همشهری آنلاین - بهاره خسروی : هرچند این روزها دیگر اثری از خانه قدیمی پدری مطیع‌الدوله، محل خلق نوشته‌هایی که در دوران خودش حسابی گل کرد نیست و شاید حتی بسیاری از اهالی ندانند مطیع‌الدوله کیست و چه کرد? او در مسند سیاست به‌عنوان سناتور و معاون وزیر، در دوره پهلوی دوم فعالیت کرد و در عین حال، آثار و ترجمه‌های ماندگاری از خود به یادگار گذاشت.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
«نصرالله حدادی» تهران‌پژوه، درباره این سناتور متولد محله امیریه می‌گوید: «محمد حجازی ملقب به مطیع‌الدوله نویسنده، نمایشنامه‌نویس، مترجم و سیاستمدار معاصر ایرانی فرزند «نصرالله مستوفی» بود که سال ۱۲۷۹ خورشیدی در خانواده‌ای اصالتا تفرشی در محله امیریه متولد شد. پدرش از مستوفیان دوران قاجار بود. او برای ادامه تحصیل راهی فرانسه شد و در رشته‌های علوم سیاسی و برق ادامه تحصیل داد و همچنین ادبیات فرانسه را هم یاد گرفت. بعد از بازگشت دوباره به کشور وارد وزارت پست و تلگراف شد، بعد هم در وزارت دارایی رئیس دفتر «علی‌اکبر داور» شد. همچنین به واسطه فعالیت‌هایش در حوزه فرهنگی و نویسندگی به عضویت فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی درآمد و بعدها بر صندلی معاونت «حسین علاء» نخست‌وزیر وقت نشست.»
اما مهم‌ترین وجه تمایز مطیع‌الدوله نسبت به سایر سیاستمدران همدوره‌اش نوشته‌ها، کتاب‌های و ترجمه‌های پرخواننده‌اش در مجله‌ها وقت آن زمان بود. بسیاری بیشتر او را نویسنده و نمایشنامه‌نویس زبردستی می‌شناختند تا مرد سیاست. به گفته حدادی، مطیع‌الدوله نخستین اثرش به‌عنوان «هما» را در سال ۱۳۲۶ نوشت. همچنین معروف‌ترین نمایشنامه‌اش «محمود آقا را وکیل کنید» است. آهنگ، ساغر، پریچهر، پروانه، و... از مهم‌ترین نوشته این مرد سیاست محله امیریه است که در سال ۱۳۵۲ در سن ۷۳ سالگی از دنیا رفت.
