هر سال که می‌گذرد، تعداد بیشتری از افراد نسل زد به صورت تمام وقت وارد بازار کار می‌شوند.
به گزارش دنیای اقتصاد، تا پنج سال آینده، ۳۰ درصد نیروی کار را این نسل در حال رشد تشکیل خواهد داد. اگر سازمان شما هنوز برنامه‌ای برای جذب، درگیر کردن و حفظ این دسته جدید از نیروی کار ایجاد نکرده، الان وقتش رسیده است.
در حالی که نسل زد یک سری ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد دارد، می‌توان آنها را «نسل معیار» دانست، چون سنگ محک خوبی برای مقایسه خواسته‌های نسل‌های دیگر در محیط کار هستند. چیزی که نسل زد را متمایز می‌کند، سر نترس داشتن آنها برای مطرح کردن خواسته‌ها و تقاضاهایشان است.
مگان آکرسون، مدیر ارشد منابع انسانی شرکت ارائه دهنده خدمات و نرم افزار‌های بنگاهی «ایکزکتلی» (Xactly)، می‌گوید: «کارکنان نسل زد به شیوه‌های عمیقی شکل محیط کار را تغییر می‌دهند، و ارزش‌ها و چشم انداز‌های تازه‌ای معرفی می‌کنند که عملیات شرکتی و تعهد کارکنان را به میزان قابل توجهی تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
ایده‌ها و انتظارات آنها به عنوان تازه واردترین نیرو‌های کار، مستلزم این است که رهبران کسب وکار، در اصول و قوانین قدیمی، نحوه تقویت فرهنگ محیط کار، و نحوه تعریف بهره وری، بازنگری کنند.»
در گفت‌و‌گو و تبادل نظر با آکرمن، سه اولویت اصلی که نسل زد وارد زندگی کاری شان می‌کنند، مشخص شد: شفافیت بیشتر، حمایت از سلامت روان و استفاده از تکنولوژی.
هر کدام از این اولویت‌ها در سال جدید چه اثری خواهند داشت؟
دو پهلوگویی در شرکت‌های سنتی، به مذاق نسل زد خوش نمی‌آید. دلیلش هم مشخص است. آکرمن می‌گوید: «نسل زد، در مدت زمان کوتاهی شاهد پاندمی، بحران‌های مالی، ناآرامی‌های سیاسی، نبود کار و بحران‌های خانوادگی و بالا رفتن آمار طلاق والدین بوده است.
از طرف دیگر، آنها از کودکی دسترسی بی حد و اندازه به اطلاعات داشته‌اند. بنابراین، خواسته‌های آنها نه تنها حول شفافیت شرایط و امکان برقراری ارتباط آنی از طرف رهبران سازمان شکل گرفته، بلکه می‌خواهند هنگام تصمیم گیری‌های مهم سازمانی صدایشان به خوبی شنیده شود.
آکرمن اشاره می‌کند که شفافیت با ارزش‌های نسل زد مانند صداقت، پاسخگویی، آگاهی و عدالت اجتماعی همراه است. «نسل زد معمولا می‌خواهد بخشی از گفت‌و‌گو‌ها باشد و تاثیر بگذارد.» برای سازمان ها، این یعنی نیاز به اتخاذ رویکردی جدید در نحوه برقراری ارتباطات – چه داخل سازمان و چه خارج آن. آکرمن می‌گوید: «وقتی شرکت‌ها خودشان را با یک رویکرد شفاف سازگار می‌کنند، نه تنها شهرت خود را بهبود می‌بخشند، بلکه ارتباطات عمیق‌تر و معنادارتری با این نسل برقرار می‌کنند.»
سلامت روان و ایجاد تعادل بین کار و زندگی، اولویت اصلی نسل زد است. این موضوع از نظر آکرمن، تلفیق کار و زندگی را به مساله‌ای غیرقابل بحث در محیط کار برای این نسل تبدیل می‌کند.
«آنها اهمیت دادن به رفاهشان را علنا به زبان می‌آورند و انتظار دارند کارفرما‌ها از رفاه جسمی و روانی آنها حمایت کنند. این حمایت باعث می‌شود خیلی از سازمان‌ها در برنامه‌های رفاه جامع خود تجدید‌نظر کنند و قوانین کاری منعطف تری را پیاده کنند.» این نیاز، غیرقابل بحث است.
به گفته آکرمن، «حدود ۷۶ درصد کارکنان بالقوه، وقتی پیشنهاد کاری جدیدی دریافت می‌کنند، مزایای مرتبط با سلامت روان را یک مساله بسیار مهم می‌دانند. چنین چیزی به ویژه در مورد نسل زد صدق می‌کند. اگر این داده‌ها را در کنار این واقعیت بگذاریم که ۶۱ درصد کارکنان در کارشان احساس فرسودگی دارند، مشخص می‌شود که کارفرما‌ها باید مداخله کنند و از برنامه‌های توسعه دهنده توازن کار/زندگی، انعطاف پذیری در کار، فرهنگ پذیرا بودن، و فراهم کردن محیط‌های امن برای اظهار نظرات و دغدغه‌های کارکنان، حمایت کنند.»
آکرمن معتقد است رهبران کسب وکار باید رسیدگی به نیاز‌های سلامت روان را نه به عنوان یک موضوع اخلاقی مثبت، بلکه برای افزایش مشارکت و بهره وری نیروی کار خود، اولویت قرار دهند.
او می‌گوید: «با ارتقای پیوند کار و زندگی سالم، می‌توانیم فرسودگی شغلی را کاهش دهیم و نیروی کار متعهد و با انگیزه در یک جو حمایتی داشته باشیم.»
آکرمن با نگاهی به سال جدید، معتقد است نسل زد در به کارگیری تکنولوژی در محیط کار، نقش پیشتاز خواهد داشت. در واقع، چنین چیزی اجتناب ناپذیر است.
او می‌گوید: «نسل زد در نهایت پرچمدار تحول دیجیتال در محیط کار و در صنایع مختلف خواهد بود و فرصت‌های بیشتری را برای شرکت‌ها و صنایع پیدا خواهد کرد تا با هم همکاری کنند و محصولات و خدمات را توسعه دهند.» همه اینها به احساس راحتی این نسل با تکنولوژی جدید برمی گردد.
آکرمن می‌گوید: «نسل زد که در عصر دیجیتال بزرگ شده، اولین نسلی است که اینترنت و تکنولوژی دیجیتال را از اول، به عنوان جنبه‌ای جدایی ناپذیر از زندگی خود دیده است. استفاده روزمره از پلتفرم‌ها و ابزار‌های دیجیتال، استاندارد جدیدی برای حرفه‌ای بودن و کارآیی و ارتباطات در محیط کار ایجاد کرده است.»
در حالی که استفاده از ابزار‌های ارتباط دیجیتال، راه‌حل‌های دورکاری و نرم افزار‌های نوآورانه مدیریت پروژه، همه گیر و عادی شده، آکرمن معتقد است نقش آنها در سازمان‌ها به عنوان پاسخی مستقیم به راحتی نسل زد با تکنولوژی، در سال جدید همچنان ادامه خواهد داشت.
با اینکه آینده هیچ گاه قطعی نیست، آکرمن چند پیش بینی در مورد نسل زد مطرح کرده است.
او می‌گوید: «آنها مجموعه تجربیاتی دارند که منحصر به خودشان است و خواسته هایشان را در مورد مسیر شغلی، سرگرمی‌ها و جامعه شکل می‌دهد. نسل زد علاقه چندانی به تشکیل خانواده و بچه دار شدن نشان نمی‌دهد؛ بنابراین من معتقدم ما شاهد تغییر شکل هنجار‌های خانوادگی هم خواهیم بود که به نوبه خود آن چیزی را که آنها انتظار دارند از کار بگیرند یا به کار بدهند هم تغییر خواهد داد.» به طور کلی اینها، یعنی نسل زد، خود را ملزم به ماندن در یک شغل، در یک شرکت یا کار با مدیرانی که به ارزش‌های آنها اهمیت نمی‌دهند، نمی‌دانند.
