مبلغان مسیحی برای نخستین بار درسال ۱۲۷۶ش (۱۸۹۷ م) در قالب یک گروه منسجم نظامی تحت سرپرستی دکتر دادسان از پزشکان نظامی ارتش بریتانیا وارد کرمان شدند. گروه فوق شامل پرستاران و بهیاران و پزشکان مسیحی بودند.
این گروه در سال ۱۲۸۲ هجری شمسی از مظفرالدین شاه قاجار اجازه گرفتند تا بیمارستانی را در کرمان به نام مرسلین احداث نمایند.
این بیمارستان با هدف ارائه خدمات درمانی به مردم کرمان و مناطق اطراف آن احداث شد و از همان ابتدا به عنوان یکی از نخستین مراکز پزشکی مدرن در جنوب‌شرق ایران شناخته می‌شد.
نام «مرسلین» از واژه‌ای مسیحی به معنای «رسولان» یا «فرستادگان» گرفته شده و به ارتباط این مرکز با میسیونر‌های پزشکی انگلیسی اشاره دارد. در آن زمان، این بیمارستان به‌عنوان یکی از مراکز پیشرفته درمانی در ایران و نخستین بیمارستان کرمان خدمات متنوعی از جمله جراحی، زایمان و درمان بیماری‌های واگیردار را ارائه می‌داد.
با گذشت زمان و تغییرات در سیستم درمانی کشور، بیمارستان مرسلین به تدریج از کاربری پزشکی خارج شد و به دلیل کمبود بودجه، متروکه شد، اما با توجه به قدمت و ارزش تاریخی آن، این بنا در سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
به دلیل عدم نظارت و کافی نبودن بودجه برای مرمت این بنا و نبود سرمایه‌گذار مناسب بخشی از بیمارستان دچار تخریب عمدی شده است. علاوه بر این، بیمارستان مرسلین در سال‌های اخیر به محل تجمع افراد بی‌خانمان و معتادان متجاهر تبدیل شده که این مسئله مشکلات متعددی را برای ساکنان اطراف بنا ایجاد کرده است.
بخش‌هایی از دیوار‌های بیمارستان تخریب شده بود و اکنون عبور و مرور افراد غیرمجاز به داخل ساختمان تسهیل شده است.
با وجود تخریب‌های اخیر، هنوز هم امکان نجات این بیمارستان تاریخی وجود دارد و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی پیشنهاداتی برای حفظ و احیای این بنا ارائه داده‌اند.
بیمارستان مرسلین کرمان، با قدمتی بیش از ۱۰۰ سال، نه‌تنها بخشی از تاریخ پزشکی این شهر است، بلکه نمادی از میراث فرهنگی آن محسوب می‌شود که در آستانه نابودی کامل قرار دارد.
