فیلم آواز باشکوه همایونی / همایون شجریان را با شور بهاران شنو ببینید
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، محمدرضا نیک‌نژاد، کارشناس حوزه آموزش، در گفت‌وگو با رکنا، بر ضرورت تغییر رویکردهای سازمان نوسازی مدارس تأکید کرد و گفت: امروزه، عواملی همچون تغییرات اقلیمی، خشکسالی های پی‌درپی، کمبود شغل و کاهش امکانات رفاهی موجب شده است که بسیاری از روستاهای ایران با روندی فزاینده خالی از سکنه شوند. در چنین شرایطی، مدرسه‌سازی در مناطقی که در حال متروکه شدن هستند، بی‌فایده به نظر می‌رسد، درحالی‌که کلانشهرهایی مانند تهران با کمبود شدید فضای آموزشی روبه‌رو هستند و نیازمند توسعه گسترده مدارس‌اند.
وی با اشاره به وضعیت تهران گفت: پایتخت به شکلی نامتناسب و بدون توجه به نیازهای شهروندان رشد کرده است، به‌گونه‌ای که برخی مناطق با تراکم شدید جمعیت و برخی دیگر با کاهش جمعیت روبه‌رو هستند. در این میان، کمبود مدارس دولتی در برخی نقاط تهران به حدی است که بسیاری از خانواده‌ها چاره‌ای جز ثبت‌نام فرزندانشان در مدارس غیردولتی ندارند، درحالی‌که همه توان پرداخت شهریه‌های سنگین این مدارس را ندارند.
این کارشناس آموزشی با انتقاد از تراکم بیش از حد کلاس‌های درسی در مدارس دولتی، اظهار داشت: در برخی مناطق کلاس‌های درس حتی بالای ۴۰ دانش‌آموز دارند، درحالی‌که طبق قانون، کلاس‌های استاندارد نباید بیش از ۳۶ دانش‌آموز داشته باشند. این تراکم به‌ویژه در مدارس حاشیه تهران و مناطق محروم به سطح بحرانی رسیده است، به‌طوری که در برخی مدارس ابتدایی، کلاس‌های اول با ۶۰ دانش‌آموز تشکیل می‌شود، مسئله‌ای که تأثیر مستقیم بر کیفیت آموزش دارد.
نیک‌نژاد همچنین به طرح مولدسازی دارایی‌های دولتی که در دولت فعلی اجرا شد، اشاره کرد و افزود: اولین بخشی که قربانی این طرح شد، آموزش و پرورش بود، به‌طوری که بسیاری از مدارس و املاک آموزشی واگذار شدند، درحالی‌که بحران کمبود مدرسه در تهران و دیگر کلانشهرها همچنان پابرجاست.
وی در ادامه با اشاره به ضرورت تخصیص هوشمندانه منابع برای ساخت مدارس تصریح کرد: دولت و حاکمیت موظف‌اند که حتی برای یک دانش‌آموز در مناطق دورافتاده، آموزش رایگان و باکیفیت را فراهم کنند، اما درعین‌حال، نباید بودجه‌ها صرف ساخت مدارسی شوند که به دلیل کاهش جمعیت دانش‌آموزی، بلااستفاده باقی می‌مانند. نیاز است که پژوهش و ارزیابی دقیقی صورت گیرد تا مشخص شود در کدام مناطق، مدرسه‌سازی ضرورت بیشتری دارد.
نیک‌نژاد تأکید کرد: در برخی کلانشهرها مانند تهران، وضعیت آموزشی در برخی مناطق به‌شدت نامطلوب است و قابل‌مقایسه با استان‌های محرومی همچون سیستان و بلوچستان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری است. بنابراین، لازم است که نگاه سیاست‌گذاران به مدرسه‌سازی بر مبنای واقعیت‌های جمعیتی و آموزشی تنظیم شود.
وی در پایان با اشاره به نقش خیرین مدرسه‌ساز گفت: بخش عمده‌ای از ساخت‌وسازهای آموزشی در کشور توسط خیرین انجام می‌شود، اما متأسفانه به دلیل عدم آگاهی کافی، این اقدامات اغلب در مناطق روستایی انجام می‌شود، درحالی‌که برخی مناطق شهری نیز نیاز جدی به احداث مدارس دارند. اگر خیرین بر اساس نیازسنجی‌های دقیق اقدام کنند، می‌توانند تأثیرگذاری بیشتری در رفع بحران فضای آموزشی کشور داشته باشند.
