شمال نیوز: محسن سلگی/ بهار است و نوروز، به ملاقات یکدیگر برویم که در این ملاقات ها، چه بسا شفایی باشد! 

گرانی داریم، درد داریم اما نوروز بیش از اینهاست و دیرینه است. اینها می روند و نوروز می ماند. 

نوروز است، با هم گفت وگو کنیم، با هم مخالفت کنیم، اما نه به حضور هم. این مخالفت را دوست بداریم. یکدیگر را دوست بداریم. آنکه خود را دشمن ما می داند، اگر نتوانیم دوست بداریم، اما در پی گفت وگو با او و در عین حال آموختن چیزی از او باشیم. یکدیگر را بپذیریم. 

در گفت‌ وگو شفایی وجود دارد. نگفتم درمان، بلکه گفتم شفاء. چراکه درمان، قدسیت زدوده و حائز کمترین بار عاطفی است. به راستی نشستن درمانگاه جای شفاخانه، همنشین و هم نشان با آن است که تنهاتر، دورتر و خودخواه تر شده ایم.

در گفت و گوی شفاهی، امکان انتقال مقصود بیش از گفت و گوی مکتوب است. در عین حال، امکان هایی مانند گفت وگوهای تلگرامی به سبب زنده بودن و اکنونی و اینجایی بودن، نوعی تفاهم و تضارب دمکراتیک را وعده می دهند اما هرگز رخ ندارند و رخدادی در پی آن نیست. نادر است کسی در اثر دیدن یک جمله در تلگرام تکان بخورد و زندگی اش تازه شود.

باید متذکر شد فضای عمومی مجازی،  سایه ی فضای عمومی واقعی و نسخه بدلی اما زیبا و مغتنم آن است. 

در گفت وگوی مجازی، اغلب گوش کنار میرود و چشم چندکارکردی می شود. این چشم و نگاه است که وظیفه شنیدن را هم به عهده می گیرد. اما این بار باید گفت دیدن کی بود مانند شنیدن! هیچ چیز جای شنیدن را نمی گیرد. 

در گفت وگوی رودررو یا مشافهه، چشیدن هست و دیدن کی بود مانند چشیدن. یعنی بعضاً چشیدن از دیدن هم بالاتر است.

چشیدن، به اندازه ی دیدن و شنیدن، بیان پذیر نیست. برای چشیدن، برای چشیدن یکدیگر، ما به حضور، ما به سکوت و سپس شنیدن یکدیگر نیاز داریم.  به بیان دیگر، گفت وگو هم به سکوت نیاز دارد.

البته فضای مجازی هم می تواند فضای احقاق حق باشد. اما در مجازی ماندن، محروم شدن از واقعیت و بسنده کردن به بدلی هاست. مجازی بدیلی برای واقعیت نیست. دل و قلب ندارد. نگاه کردن های مجازی و حتی شنیدن های مجازی، دل ندارد و بدلی است. باید در میادین شهر، در آمفی تئاترها و در منازلمان با هم قرار بگذاریم. این قرارها، خشونت را بی قرار و بی خانمان خواهد کرد. اگر نه گروه های تکفیری و تروریستی هم بحث آنلاین دارند. 

فریب این فرصت بدلی را نخوریم. چشمه ای اینجا نیست. چشمی هم که بجوشد و نگاه از آن بتراود اینجا نیست، بلکه پشت اینجاست.