مهندسان دانشگاه MIT روش جدیدی ابداع کرده‌اند تا داروهای تزریقی خاصی را با دوزهای بالاتر و درد کمتر به‌صورت سوسپانسیونی از کریستال‌های ریز به بدن منتقل کنند. بنیاد بیل گیتس نیز از این پژوهش حمایت مالی کرده است تا بتوان از روش جدید برای ارائه دارو ضدبارداری در کشورهای درحال توسعه بهره برد.
براساس گزارش EurekAlert، بسیاری از داروها، مانند داروهای ضدبارداری یا درمان بیماری‌های مزمن نیاز به تزریق‌های منظم و دردناک دارند. اکنون مهندسان MIT با استفاده از سوسپانسیون‌های کریستالی تزریقی، یک سیستم دارورسانی جدید ایجاد کرده‌اند. این کریستال‌ها یک انبار طولانی‌مدت در زیر پوست تشکیل می‌دهند که دارو را طی ماه‌ها یا سال‌ها در بدن منتشر می‌کند و نیاز به تزریق‌های مکرر را کاهش می‌دهد.
روش جدید محققان مقوله کاملاً جدیدی نیست. درحال‌حاضر نیز چنین سوسپانسیون‌های تزریقی وجود دارد، اما آنها اثر کوتاه‌مدت دارند. انبارهای تزریقی طولانی‌مدت نیز به غلظت بالایی از پلیمرها نیاز دارند که تزریق آنها را دشوار و دردناک می‌کند. هدف این روش جدید رفع این محدودیت‌هاست.
درواقع هدف محققان MIT تولید یک سیستم دارورسانی بود که بتوان آن را از طریق یک سوزن نازک منتقل کرد و آزادسازی دارو را به مدت 6 ماه تا 2 سال فراهم کند. همچنین در این پژوهش روی داروهای پیشگیری از بارداری تمرکز شده است.
برای توسعه این روش محققان از لوونورژسترل (Levonorgestrel)، یک داروی ضدبارداری استفاده کردند. محققان کشف کردند که وقتی کریستال‌های این دارو را در یک حلال آلی خاص قرار می‌دهند، پس از تزریق، کریستال‌ها در یک ایمپلنت بسیار فشرده جمع می‌شوند. از آنجایی که این انبار می‌تواند بدون نیاز به مقادیر زیادی پلیمر تشکیل شود، دارو را می‌توان به راحتی از طریق یک سوزن باریک تزریق کرد.
محققان رویکرد خود را با تزریق محلول دارویی به‌صورت زیر جلدی در موش‌ها آزمایش کردند و نشان دادند که انبارهای دارو می‌توانند پایدار بمانند و به مدت 3 ماه دارو را به تدریج آزاد کنند. پس از پایان آزمایش سه‌ماهه، حدود 85 درصد از دارو در انبارها باقی ماند که نشان می‌دهد می‌توان داروها را برای مدت زمان طولانی‌تری آزاد کرد.
یافته‌های این پژوهش در نیچر منتشر شده است.
