این مطلب گویای واقعیتی عجیب درباره ما و حباب هایی است که وارد دنیا و بخشی از شخصیت ما شده اند.

 

به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، در دنیای امروز، فضای مجازی به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما تبدیل شده است. از شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام و توییتر تا پیام‌رسان‌هایی مانند واتس‌اپ و تلگرام، همه و همه ما را در حباب‌هایی از اطلاعات، تصاویر و داستان‌های زندگی دیگران محصور کرده‌اند. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که این حباب‌ها چقدر واقعیت را از ما دور کرده‌اند؟ آیا زندگی‌ای که در فضای مجازی می‌بینیم، بازتابی از واقعیت است یا تنها تصویری آراسته و ایده‌آل‌شده؟ و از همه مهم‌تر، آیا آنچه امروز هستیم، واقعاً خودِ واقعی ماست؟

 

 

در فضای مجازی، بسیاری از افراد تنها بهترین لحظات زندگی خود را به اشتراک می‌گذارند. عکس‌های پرزرق و برق از سفرهای لوکس، غذاهای خوش‌ظاهر، بدن‌های ایده‌آل و روابط عاشقانه‌ی کامل، تنها بخش کوچکی از واقعیت زندگی آن‌هاست. اما این تصاویر آراسته می‌توانند برای دیگران تصویری نادرست از زندگی ایده‌آل ایجاد کنند.

 

در اینستاگرام، بسیاری از سلبریتی‌ها و اینفلوئنسرها تنها لحظات خوش زندگی خود را نشان می‌دهند. مثلاً، یک سلبریتی ممکن است عکس‌های زیبا از تعطیلات خود در یک جزیره لوکس به اشتراک بگذارد، اما از مشکلات شخصی یا چالش‌های زندگی واقعی خود چیزی نگوید. این موضوع باعث می‌شود دنبال‌کنندگان تصور کنند که زندگی آن‌ها کامل و بی‌نقص است.

اما سؤال اینجاست: آیا ما هم در دام این تصویرسازی‌ها افتاده‌ایم؟ آیا آنچه از خود در فضای مجازی نشان می‌دهیم، واقعاً بازتابی از خودِ واقعی ماست؟ یا تنها نقابی است که برای جلب توجه یا رضایت دیگران به چهره زده‌ایم؟

 

 

دیدن زندگی‌های ایده‌آل دیگران در فضای مجازی، بسیاری از افراد را به مقایسه‌های بی‌پایان سوق می‌دهد. این مقایسه‌ها می‌توانند به احساس کم‌بودن، اضطراب و حتی افسردگی منجر شوند.

 

تحقیقات نشان می‌دهند که استفاده بیش از حد از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به افزایش اضطراب و افسردگی در جوانان منجر شود. مثلاً، یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان داد که نوجوانانی که زمان بیشتری را در اینستاگرام سپری می‌کنند، بیشتر در معرض احساس نارضایتی از بدن خود و کاهش اعتماد به نفس هستند.

 

اما اینجا سؤال مهم‌تری مطرح می‌شود: آیا نیازهایی که امروز احساس می‌کنیم، واقعی هستند؟ یا تنها تحت تأثیر فضای مجازی و تبلیغات آن، چیزهایی را می‌خواهیم که اساساً به آن‌ها نیاز نداریم؟ آیا خرید آن لباس مارک‌دار یا سفر به آن مقصد لوکس، واقعاً نیاز ماست یا تنها تلاشی است برای رسیدن به تصویری که دیگران از زندگی ایده‌آل ساخته‌اند؟

 

 

برخی از افراد آنقدر در فضای مجازی غرق می‌شوند که ارتباط با دنیای واقعی را از دست می‌دهند. این موضوع می‌تواند به انزوا و کاهش کیفیت زندگی منجر شود.

 

در ژاپن، پدیده‌ای به نام «هیکیکوموری» وجود دارد که در آن افراد به دلیل وابستگی بیش از حد به فضای مجازی، خود را در خانه حبس می‌کنند و از ارتباط با جامعه واقعی دوری می‌کنند. این پدیده در سال‌های اخیر در دیگر کشورها نیز مشاهده شده است.

 

اما اینجا باید از خود بپرسیم: آیا ما هم در حال تبدیل شدن به نسخه‌ای مجازی از خودمان هستیم؟ آیا وجود حباب‌ها و تکرار آن‌ها در ذهن و روح ما، در حال شکل‌دادن به شخصیتی است که قرار است آینده ما باشد؟ آیا ما داریم به تدریج از خودِ واقعی‌مان فاصله می‌گیریم؟

 

استفاده بیش از حد از فضای مجازی می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر سلامت روان داشته باشد. از اضطراب و افسردگی گرفته تا کاهش اعتماد به نفس و احساس تنهایی، همه و همه می‌توانند نتیجه زندگی در حباب‌های مجازی باشند.

 

در سال ۲۰۱۹، یک مطالعه در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد که کاهش زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به بهبود سلامت روان و کاهش احساس تنهایی منجر شود.

 

اما سؤال اساسی اینجاست: امروز چند درصد از ما، واقعاً خودِ واقعی‌مان هستیم؟ آیا آنچه در فضای مجازی نمایش می‌دهیم، بازتابی از درون ماست یا تنها نقابی است که برای پنهان کردن ضعف‌ها و ترس‌هایمان به چهره زده‌ایم؟

 

 

آیا وقت آن نرسیده که کمی از این حباب‌ها فاصله بگیریم و دوباره به خودِ واقعی‌مان برگردیم؟ شاید بهتر باشد به جای مقایسه خود با دیگران، روی رشد شخصی و بهبود کیفیت زندگی واقعی‌مان تمرکز کنیم.

زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی را محدود کنید.

به جای تمرکز روی زندگی دیگران، روی اهداف و علایق خود تمرکز کنید.

ارتباطات واقعی را تقویت کنید و زمان بیشتری را با خانواده و دوستان خود سپری کنید.

از خود بپرسید: «آیا این نیاز واقعی من است یا تحت تأثیر فضای مجازی به آن احساس نیاز می‌کنم؟»