در برخورد میان نظریه به‌عنوان نگرش دانشگاهی به سیاست جهانی و عمل در قالب آنچه کنشگران عرصه روابط بین‌الملل انجام می‌دهند، این طرز تلقی که ما با یک جهان واحد در عین برداشت‌های متکثر از آن موجه هستیم نگرشی جاافتاده تلقی می‌شود. در جهان واحدی که برداشت‌های مختلفی از آن وجود دارد موفقیت کنش دیپلماتیک و توفیق دیپلمات‌ها به‌عنوان چریک‌های کت‌وشلوار پوشیده ایجاب می‌کند که از نقش قدرت بر اساس نظریه واقع‌گرایی، نیروهای داخلی کشورها بر اساس نظریه لیبرالیسم و زیست - جهان کنشگری مبتنی بر نظریه سازه‌انگاری آگاهی لازم داشته باشند؛ چراکه امروزه شرط لازم و کافی برای موفقیت دیپلمات‌های دولت‌های مختلف و در رأس آنها سفیرانی که برای تأمین منافع ملی به کشورهای دیگر اعزام می‌شوند، شناخت عوامل داخلی آن کشور؛ موقعیت دولت محل مأموریت در آیین قدرت جهانی و درک فرهنگ، تمدن، تاریخ و به‌صورت کلی زیست - جهان دولت یاد شده است.
درک این نکته است که چگونه بازیگران سیاسی دولت محل مأموریت در برساخته بر اساس تاریخ، فرهنگ و تمدنی خاص می‌کنند سبب می‌شود تا در کنار علل اقدامات دولت‌ها؛ دیپلمات‌ها دلیل نگرش و کنش کشور مقصد را نیز مورد توجه قرار داده و از طریق درک همدلانه فهمی ریشه‌ای از کشور محل مأموریت خود به دست آورند. همچنان که شرکلیف سفیر بریتانیا در جمهوری اسلامی ایران از نظام فرهنگی برای برقراری ارتباط با جامعه ایرانی استفاده می‌کرد و خود را جذب فرهنگ ایرانی نشان می‌داد. وی عموماً با زبان فارسی در بستر فضای مجازی تولید محتوا می‌کرد. ابزاری که او برای تحقق دیپلماسی فرهنگی در ایران انتخاب کرده بود، نزدیکی به فرهنگ و آداب ایرانی بود. همچنان که ویدئوهای شاهنامه‌خوانی سفیر و پخت کباب با کارکنان سفارت در محوطه بیرون سفارتخانه و البته ویدئوی تبریک یلدایی او بازدید زیادی در فضای مجازی داشت. نگاهی به جنس فعالیت‌های او حکایت از آن دارد که غرق‌شدن در فرهنگ کشور مقصد باهدف نزدیکی فرهنگ و البته برقراری ارتباط با مردم جامعه ایرانی ذیل دیپلماسی فرهنگی هدف اصلی وی بوده است.
در میان دیگر سفرا در ایران، شاید بتوان سفیر کره جنوبی را نیز از جمله سفرایی دانست که فعالیت‌های خود را بر بنیان دیپلماسی فرهنگی قرار داده است. جون‌پیو سفیر کره جنوبی در جمهوری اسلامی ایران در تلاش است تا پرسون پرسون یواش‌یواش از طریق اقداماتی همانند اجرای این آهنگ به مناسب سالگرد روابط دیپلماتیک میان جمهوری اسلامی ایران و کره جنوبی بدان دست یازد.
کیم جون پیو سفیر کره جنوبی در جمهوری اسلامی ایران پیش‌ازاین در ازبکستان و تاجیکستان و در کنسولگری تاشکند و دوشنبه به‌عنوان کشورهایی که در دایره ایران فرهنگی تعریف می‌شوند خدمت کرده است. این امر سبب شده است تا وی با نظام تمدن ایران فرهنگی و زیست- جهان مردمان این عرصه تمدنی آشنا گردد. تسلط وی به زبان فارسی، آشنایی با موسیقی ایرانی و شناخت وی از جغرافیای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در زمره عواملی است که سفیر کره جنوبی را به دیپلمات فرهنگی تبدیل کرده است. این تسلط را می‌توان در پیام نوروزی وی و خواندن شعر بربنیان این عوامل؛ زکوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی/ از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی مشاهده نمود.
در نظام نشانه‌شناختی کره جنوبی مواردی همانند کیمچی، کی پاپ، کی درام و البته هانبوک در زمره مواردی هستند که هسته مرکزی دیپلماسی فرهنگی را تشکیل می‌دهند. در استفاده از این نشانگان فرهنگی سفیر کره جنوبی در جمهوری اسلامی ایران در پیام تبریک نوروزی خود هانبوک را برتن کرده است. آنچه سبب افزایش ضریب امکان موفقیت اقدامات سفیر کره جنوبی در جمهوری اسلامی ایران می‌شود آن است که فرهنگ کره جنوبی در میان بخشی از نوجوانان ایران طرفدارهای زیادی دارد. نکته مشخص در کنش مبتنی بر دیپلماسی فرهنگی سفیر کره جنوبی در جمهوری اسلامی ایران ادراک وی بر این نکته است که اگر از آداب و رسوم و فرهنگ یک کشور آگاهی داشته باشید، علایق مردمش را بشناسید، بدانید چه غذاهایی را دوست دارند و به کدام بخش از تاریخ‌گذشته‌شان افتخار می‌کنند، تقریباً نصف راه برای نزدیک‌شدن به مردم آن کشور و برقراری ارتباط با آنها را رفته‌اید. بر اساس این ادراک سفیر کره جنوبی درصدد است تا خود را بر اساس سیاست آپنا که به معنی خودی مقبول، معتبر، شایسته و مهذب است بر برساخته خود و دیگری غالب آید و ضمن همسویی افق‌های نگرش، خویشتن را نه دیگری نظام فرهنگی ایرانی بلکه خودی این نظام معرفی نماید.
۳۱۱۳۱۱
