میمون‌های مبتلا به ابولا با یک قرص درمان شدند و این امیدبخش‌ترین توسعه درمان برای انسان‌ها است.

 

به گزارش ایسنا، بر اساس مطالعه جدیدی که روز جمعه منتشر شد، میمون‌های آلوده به ابولا را می‌توان تنها با یک قرص درمان کرد و این یافته‌ها می‌تواند راه را برای درمان‌های عملی‌تر و مقرون به صرفه برای انسان‌ها هموار کند.

 

به نقل از مدیکال‌اکسپرس، ابولا برای اولین بار در سال ۱۹۷۶ شناسایی شد و تصور می‌شود که از خفاش‌ها آمده است. این یک بیماری ویروسی کشنده است که از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد بیمار گسترش می‌یابد و باعث خونریزی شدید و نارسایی اندام‌ها می‌شود.

 

از آنجایی که شیوع این بیماری عمدتا در جنوب صحرای آفریقا رخ می‌دهد، شرکت‌های داروسازی فاقد انگیزه‌های مالی برای توسعه درمان‌های مناسب هستند و ماهیت پراکنده شیوع بیماری، آزمایش‌های بالینی را دشوار کرده است.

 

تنها یک واکسن برای این بیماری در سال ۲۰۱۹ به طور گسترده تایید شده و در حالی که دو درمان آنتی بادی داخل وریدی نتایج را بهبود می‌بخشد، آنها نیاز به نگهداری در یخچال‌های پرهزینه دارند و در برخی از فقیرترین مناطق جهان تجویز آنها دشوار است.

 

توماس گیزبرت (Thomas Geisbert)، ویروس‌شناس در شعبه پزشکی دانشگاه تگزاس در گالوستون، که سرپرستی این مطالعه جدید منتشر شده در Science Advances را بر عهده داشت، می‌گوید: ما واقعا در تلاش هستیم تا گزینه‌ای عملی‌تربا استفاده آسان‌تر ارائه کنیم که بتوان از آن برای جلوگیری، کنترل و مهار شیوع ابولا استفاده کرد.

 

گیزبرت و همکارانش برای انجام آزمایش خود، داروی اُبِلدِزیویر (Obeldesivir) ضد ویروسی را که شکل خوراکی رمدزویر (Remdesivir) داخل وریدی است و در اصل برای درمان بیماری کووید-۱۹ ساخته شده بود، آزمایش کردند.

 

اُبِلدِزیویر یک «مهار کننده پلیمراز» است، به این معنی که آنزیمی را که برای تکثیر ویروس حیاتی است مسدود می‌کند.

 

محققان، ماکاک‌های رزوس و سینومولگوس را با دوز بالایی از نوع ماکونا ویروس ابولا آلوده کردند. یک روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس، ۱۰ میمون به مدت ۱۰ روز روزانه یک قرص اُبِلدِزیویر دریافت کردند، در حالی که سه میمون دیگر به عنوان گروه شاهد، هیچ درمانی دریافت نکردند و جان خود را از دست دادند.

 

اُبِلدِزیویر از ۸۰ درصد از ماکاک‌های سینومولگوس و ۱۰۰ درصد از ماکاک‌های رزوس که از نظر زیستی به انسان نزدیک‌تر هستند، محافظت کرد.

 

این دارو نه تنها ویروس را از خون میمون‌های تحت درمان پاک کرد، بلکه باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی شد و به آنها کمک کرد تا آنتی بادی تولید کنند و در عین حال از آسیب اندام‌ها جلوگیری کرد.

 

گیزبرت توضیح داد که در حالی که تعداد میمون‌ها نسبتا کم بود، این مطالعه از نظر آماری قدرتمند بود زیرا آنها در معرض دوز فوق‌العاده بالایی از ویروس قرار گرفتند که تقریبا ۳۰ هزار برابر دوز کشنده برای انسان است. این امر نیاز به میمون‌های کنترل اضافی را کاهش داد و مرگ‌های غیرضروری حیوانات را محدود کرد.

 

این محقق که از دهه ۱۹۸۰ روی ابولا کار کرده است می‌گوید که یکی از هیجان‌انگیزترین جنبه‌های اُبِلدِزیویر حفاظت گسترده‌ی آن در مقایسه با درمان‌های آنتی بادی تایید شده که فقط علیه گونه زئیری ابولا کار می‌کند، بود. گیزبرت می‌گوید: این یک مزیت بزرگ است.

 

شرکت داروسازی گیلیاد در حال حاضر در حال پیشبرد آزمایشات بالینی زئیری ابولا به فاز دوم برای ویروس ماربورگ (Marburg) است. این ویروس که یکی از بستگان نزدیک ابولا است.

 

گیزبرت همچنین بر اهمیت تامین مالی از سوی موسسه ملی بهداشت ایالات متحده تاکید کرد.

 

او گفت: ۹۰ درصد از هزینه‌ی همه‌ی این داروها و واکسن‌هایی که علیه ابولا و بسیاری از این ویروس‌ها و عوامل بیماری‌زای عجیب و غریب ساخته شده‌اند، از طرف دولت ایالات متحده تأمین می‌شود. فکر می‌کنم عموم مردم موافق باشند که ما به درمان‌هایی برای ابولا نیاز داریم.