برترین‌ها: مطابق هر سال نیمه دوم اسفند که فرامی‌رسد، ترک‌های مناسبتی خوانندگان نیز منتشر می‌شود. در این مطلب تلاش کردیم که موسیقی‌های شنیده شده طی دو هفته اخیر را در چند ترانه خلاصه کنیم و بسته به ژانر اثر به تمامی سبک‌ها بپردازیم. با ما همراه باشید.
فضای کلی ترک تازه عرفان طهماسبی بر اساس سازهای الکترونیک، سینتی‌سایزرها و ریتم‌های ملایم شکل گرفته است. سینتی‌سایزر در پس‌زمینه فضای موسیقی را می‌سازند، با افکت‌های کشیده و فضایی که حس عاطفی و غمگین ایجاد می‌کنند. بیس الکترونیک نرم و عمیق اجرا شده و به همراه ریتم‌های درام الکترونیکی، ساختار ریتمیک قطعه را مشخص می‌کند. آواز طهماسبی دارای ملودی احساسی و کشیده است اما به خوبی با فضای موسیقی هماهنگ نیست. تکنیک‌های خوانندگی شامل ویبراتوهای ظریف، دینامیک کنترل‌شده و اجرای نرم است که به حس عاطفی آهنگ می‌افزاید. به طور کلی طهماسبی در موسیقی فارسی به یک جامعه هواداری نسبی رسیده اما درباره کیفیت آثارش مثل همیشه می‌توان گفت که نقدهای جدی هنوز پابرجاست.
قطعه "پروانه" جدیدترین اثر سیاوش قمیشی، آهنگی ملودیک و احساسی در ژانر پاپ با تأثیراتی از موسیقی الکترونیک است که البته در فضاسازی نتوانسته چندان عمیق شود. البته که قمیشی از پرچمداران موسیقی طی چند دهه گذشته‌ست و به او ایرادی اساسی وارد نیست. این اثر از همان ابتدا با ملودی آرام شنونده را به جهانی احساسی می‌برد. انتخاب گام موسیقایی احتمالاً در مایه‌های مینور است که حس غم و نوستالژی خاصی را القا می‌کند. ملودی وکال با تأکید بر نت‌های کشیده و فواصل احساسی، همان امضای موسیقی سیاوش قمیشی را دارد. استفاده از ویبراتوهای ظریف و دینامیک نرم و کنترل‌شده در خوانندگی، حس عاطفی متن ترانه را برجسته‌تر می‌کند.
قطعه تازه امیرحسین افتخاری دارای فضایی احساسی‌ست. افتخاری پس از توفیق در برنامه استیج برخلاف پیش‌بینی‌ها نتوانست خود را در مارکت به یک سطح استاندارد برساند. ملودی و وکال خواننده با اجرای ملودی‌های کشیده و احساسی، تلاش می‌کند حس کار را منتقل می‌کند. فرکانس‌های بالا نیز در حد تعادل تقویت شده‌اند تا شفافیت صدای خواننده حفظ شود. اما شاید بهتر باشد افتخاری در انتخاب ترانه بیشتر دقت کند تا قدری بیشتر به پتانسیل خود نزدیک شود. به هر حال انتشار ترانه به بهای ماندن در مارکت ضامن ماندگاری نیست.
قطعه "از صفر" از شایع، اثری‌ست که با تلفیق بیت‌های الکترونیک و ریتم‌های هیپ‌هاپ، فضایی احساسی، جدی و داستان‌محور خلق کرده است. شایع عادت روایتگری خود را در این ترک نیز رها نکرده و آن را به شنونده منتقل می‌کند. بیت اصلی از ترکیب درام‌ماشین‌های هیپ‌هاپ و بیس الکترونیک ساخته شده و پایه‌ای محکم برای روایت ترانه شکل داده است. اما همانجور که پیش‌بینی می‌شد؛ لحن و اجرای شایع در این قطعه بسیار تأثیرگذارتر از خوانندگان دیگر اثر است. او با استفاده از رپ روایی و احساسی، تلاش کرده فضایی واقع‌گرایانه و تلخ را به تصویر کشیده و اما خب ارتباط گرفتن شنونده با روایت تازه او شاید کمی سخت‌تر از آثار قبلی باشد.
کار تازه طالب‌زاده مناسبتی‌ترین اثر این لیست است. ساختار هارمونیک و ریتمیک آن نشان‌دهنده‌ی استفاده از آکوردهای مینور و ماژور به‌صورت ترکیبی است تا تلاشی برای انتقال حس احساسات به مخاطب باشد. به هر حال طالب‌زاده هم مثل اغلب همکارانش تلاش می‌کند برندش را در مارکت حفظ کند، همچنان با جلوه‌ای ملایم و اتمسفریک جلو می‌رود اما این که مورد اقبال واقع شود، پیش‌بینی دور از انتظاری بنظر می‌رسد.
