۱.چهارشنبه هفته گذشته مردی از میان ما به دیار باقی شتافت که مصداق "درست پیمانی" بود. محمود فرشیدی در عمر ۷۳ ساله خود طریق خدمت و آیین بندگی را خوب آموخته بود و مو به مو به آن عمل می کرد.
او سرسپرده امامین انقلاب بود و قبل از انقلاب در ستیز با طاغوت سه بار از سوی ساواک دستگیر و هر بار مدتی زندانی بود.
رفقا و دوستان نزدیک او را به تدین، انقلابیگری، بی ادعایی، صدق، صفا، بصیرت سیاسی و ... می شناختند. همه این صفات بخاطر ولایت پذیری او و عشق به اسلام بود.
فرشید در لغت به معنای رک و بی شیله پیله، بی باک و درخشنده است. او در سلوک زندگی فردی و اجتماعی خود سعی می کرد حق این صفات را ادا کند.
حقیر بیش از ۴۰ سال با او محشور بودم. اوایل دهه ۶۰ که مسئولیت حزب جمهوری اسلامی آذربایجان شرقی را داشتم، شبی مهمان یکی از اعضا بودم. دیدم خانه ای که مهمان هستم از خانه های سازمانی اداره کل آموزش و پرورش تبریز است که از وسط دو نیم شده یکی را دوست ما نشسته و نیم دیگر را کس دیگر. در همین اثنا دیدم صدای نماز از آن سو می آید. پرسیدم او کیست؟ گفت: آقای فرشیدی مدیرکل آموزش و پرورش است! جمعی از برجسته ترین معلمان آن دوره عضو حزب بودند و هر هفته جلسات در یکی از خانه ها برگزار می شد.
فرشیدی عضو حزب نبود اما در مدیریت خود، به اعضای حزب در اداره کل و نیز مدیریت آموزش و پرورش بهای ویژه می داد. او مصداق ساده زیستی در میان آن دوره از مسئولان نظام بود. یک روز به من زنگ زد و گفت: می خواهم در تربیت معلم، تاریخ معاصر درس بدهی. گفتم: اهلیت ندارم. اصرار کرد. گفتم متن درسی دارید؟ گفت: نه، باید جزوه بدهی. بالاخره به اصرار ایشان قبول کردم و در نهایت فهمیدم اوضاع ترور در اوایل دهه ۶۰ و جست وخیز منافقین و کمونیست ها، او را مجبور به این تصمیم کرده بود.
در اولین دیدار برق ایمان، تعهد، شجاعت، شفقت و مهربانی و درست پیمانی را در چشمان او دیدم. گویی این ویژگی به طرف مقابل این پیام را داشت:
اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
حریف خانه و گرمابه و گلستان باش
۲.سال ۱۳۶۴ که حزب جمهوری اسلامی به امر امام خمینی (ره) تعطیل شد، به تهران آمدم. آن زمان اعضای انجمن اسلامی دولت که عضو حزب بودند، توسط مهندس موسوی از کابینه اخراج شدند. آنها تصمیم گرفتند با کمک برخی از اساتید برجسته حوزه علمیه قم، یک گفتمان ولایی را در سپهر سیاست ایران کلید بزنند.
حضرات آیات آذری قمی، خزعلی، راستی کاشانی، شرعی به همراه آقایان عسگراولادی، مرتضی نبوی، احمد توکلی، زواره ای، محمدجواد لاریجانی، پرورش و ... روزنامه رسالت را تاسیس کردند. روزنامه رسالت، یک روزنامه نبود، یک حزب با ظرفیت تولید گفتمان جدید، در کشور بود. به زودی کسانی که در تهران و شهرستانها نگران انحراف از مسیر امام (ره) توسط برخی مسئولین بودند، دست به این تاسیس زدند. بنده از تبریز به تهران آمدم و به این جمع پیوستم. مرحوم محمود فرشیدی هم از تبریز به تهران آمد و مسئولیت بخش فرهنگی روزنامه را پذیرفت. صدها مقاله از او تا همین اواخر در رسالت به چاپ رسید که متضمن تلاش وی در حوزه "جهاد تبیین" بود.
بصیرت سیاسی او، صدق و صفا و انقلابیگری و از همه مهمتر ولایت پذیری او در آثار مکتوب او و نشست های اندیشه ورزی در هیئت تحریر رسالت بر همگان روشن بود.
۳. محمود فرشیدی که در کارنامه اجرایی او مدیرکل آموزش و پرورش کرمان و آذربایجان شرقی وجود داشت، بعدها به مقام وزارت رسید و در این حوزه یک رکورد کارآمدی و کارایی در طریق خدمت و آیین بندگی به جای گذاشت.
مرحوم فرشیدی در فتنه سالهای ۷۸، ۸۸، ۹۸ و ۱۴۰۱ حضوری نیرومند در جنگ شناختی داشت و در سمت و جهت درست تاریخ ما ایستاده بود.
۳.مرحوم محمود فرشیدی، یک فرد تشکیلاتی با سابقه مشخص در قبل و بعد از انقلاب بود. او قبل از انقلاب عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شیراز بود. پس از انقلاب مورد توجه رهبران حزب جمهوری اسلامی به ویژه شهید باهنر بود.
او موسس تشکیلات "کانون تربیت اسلامی" بود و جمعی از اخیار و خوبان آموزش و پرورش را زیر یک سقف جمع کرد و در سپهر سیاست ایران منشا اثر بود. او سالها معلمی را تجربه کرده بود و در شیراز و تهران سابقه تدریس داشت. صدها دانش آموز و دانشجو را تربیت کرده بود که هر کدام در کشور منشا اثر هستند.
چهارشنبه گذشته در ۷۳ سالگی، جان به جان آفرین تسلیم کرد. در طول چهل سال رفاقت با او چیزها آموختم و ارتباطم در همه فراز و فرود زندگیش هیچگاه قطع نشد. پیکر پاک او در خاک مقدس دارالحجه آستان مقدس رضوی آرام گرفت. او را همیشه "شاکر" یافتم، به ویژه دو سال آخر عمر که با یک بیماری سخت دست به گریبان بود. گویند:
"اصل آدمی خاک است و خاکی می شود"
کی خاک گردد آن کسی کو خاک این درگاه شد
