دانشمندان موفق به کشف قدیمیترین دهانه برخوردی شناختهشده زمین شدند که در قلب منطقه باستانی پیلبارا در غرب استرالیا قرار دارد. بررسیهای انجامشده روی لایههای سنگی این منطقه نشان میدهد که این دهانه با قطر تقریبی 100 کیلومتر، در اثر برخورد یک شهابسنگ غولپیکر با زمین، حدود 3.47 میلیارد سال پیش ایجاد شده است.
طبق گزارش «Space.com»، این کشف بزرگ رکورد قدیمیترین دهانه برخوردی را بیش از یک میلیارد سال به عقب برده و اطلاعات مهمی درباره تاریخچه زمین ارائه میدهد. پیش از این، عنوان قدیمیترین دهانه برخوردی به ساختار برخوردی یارابوبا در همین منطقه اختصاص داشت.
به دلیل فرایندهای بازیافتی زمینشناسی، شواهد برخورد شهابسنگها در طول تاریخ اغلب از بین رفتهاند. بااینحال، این دهانه برخوردی جدید که به لطف شواهد زمینشناسی استثنایی کشف شده، میتواند سرنخهای مهمی درباره شرایط اولیه زمین ارائه دهد.
پروفسور «کریس کرکلند» از دانشگاه «کرتین»، که سرپرستی این تحقیق را برعهده داشته، در مصاحبهای اعلام کرد:
«این کشف یک پیشرفت مهم در درک زمین اولیه محسوب میشود، چرا که شواهد مربوط به چنین برخوردهایی بسیار نادر است.»
براساس برآوردهای محققان، شهابسنگی که این دهانه را ایجاد کرده، با سرعتی بالغ بر 36 هزار کیلومتردرساعت به زمین برخورد کرده و تأثیرات گستردهای در سطح سیاره بر جای گذاشته است. اما این برخورد تنها مخرب نبوده است؛ دانشمندان معتقدند که چنین رویدادهایی میتوانند نقشی کلیدی در پیدایش حیات ایفا کرده باشند.
امواج شوک ناشی از برخورد میتوانند مواد معدنی را دچار تغییر کرده و محیطی مناسب برای شکلگیری نخستین اشکال حیات ایجاد کنند. برخی از این تأثیرات شامل ایجاد استخرهای آب گرم غنی از مواد معدنی است که میتوانستهاند شرایطی ایدهآل برای رشد میکروارگانیسمهای اولیه فراهم کنند. این یافتهها به درک بهتر نحوه شکلگیری حیات روی زمین کمک میکند و میتواند سرنخهایی درباره امکان پیدایش حیات در سایر سیارات ارائه دهد.
محققان در جریان تحقیقات میدانی خود، ساختارهای خاصی موسوم به «Shatter Cones» را کشف کردند که نشانهای قطعی از یک برخورد شهابسنگی محسوب میشود. این ساختارها، که شباهت زیادی به مخروطهای واژگون بدمینتون دارند، در منطقه «North Pole Dome» یافت شده و در برخی نقاط تا چند صد متر گسترده هستند.
پس از بررسیهای دقیق، دانشمندان توانستند سن لایههای سنگی اطراف این ساختارها را تعیین کنند که همگی به حدود 3.47 میلیارد سال پیش بازمیگردند. این شواهد، تأیید نهایی برای این کشف بزرگ بود.
این کشف بزرگ نهتنها مرزهای دانش ما را درباره تاریخچه زمین گسترش میدهد، بلکه نشان میدهد که برخوردهای شهابسنگی ممکن است نقشی کلیدی در شکلگیری شرایط مناسب برای پیدایش حیات داشته باشند. شواهد جدید نشان میدهد که حیات اولیه زمین ممکن است از تأثیرات همین برخوردها نشأت گرفته باشد. این یافتهها میتواند به درک بهتر ما از سایر سیارات و احتمال وجود حیات در خارج از زمین نیز کمک کند.