به گزارش خبر ورزشی، صحبت کردن با محمد مایلی کهن همیشه جذاب است چون بدون پرده پوشی حرف‌هایش را بر زبان می‌آورد و پای صحبت‌هایی که کرده، می‌ایستد. در روزهای پایانی سال سراغ حاجی مایلی رفتیم و با او گفتگوی مفصلی انجام دادیم:
ابتدا برسیم به سال ۱۴۰۳ که روزهای پایانی آن را شاهد هستیم
قبل از بحث‌های فنی باید فوت دو نفر را تسلیت بگویم. اول جناب حسین فرزامی بازیکن و مدیر اسبق استقلال که سال‌ها رییس فدراسیون اسکواش بود و به نوعی می‌توان گفت اسکواش با ایشان در این مملکت شکل گرفت. نفر دوم هم آقای شعبان نیک صفت هوادار قدیمی پرسپولیس که قهوه خانه داشت و آنجا به محلی برای پاتوق طرفداران قدیمی و ارجمند پرسپولیس تبدیل شده بود. سال‌ها پرسپولیسی‌ها در آنجا جمع می‌شدند و بازیهای این تیم را تماشا می‌کردند. خود من هم به این قهوه خانه رفته بودم. روحش شاد باشد.
برایمان جالب است محمد مایلی کهن که از سیگار و قلیان متنفر است، به قهوه خانه هم رفته
بله آقا! من به آن قهوه خانه هم رفته‌ام. البته آن موقع فضا با الان کاملاً متفاوت بود. در آنجا اغلب افراد می‌نشستند و چایی می‌خوردند ولی حالا متاسفانه می‌بینیم مردم علاوه بر قهوه خانه‌ها، حتی داخل پیاده رو هم می‌نشینند و قلیان می‌کشند!
برسیم به پرسپولیس
ما به نوعی بد عادت شده‌ایم. مسابقات اروپایی را از تلویزیون تماشا می‌کنیم و آن را با فوتبال خودمان مقایسه می‌کنیم در حالیکه فاصله میان فوتبال ما و مسابقات خارجی که پخش می‌شود، از زمین تا آسمان است. پاس‌های دقیق تاکتیک‌های ناب، کارهای اصولی و البته تماشاگرانی که به معنای واقعی کلمه هوادار هستند. شما ببینید منچستر سیتی در این فصل چند بار شکست خورده ولی آیا در ورزشگاه اتحاد به پپ گواردیولا توهین شده است؟ شما امکانات تیم‌های خارجی را ببینید و آن را با فوتبال ایران مقایسه کنید. آیا در قیاس با آنها، ما زمین یا استادیوم درست و حسابی داریم؟
با همه این احوال پرسپولیس الان شرایطش خوب است و توانست خود را به لطف پیروزی مقابل ملوان به صدر جدول برساند اما فراموش نکنیم که تراکتور یک رقیب جدی تلقی می‌شود. بازیکنان پرسپولیس به خوبی می‌دانند که هواداران میلیونی دارند و به آنها متعهد هستند. آنها مسوولیت بیشتری در قیاس با سایر تیم‌های لیگ برتری دارند. به طور کلی تیم‌های پرطرفدار مثل: استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتور تعهد بیشتری برای بازیکنان خود به وجود می‌آورند چون مردم برای تشویق آنها ورزشگاه می‌آیند و انتظار دارند تیمشان موفق باشد.
هواداران پرسپولیس از دعوت نشدن امید عالیشاه به تیم ملی دلخور هستند
به نظرم باید به سرمربی تیم ملی حق داد که نفراتش را با توجه به سلیقه و اندیشه‌های تاکتیکی مد نظر خود چیدمان کند. به هر حال فضا برای دعوت از بازیکنان به تیم ملی محدود است و هر کسی را که دعوت بکنید یا دعوت نکنید، هزار جور حرف ایجاد می‌شود. مگر دوره خود من نبود؟ هر بار که لیست تیم ملی می‌دادم، به من می‌گفتند مایلی کهن پرسپولیسی است و به همین خاطر از پرسپولیس بیشتر بازیکن دعوت می‌کند. به من می‌گفتند تو به پرسپولیس بیشتر توجه داری ولی برایم جالب است که فرهاد مجیدی و علی موسوی که من برای اولین بار آنها را دعوت کردم، به استقلال پیوستند. محسن گروسی وقتی بازیکن استقلال بود توسط من به تیم ملی دعوت شد، سیروس دین محمدی و علیرضا منصوریان هم همینطور. از سوی دیگر، برای مثال روی نیما نکیسا خیلی بحث بود ولی آقایان بروند و ببینند که وقتی نیما نکیسا را به تیم ملی دعوت کردم بازیکن پرسپولیس نبود بلکه در پیام مقاومت خراسان توپ می‌زد.
در مورد تیم ملی بحث دعوت نشدن احمد نوراللهی هم همچنان نقل محافل است. بازیکن اسبق پرسپولیس که سرمربی تیم ملی او را دعوت نکرد و به نظر می‌رسد این مشکل هنوز میان طرفین حل نشده است
این مورد هم به سلیقه و نظر سکاندار تیم ملی برمی‌گردد ولی اگر من سرمربی تیم بودم و به نوراللهی از نظر فنی اعتقاد داشتم، او را دعوت می‌کردم چون معتقدم حتی اگر بحث تنبیه هم بوده باشد، دیگر بس است. مگر یک بازیکن چقدر باید تنبیه شود؟
طی ۱۰ روز گذشته بحث توهین به علی پروین در فضای مجازی یکی از اتفاقات مهمی بود که برای فوتبال ایران به وقوع پیوست و واکنش فوتبالی‌ها را هم در پی داشت. می‌خواهیم نظر شما را در این رابطه بدانیم
اولاً باید دید این شخصی که به علی پروین توهین کرده چند ساله است و اصلاً سابقه پرسپولیس را می‌داند یا نه؟ اصلاً علی پروین را می‌شناسد یا نه؟ من کتمان نمی‌کنم که در مقاطعی با آقای پروین اختلاف داشته‌ام ولی ایشان به نظرم شناسنامه پرسپولیس است.
نه تنها شناسنامه پرسپولیس بلکه حتی می‌توان او را در کنار آقای قلیچ خانی بهترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران دانست. می‌گویند پروین از جان پرسپولیس چه می‌خواهد؟! ایشان شناسنامه پرسپولیس است و اگر صحبتی هم می‌کند به خاطر این است که از او نظر می‌خواهند. ما در کشور اینهمه وزیر، وکیل و نماینده مجلس داریم که در مورد غیر تخصصی خود نظر می‌دهند اما وقتی علی پروین در مورد پرسپولیس و فوتبال که کاملاً تخصصش را دارد، حرف می‌زند چنین برخوردی با او می‌شود! این واقعا کمال بی‌انصافی است.
بدترین اتفاقی که شما در سال ۱۴۰۳ پیرامون پرسپولیس دیدید چه بود؟
قطعاً کنار گذاشتن سید جلال حسینی از پرسپولیس. این آدم توانمند و با شخصیت را به بدترین شکل ممکن از پرسپولیس کنار گذاشتند و واقعاً باعث دلخوری من شد. باور کنید حرکتی که با او کردند، حتی روی ذهن من برای تماشای بازیهای پرسپولیس هم تاثیر گذاشت. واقعا یعنی چه که آقای کارتال تمام دستیارانش را از خارج بیاورد؟ تازه کریم باقری را هم به واسطه اینکه همزبان خودش بود، در کادر فنی نگه داشت. به نظرم رفتاری که با جلال حسینی شد، ضعف باشگاه پرسپولیس را نشان می‌دهد.
می‌خواهیم برویم به روز سال تحویل. در میان شاگردانتان آنهایی که جزو اولین نفراتی هستند که زنگ می‌زنند و عید را تبریک می‌گویند، چه کسانی هستند؟
خیلی از عزیزان لطف دارند. آقای محمد خاکپور، آقای کریم باقری آقای علیرضا منصوریان. آقای جواد کاظمیان. بحث آقا نادر فریاد شیران هم که اصلاً جداست.
و دلمان می‌خواهد بدانیم خود شما بعد از تحویل سال در خانواده فوتبال به چه کسانی به عنوان نفرات اول زنگ می‌زنید و تبریک می‌گویید؟
قطعاً آقای پروین و آقای خوردبین به عنوان بزرگترهای من در پرسپولیس. آقای قره خانلو دروازه‌بان اسبق پرسپولیس و البته مدیران اسبق ورزش ایران. افرادی همچون: مهندس هاشمی‌طبا، مهندس فائقی، آقای سعید کاشفی، آقای افشارزاده و....
در سال ۱۴۰۳ بارها طی صاحبه‌های خود از نفوذ و جولان دلالان در فوتبال ایران انتقاد کردید. به نظرتان این روند در سال آینده هم ادامه پیدا می‌کند؟
این فرایند از کل جامعه جدا نیست و در بخش‌های دیگر کشور نیز دلالی نامناسب را شاهد هستیم. تازه فوتبال و به طور کلی ورزش ویترین دارد خیلی از مسائل در آن شفاف مشخص می‌شود اما در بخش‌های دیگر کشور هم دلالی انجام می‌شود و متاسفانه کسی متوجه آن نمی‌شود.
سوالات ما تمام شد اما می‌خواهیم انتهای مصاحبه را باز بگذاریم تا محمد مایلی کهن در خاتمه سال ۱۴۰۳ هرچه خودش صلاح می‌داند بر زبان بیاورد
ابتدا سال جدید را به اصحاب رسانه و به ویژه خانواده خبر ورزشی تبریک می‌گویم و ضمن تشکر از شما، برای تک تک عزیزان شاغل در خبر ورزشی و خانواده‌هایشان آرزوی موفقیت و سلامتی دارم. در مورد کشور هم آرزو می‌کنم مشکلات کمتر شود و نارسایی‌ها به طور کامل دیده شوند تا برای رفع آنها اقدامات اساسی صورت بگیرد. این دنیا حالا دیگر به دنیای تعامل تبدیل شده است و نمی‌توانیم برای همه آرزوی مرگ بکنیم. باید تعامل کنیم، امتیاز بدهیم و امتیاز بگیریم تا شرایط بهتر شود. اتفاقات بسیار تلخی را در لبنان و غزه شاهد بودیم که دلم نمی‌خواهد دیگر تحت هیچ شرایطی آنها را ببینیم و سال آینده به سال کم شدن مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم ایران تبدیل شود.
