شواهد بسیار قوی وجود دارد که نشان می‌دهد آسیب‌های روحی و روانی(تروما)، مانند استرس شدیدی که در دوران کرونا بسیاری از مردم را در بر گرفته بود، می‌تواند بر نسل‌های بعد تأثیر بگذارد. در واقع تجربه ناگوار یک فرد می‌تواند زیست‌شناسی و رفتار فرزندان و نوه‌هایش را تغییر دهد.
به گزارش همشهری، تعداد زیادی از تحقیقات نشان می‌دهد که آثار آسیب‌های روحی مانند سوءاستفاده در دوران کودکی، خشونت خانوادگی، ناامنی غذایی و وقایع خشونت‌بار جنگ می‌توانند از نسلی به نسل دیگر منتقل شوند. در این باره بیشتر بدانیم.
به گزارش هلت سنترال، ترومای ناشی از اتفاقی ناگوار می‌تواند اثر شیمیایی روی ژن‌های فرد بگذارد که می‌تواند به نسل‌های آینده منتقل شود. این علامت جهش ژنتیک ایجاد نمی‌کند، اما سازوکار بیان ژن را تغییر می‌دهد.
امروزه این ایده که تجربه یک فرد می‌تواند زیست‌شناسی و رفتار فرزندان و نوه‌هایش را تغییر دهد، مورد توجه جدی قرار گرفته است. مطالعات حیوانی و برخی از مطالعات انسانی کوچک‌تر نشان داده که قرار گرفتن در معرض عوامل گوناگون مانند استرس شدید یا سرما می‌تواند باعث تغییرات متابولیک در نسل‌های بعدی شود.
دکتر کریس میسون، از استادان دانشگاه راکفلر و رئیس آزمایشگاه میسون می‌گوید: حوزه اپی‌ژنتیک(مطالعه سازوکار‌های کنترل بیولوژیکی DNA کلیدهای نوری که ژن‌ها را روشن یا خاموش می‌کنند) حدود یک دهه پیش، زمانی که دانشمندان تحقیقات مهمی در مورد «زمستان قحطی هلندی» انجام دادند، مورد توجه قرار گرفت.
زمستان قحطی هلندی یک دوره طولانی قحطی بود که در اواخر جنگ جهانی دوم رخ داد. در اکتبر1944 نازی‌ها منابع ورودی غذا به هلند را مسدود کردند و بخش مهمی از این کشور تحت تأثیر قحطی قرار گرفت. زمانی که هلند در ماه مه1945 از سیطره آلمان درآمد، بیش از 20هزار نفر از گرسنگی مرده بودند.
کسانی که در دوران قحطی در رحم بودند چندین گرم از حد متوسط سنگین‌تر بودند. این اتفاق به این دلیل رخ داده که مادران به علت گرسنگی به‌طور خودکار ژنی را که در سوزاندن سوخت بدن نقش داشته در فرزندان هنوز متولدنشده خود خاموش کرده‌اند.
بسیاری از این تحقیقات فوق‌العاده قانع‌کننده هستند. آیا همه‌گیری کووید-19 و استرس شدیدی که در کل جهان ایجاد کرده بود می‌تواند باعث تغییرات اپی‌ژنتیک در فرزندان شود؟ ممکن است، اما فقط زمان مشخص خواهد کرد.
