به گزارش ورزش سه، استقلال در اصفهان و مصاف با ذوب آهن یک نمای کلی از وضعیتش در سالی که گذشت را به نمایش گذاشت. پرتغییر، ناهماهنگ و البته ناکام!
شاگردان بوژوویچ درحالی آخرین بازی سال را مقابل همسایه جدولی برگزار کردند که پیروزی در آن، بعلاوه سه امتیاز احتمالی دیدار معوقه برابر تیم هوادار قعر جدولی می توانست آنها را تا رده پنجم جدول بالا بکشد به همین علت سه امتیاز آن ارزشمند و به نوعی حیثیتی محسوب می شد.
البته میزبان در تمام طول مسابقه، حساب شده و کم اشتباه ظاهر شد تا استقلال به خواسته اش که میل زیادی هم برای آن داشت دست پیدا نکند. ذوبی ها که در خانه با چنگ و دندان برای گرفتن امتیاز جنگیدند و این اجازه را به میهمان خود ندادند. آنها حتی پس از زدن گل اول، فرصت افزایش فاصله و زدن گل های بعدی را داشتند که چنین نشد.
درواقع استقلال که اغلب دقایق بازی کنترل توپ و جریان مسابقه را در اختیار داشت پس از اشتباه مهلک ایمان سلیمی در نحوه یارگیری داخل محوطه جریمه و دریافت گل، می رفت دچار فروپاشی تاکتیکی شود که بوژوویچ با تعویض های به موقع و به زمین فرستادن کوشکی، مهران احمدی و آزادی، مانع آن شد.
تغییر نفرات و انتقال بازی هجومی از سمت راست استقلال به سمت چپ این تیم گره گشای آبی پوشان در گشودن دروازه ذوب آهن شد. حتی روند بازی به گونه ای پیش رفت که اگر هماهنگی بیشتری میان کوشکی-جلالی یا آزادی- کوشکی و مهران احمدی و ماشاریپوف می بود شاهد کامبک و برتری استقلال نیز می بودیم.
ناهماهنگی در هفته های پایانی لیگ بلاییست که تغییرات متعدد و گسترده در کادر مدیریتی و فنی بر سر استقلال لیگ بیست و چهارم آورده به طوری که آنها شانسی برای بالانشینی ندارند و آنقدر از نظر نتیجه گیری تحت فشار و مورد انتقاد قرار گرفته اند که میدان دادن به جوان ها برای پیدا کردن مهره های مورد نیاز فصول آتی نیز در چنین جوی ممکن نیست. وگرنه برای آبی ها بهتر بود بجای بازی دادن ۹۰ دقیقه ای به بازیکنان خارجی بالای سی سال، جوان های باانگیزه رده های پایه در این هفته ها بیشتر به میدان می رفتند.
هرچه بود تساوی و کسب یک امتیاز در اصفهان مقابل ربیعی و شاگردانش، غنیمتی بود که استقلال سال کابوس وارش را با آن به پایان برساند. با این امید که سال جدید، پایانی باشد بر تغییرات گسترده و متناوب در اردوی آبی ها و رسیدن به ثبات و بازگشت به روزهای اوج تیم پرطرفدار پایتخت.
مهدی بشکنی
