درنهایت، تصویر اسب-فک (یا الاغ-فک) وجود دارد که در سال ۱۹۶۸ برای تحقیقات مربوط به تصاویر مبهم طراحی شده. اگر فرد ابتدا فک را ببیند، یعنی فردی هست که به جزئیات توجه بیشتری دارد، تفکر تحلیلی‌تری دارد و هنگام تصمیم‌گیری بیشتر بر تحلیل تمرکز می‌کند.

در مطالعه جدید به ۳۰۰ شرکت‌کننده مطالعه چهار تصویر مبهم نشان داده شد و از آن‌ها خواسته شد تا بگویند ابتدا کدام تصویر را مشاهده کردند. آن‌ها سپس پنج پرسشنامه روان‌شناختی را تکمیل کردند: فهرست ده‌ ماده‌ای شخصیت، مقیاس تفکر کلی‌نگر، پرسشنامه کوتاه خوش‌بینی-بدبینی، مقیاس تعلل عمومی و مقیاس سبک‌های تصمیم‌گیری عمومی.

نتایج بسیاری از ادعاهای مطرح‌شده را نقض کرد. به‌عنوان‌مثال، افرادی که ابتدا خرگوش را دیدند، بیشتر از کسانی که ابتدا اردک را دیدند، اهمال کار نبودند؛ همچنین، افرادی که ابتدا زن مسن‌تر را دیدند، نسبت به کسانی که ابتدا زن جوان‌تر را دیدند، توافق‌پذیرتر نبودند. افرادی که ابتدا زن جوان‌تر را دیدند، مستقل‌تر از کسانی که ابتدا زن مسن‌تر را دیدند نبودند؛ کسانی که ابتدا چهره‌ها را دیدند، دقیق‌تر از کسانی که ابتدا گلدان را دیدند نبودند؛ و کسانی که ابتدا فک را دیدند، در تصمیم‌گیری جزئی‌نگرتر و تحلیل‌گرتر نبودند.

بااین‌حال، یافته‌های جالبی نیز وجود داشت، هرچند اندازه اثرها نسبتاً کوچک بود. به‌عنوان مثال، ارتباطی ضعیف بین نحوه مشاهده‌ی اردک یا خرگوش و خوش‌بینی و ثبات عاطفی شرکت‌کنندگان دیده شد. به‌نظر می‌رسید این موضوع ‌که آیا شرکت‌کننده ابتدا زن مسن‌تر یا جوان‌تر را دید، با سن او ارتباط داشته باشد. همچنین، افرادی که ابتدا فک را دیدند، امتیاز بالاتری در شاخص‌های شهود و خودانگیختگی کسب کردند.

وایزمن نتیجه گیری می‌کند: «شواهد زیادی در حمایت از این ادعاها پیدا نکردیم، اما در داده‌های ما برخی همبستگی‌ها وجود داشت. این مقادیر کوچک بودند و ممکن است تصادفی باشند، اما همچنان ارزش بررسی بیشتر را دارند. به نظر من، منطقی است که تصاویر دوگانه با سبک‌های خاصی از تفکر مرتبط باشند و بسیار ارزشمند خواهد بود اگر بتوان آن‌ها نه براساس حدس و گمان بلکه با روش‌های علمی و تجربی شناسایی کرد.»

منبع: عصر ایران