عصر ایران - بنای یادبود قیام مردم کوردون و بانیا، که به نام بنای یادبود پترووا گورا نیز شناخته می شود، در ولیکی پتروواک، بلندترین قله پترووا گورا در منطقه کوهستانی مرکز کرواسی، قرار دارد.
با حفظ یاد و خاطره قربانیان غیرنظامی و رزمندگان کشته شده در نبرد علیه ارتش اوستاشه (حزب فاشیست کروات که طی جنگ جهانی دوم در گرماگرم اشغال نظامی یوگسلاوی به دست نازی ها، دست به نسل کشی سازمان یافته زدند)، طرح پیشنهادی مجسمه ساز ووین باکیچ در یک مسابقه در سال 1974 انتخاب شد.
ساخت و ساز بلافاصله پس از آن آغاز شد، زیرا قرار بود افتتاحیه در 4 ژوئیه، چهلمین سالگرد آغاز جنبش آزادی بخش مردم، برگزار شود. با این وجود نمای بیرونی ساختمان به طور رسمی در 4 اکتبر 1981 به پایان رسید.
بنای یادبود پترووا گورا از ترکیب بتن مسلح با پنل های فولاد ضد زنگ ساخته شده است. فضای داخلی شامل موزه ای با نمایشگاه دائمی در مورد مبارزه آزادی بخش مردم در منطقه بود، در حالی که محیط اطراف به عنوان یک مجموعه تفریحی طراحی شده بود. از تراس پشت بام، چشم اندازی به سمت اسلوونی، بوسنی و زاگرب وجود دارد.
ساخت و ساز به دلیل طراحی پیچیده و دورافتادگی محل، بسیار دشوار بود، که ابتدا باید با زیرساخت ها (جاده، برق و آب) مجهز می شد. این پروژه با کمک های عمومی و خصوصی و همچنین با وامی که یوگسلاوی از صندوق بین المللی پول دریافت کرد، تأمین مالی شد.
این سازه بتنی 37 متری بروتالیستی با پنل های ساخته شده از فولاد ضد زنگ وارداتی از سوئد پوشیده شده و در پنج لایه موج دار طولی چیده شده است. از پارکینگ و مرکز بازدیدکنندگان، یک پلکان طولانی به ساختمان منتهی می شود.
فضای داخلی با مساحت 3000 متر مربع در ابتدا شامل یک سالن کنگره 250 نفره، کتابخانه، اتاق مطالعه، کافه و موزه بود.
در دهه 1990، بنای یادبود پترووا گورا به فراموشی سپرده شد و در دهه های بعد، بخش هایی از ساختمان و همچنین اشیاء تاریخی موزه و آرشیو به طور کامل توسط خرابکاران تخریب شد.
در طول جنگ استقلال کرواسی (1991-1995)، این بنای یادبود تخریب شد و بسیاری از پنل های فولادی ضد زنگ آن غارت شد. امروز، این مجموعه در حالت زوال باقی مانده است، با این حال هنوز به عنوان نمادی مهم از مقاومت و شاهکار معماری مدرنیست یوگسلاوی در نظر گرفته می شود.
این بنای یادبود یک شاهکار بروتالیست است که از بتن مسلح ساخته شده و با ورق های فولاد ضد زنگ پوشیده شده است. این ترکیب ظاهری آینده نگرانه و تقریباً ارگانیک به آن بخشیده است. بنای یادبود پترووا گورا به جای یک یادبود سنتی جنگ بیشتر شبیه یک مجسمه انتزاعی است.
