.
یک تحلیلگر اقتصادی در خصوص وضعیت وخیم بازار مسکن این طور گزارش می دهد: بالای ۹۰ درصد مردم در شهرهای بزرگ، توان خرید حتی یک واحد ۴۰ متری را هم ندارند
حسین عبده تبریزی، تحلیلگر مسائل اقتصادی گفت: هیچ اقتصاددانی نمی‌تواند برای حل مشکل مسکن راه حل بدهد. مردم ناچار شده‌اند به سمت مناطق ضعیف شهری بروند. در این شرایط دولت نمی‌تواند قیمت بنزین را افزایش دهد. قیمت طلا تحت تاثیر جریانات خارجی رو به افزایش است.
