محمد جواد کاظمینی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: روزه‌داری به عنوان رکن اصلی رمضان، تجربه‌ای مشترک میان میلیون‌ها مسلمان است که حس تعلق به یک جامعه جهانی را تقویت می‌کند. این عمل جمعی، فارغ از تفاوت‌های نژادی، زبانی و جغرافیایی، افراد را در یک هدف واحد متحد می‌سازد. یکی از بارزترین جلوه‌های اجتماعی رمضان، سنت افطاری است. افطاری‌ها نه تنها فرصتی برای گردهمایی خانواده‌ها و دوستان فراهم می‌کنند، بلکه به ابزاری برای پیوند دوباره با افرادی تبدیل می‌شوند که ممکن است در طول سال کمتر دیده شوند.
وی ادامه داد: از طرفی رمضان به دلیل تأکید بر صدقه، زکات فطره و حمایت از فقرا، ماهیتی ضد نابرابری دارد. در این ماه، افراد تشویق می‌شوند بخشی از دارایی خود را با دیگران تقسیم کنند این اقدامات نه تنها به کاهش فقر کمک می‌کند، بلکه حس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را در افراد تقویت می‌کند
کاظمینی اذعان داشت: رمضان با ترویج خویشتن‌داری و کنترل نفس، تأثیر مثبتی بر رفتارهای اجتماعی دارد. مطالعات نشان داده‌اند که در بسیاری از کشورهای اسلامی، نرخ جرایم در این ماه کاهش می‌یابد، زیرا افراد به رعایت اخلاق و پرهیز از خشونت تشویق می‌شوند. این تغییر رفتار، به نوبه خود، به ایجاد فضایی آرام‌تر و امن‌تر در جامعه کمک می‌کند.
وی خاطر نشان کرد: ماه رمضان، با ابعاد اجتماعی گسترده‌اش، از جمله تقویت همبستگی، ترویج همدلی، کاهش نابرابری و ارتقای هویت جمعی، نقشی کلیدی در بهبود روابط انسانی و انسجام اجتماعی ایفا می‌کند. این ماه، فراتر از یک تجربه دینی، به فرصتی برای بازسازی پیوندهای اجتماعی و کاهش آسیب‌های جامعه تبدیل می‌شود. در جوامعی مانند ایران، که سنت‌های رمضان با فرهنگ محلی آمیخته شده، این ابعاد اجتماعی بیش از پیش برجسته می‌شوند و می‌توانند الگویی برای فعالیت‌های نهادهای اجتماعی، از جمله قرارگاه‌های محرومیت‌زدایی، باشند.
