این بازیگر ۸۴ ساله به جمعیتی که گرد آمده بودند گفت تماشای دوباره «بعدازظهر سگی» احساسات متفاوتی در او برانگیخته است؛ چون بسیاری از آنهایی که در این فیلم با او همبازی بودند، از دنیا رفته‌اند.
او گفت تماشای این فیلم روی یک صفحه نمایش عظیم، بسیار عالی است و از سیدنی لومت به عنوان یک کارگردان فوق‌العاده یاد کرد و افزود: «از تماشای کارهایی که او برای این فیلم انجام داد و همه بازی‌ها، به خصوص دختران و افراد حاضر در بانک، و البته جان کاسال، شگفت‌زده شدم. زنی که نقش مادرم را بازی کرد جودیت مالیناست که کارش را خارج از برادوی آغاز کرد. او کارگردان و بازیگر تئاتر بزرگی بود و برای من الهام‌بخش بود. دیدن دوباره او ... دیدن دوستان قدیمی بسیار تکان دهنده است و البته باید بگویم این فیلم خیلی غم‌انگیز است.»
پاچینو همچنین توضیح داد که تقریبا نقش را رد کرده بود و حتی گفته شده بود که داستین هافمن جای او وارد عمل می‌شود.
او افزود: می‌خواهید باور کنید یا نه، «بعدازظهر سگی» را رد کردم. یادم می‌آید در آن زمان داشتم اتفاقات زیادی را پشت سر می‌گذاشتم، زیرا داشتم با اولین فیلم‌های زندگی‌ام، خودم را با دنیای جدید بازیگری وفق می‌دادم.
این بازیگر گفت بعد از بازی در فیلم‌های «پدرخوانده» تمایلی به فیلم‌هایی با جنبه جنایی نداشت و افزود: گفتم، این کار را نمی‌کنم. من دیگر نمی‌خواهم این کار را انجام دهم؛ با اسلحه و چیزهایی مانند سرقت از بانک کاری ندارم. من این‌کاره نیستم. به اندازه کافی این کار را انجام داده‌ام. .. و آنها شخص دیگری در نظر داشتند که این کار را انجام بدهد، و این از نظر من خوب بود. اما مارتی برگمن به من زنگ زد و گفت: «آل، عقلت سر جاشه؟» گفتم: «آره، هست.» بعد گفت: «ببین، آل، لطفا.» گفتم: «نه، من قصد سرقت از بانک‌ها را ندارم» و او گفت: «این کار را برای من انجام بده. لطفا فیلم‌نامه را دوباره بخوان»، گفتم: «باشه، من این کار را برای تو می‌کنم.» و بعد فیلم‌نامه را باز کردم و دوباره شروع به خواندنش کردم و فکر کردم، چی؟ باید توی این فیلم بازی کنم!
پاچینو برای ایفای نقش سانی در فیلم «بعدازظهر سگی» نامزدی اسکار را به دست آورد و برنده جایزه بفتا شد. او درباره کار کردن با سیدنی لومت که کارگردانی «سرپیکو» را نیز برعهده داشت، گفت: کار کردن با او بسیار لذت‌بخش بود، زیرا او تمرین می‌کرد. ما این روزها زیاد تمرین نداریم، اما او ۳ هفته با همه ما درباره نحوه دزدی از بانک و... تمرین کرد. او می‌گفت: «من کارگردان هستم. بنابراین منم که کارگردانی می‌کنم» و با انگشت اشاره می‌کرد: «تو برو اینجا، برو اونجا، و بعد برو اونجا.» و من فقط کاری را انجام دادم که او گفت. همه ما این کار را کردیم... و واقعا احساس کردیم که در حال سرقت از بانک هستیم... بودن با او لذت‌بخش بود؛ من او را دوست داشتم.
اما پاچینو دقیقا همان چیزی را که لومت گفته بود در هنگام ساختن «بعدازظهر سگی» انجام نداد. او گفت شخصیت‌پردازی متعلق به خودش بود و تصدیق کرد آن‌قدر به نقش نزدیک شد تا در صحنه فیلم‌برداری ترسناک باشد.
او چنین به خاطر آورد: یادم می‌آید که ما ۳ هفته تمرین کردیم. اگرچه سرقت به‌تصویر‌کشیده‌شده از زندگی واقعی و تقریبا همه شخصیت‌ها بر اساس شخصیت‌های واقعی شکل گرفته، اما من تحقیق نکردم. معمولا وقتی نقش کسی را بازی می‌کنم که واقعی است سراغ خودش می‌روم و با او صحبت می‌کنم. مثلا من زمان زیادی را با فرانک واقعی برای «سرپیکو» گذراندم. اما برای این کار به دلایلی خودم این شخصیت را پیدا کردم. درواقع او به سراغم آمد... خودم تمام شب در خانه بیدار بودم و فیلم‌نامه را خواندم و این شخصیت را با فیلم‌نامه پیدا کردم... سر فیلم‌برداری همه فکر کردند که من در بانک دچار یک حمله عصبی شده‌ام. بازیگران همکارم و سیدنی همه فکر می‌کردند حالا با او چه بکنیم؟فقط چند فیلم‌برداری اضافی انجام دادیم. چند ماه بعد من برگشتم تا دیالوگ‌هایی را که خوب شنیده نمی‌شد، دوباره اجرا کنم. اما من نتوانستم این کار را انجام دهم. این شخصیت از وجودم بیرون رفته بود و برای من خیلی سخت بود که مثل او صحبت کنم یا دوباره شبیه او باشم.
پاچینو در پاسخ به «چالش‌برانگیزترین نقش» خود گفت نیمی از نقش‌هایی را که بازی کرده یک چالش می‌داند و قطعا «بعدازظهر سگی» هم در میان آنها جای دارد.در این برنامه جنی لومت، دختر کارگردان، سیدنی لومت که در زمان ساخت فیلم در سال ۱۹۷۴ بچه بود، هم حضور داشت. جنی لومت گفت: دلم برای پدرم تنگ شده و یادآوری کرد که پدرش ابتدا یک بازیگر بود و حرفش با تایید پاچینو روبه‌رو شد که گفت: سیدنی واقعا بازیگر خوبی بود!
«بعدازظهر سگی» درام نئونوآر جنایی به کارگردانی سیدنی لومت محصول ۱۹۷۵ است. جان کازال و کریس ساراندون دیگر بازیگران فیلم بودند. این فیلم چندین نامزدی اسکار کسب کرد و در نهایت برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی شد.
