به گزارش مشرق، در روزهای گذشته، برخی از نشریات نزدیک به حزب عدالت و توسعه مدعی شدند که سیاست خارجی دولت اردوغان در منطقه، رژیم صهیونیستی را دچار نگرانی و وحشت کرده است.
آنان حتی وانمود کردند که مهمترین اولویت فعلی ترکیه، باید رفع تهدیدات اسراییل باشد و مخالفین داخلی نیز هر چه زودتر باید این شرایط را درک کنند.
ولی همه اینها در حالی است که نه دولت اردوغان و نه تیم احمد الشرع به عنوان دولت تحت حمایت آنکارا، واکنش خاصی به حملات و اقدامات اشغالگرانه صهیونیست‌ها نشان نداده‌اند.
حالا سوال اینجاست: چرا رسانه های نزدیک به حزب حاکم ترکیه، تلاش می‌کنند نشان دهند که آمریکا و اسراییل به طور مشترک، در حال اقدام و توطئه چینی علیه آنکارا هستند؟ آن هم در شرایطی که هاکان فیدان وزیر امور خارجه از یک سو در تلاش است تا هر چه زودتر زمینه دعوت اردوغان به کاخ سفید را فراهم کند و از دیگر سو، در چند هفته گذشته، مقامات دولت ترکیه هیچگاه به شکل جدی و قاطعانه علیه اقدامات رژیم صهیونیستی در سوریه، موضع‌گیری نکرده‌اند.
مرور برخی از روزنامه‌های چاپ آنکارا نشان می‌دهد که در مقطع فعلی، بر اساس برخی مطالب منتشر شده در جراید صهیونیستی، این نشریات به دنبال آن هستند تا اولاً فشار جنبش اعتراض‌آمیز مخالفین اردوغان از روی دولت برداشته شود و دوم این که منتقدین اردوغان، در مورد اهداف او برای استقرار نیرو و احداث پایگاه در مناطق مختلف سوریه، بحث جدی پیش نکشند.
آیا واقعاً صهیونیست‌ها در مورد ترکیه نگرانند؟
انتشار چند مطلب کوتاه در پایگاه‌های خبری – تحلیل همچون تایم اسراییل، این فضا را برای روزنامه‌های حزب اردوغان فراهم کرد تا وانمود کنند که نوع سیاست خارجی دولت ترکیه، صهیونیست‌ها را نگران کرده است.
تایم اسراییل در این مورد نوشته است: پس از فروپاشی رژیم بشار اسد، ترکیه موقعیت استراتژیک خود را در سوریه از طریق مجموعه‌ای از توافقات با دولت انتقالی جدید به رهبری احمد الشرع مستحکم کرد. ایجاد پایگاه‌های نظامی ترکیه در سوریه، گسترش دسترسی به حریم هوایی این کشور و مشارکت در آموزش ارتش جدید سوریه، محور این تحولات است. دولت انتقالی اکنون به دنبال ایجاد یک نظم سیاسی جدید است که با چالش‌های ادغام و اصلاحات نظامی مواجه است. نقش ترکیه در درگیری سوریه تشدید شده و خود را به عنوان یک عنصر مهم ثبات‌بخش و تامین‌کننده امنیت در ساختار حکومتی در حال توسعه این کشور قرار داده است.
یکی از اندیشکده‌های مرتبط با رژیم صهونیستی اعلام کرده که مذاکرات ترکیه با دولت انتقالی احمد الشرع، بر یک پیمان دفاعی مشترک متمرکز است.
توافق پیشنهادی شامل ایجاد پایگاه‌های نظامی ترکیه در منطقه صحرای مرکزی (بادیه) با تاسیسات کلیدی در پالمیرا و پایگاه هوایی T۴ است. آنکارا قصد دارد از این پایگاه‌ها برای عملیات نظامی، شامل دفاع هوایی و همزمان حمایت از آموزش نیروهای نظامی جدید دمشق استفاده کند. در ازای آن، ترکیه کنترل وسیع‌تری بر حریم هوایی سوریه خواهد داشت و می‌تواند کردهای سوریه را نیز مهار کند.
چرا تدمر برای ترکیه مهم است؟
برخی از رسانه‌های نزدیک به شبه نظامیان کُرد در شمال سوریه همچون هاوارنیوز، به این اشاره کرده‌اند که دولت ترکیه به هر بهانه‌ای، احداث پایگاه‌های نظامی متعدد در خاک سوریه را دنبال می کند.
وب سایت صهیونیستی والا نیز اعلام کرده که الشرع به منظور مقابله با تهدیدات صهیونیست‌ها در جنوب، دست به دامن ترکیه شده و می‌خواهد در تدمر یا پالمیرا، چند نقطه حساس به ارتش ترکیه سپرده شود.
این پایگاه صهیونیستی نوشته است: آژانس‌های امنیتی اسرائیل هفته گذشته رایزنی‌های متعددی را برای گفتگو درباره تحولات سوریه انجام دادند. این منابع به ارتباطات سوریه و ترکیه در خصوص واگذاری مناطق نزدیک پالمیرا به ارتش ترکیه در ازای حمایت اقتصادی و نظامی از دمشق اشاره کردند.
آنها تاکید کردند که تحرکات بالقوه ترکیه در پالمیرا در مرکز سوریه باعث نگرانی اسرائیل شده است.
ظاهراً بر اساس اخبار کانال ۱۲ عبری، برخی مشاوران نتانیاهو، با طرح ادعای احتمال حمله اسراییل به ترکیه، اهداف سیاسی و تبلیغاتی خاصی را دنبال می‌کنند.
در همین حال جروزالم پست گزارش داده که «کمیته بررسی بودجه امنیتی و ایجاد نیرو» که به نام «کمیته ناگل» تحت ریاست یاکوف ناگل شناخته می‌شود، در گزارش ژانویه گذشته درباره خطرات اتحاد سوریه و ترکیه هشدار داده است.
روزنامه آیدنلک چاپ آنکارا و متعلق به حزب کمونیستی وطن نیز از قول اندیشکده صهیونیستی مدعی شده که از دید نتانیاهو، اتحاد ترکیه با دولت جدید سوریه، یک تهدید امنیتی است که حتی از ایران نیز مهم‌تر است.
اما این ادعاها در حالی مطرح شده که اولاً دولت اردوغان در برابر اقدامات اشغالگرانه صهیونیست‌ها علیه سوریه عملاً سکوت کرده و دوم این که خود تیم احمد الشرع نیز، در مورد حملات مداوم اسراییل به تاسیسات نظامی سوریه، آن قدر منفعلانه عمل کرده که گویی نه تنها مخالفتی در کار نیست، بلکه احتمالاً پای یک توافق نیم بند در میان است.
نشریه صهیونیستی تایمز اسراییل هم روی این موضوع تاکید کرده که ترکیه به دنبال ایجاد پایگاه‌های هوایی جدیدی در سوریه است و می‌خواهد این اقدامات را بدون سر و صدا پیش ببرد.
گفته می‌شود که در دیدار ویژه بین ابراهیم کالن رییس سرویس اطلاعاتی میت ترکیه و احمد الشرع که خود را رییس جمهور سوریه نامیده، توافق اولیه‌ای صورت گرفته تا هر چه زودتر دو پایگاه هوایی ترکیه در بادیه احداث شود و در صورت لزوم، برای احداث پایگاه‌های دیگر نیز اقدام شود.
اما ژنرال یاشار گولر وزیر دفاع ترکیه در پاسخ به سوالات خبرنگاران درباره موقعیت جغرافیایی پایگاه‌ها، یک پاسخ دیپلماتیک داده و گفته است: «به درخواست دوستان سوری و در جایی که نیاز داشته باشند، همراهی دفاعی لازم را انجام خواهیم داد».
پایگاه تحلیلی اینترنتی ژئوپولیتیکال فیوچر نیز در یک گزارش مفصل، مدعی شده که احتمال تنش مستقیم بین ترکیه و رژیم صهیونیستی دور از انتظار نیست.
در این گزارش که به اطلاعات دو تحلیلگر صهیونیست یعنی تل بیری و بواز شاپیرا استناد کرده، اشاره شده که اردوغان به طور رسمی از احمد الشرع خواسته تا ترتیبات حقوقی لازم داده شود و اراضی گسترده‌ای در تدمر یا پالمیرا به یک شرکت دولتی ترکیه فروخته شود و در مقابل، حمایت اقتصادی ترکیه از سوریه، افزایش پیدا کند.
تلاش ترکیه برای در دست گرفتن کل روند بازسازی، تعمیرات و کنترل امنیتی فرودگاه دمشق، یک اقدام اولیه بوده و در فازهای بعدی، کنترل امنیتی فرودگاه حلب و احداث دو پایگاه هوایی در پالمیرا، زنجیره همکاری‌های دفاعی آنکارا – دمشق را توسعه خواهد داد.
انتقال ادوات نظامی و تجهیزات عمرانی از ترکیه به ۳۵ کیلومتری شمال حلب، نصب رادارها و تجهیزات دفاعی، همگی بدون سر و صدا و در شرایطی انجام شده که خبرنگاران نتوانسته‌اند در این مناطق، عکس و تصویری از تحرکات گروه های تحت امر پیمانکاران دفاعی ترکیه بگیرند.
در پایان باید گفت: بدون تردید دولت اردوغان به دنبال اقدامات مداخله گرانه در سوریه و افزایش میزان نفوذ اطلاعاتی و نظامی و وابسته کردن دولت سوریه به ترکیه است. اما سیاست‌های چند سال اخیر دولت اردوغان و چرخش‌های مداوم او و اشتیاق برای پویا نگه داشتن روابط با رژیم صهیونیستی، یک واقعیت انکارناپذیر است و طرح ادعای احتمال اصطکاک و تنش نظامی بین ترکیه و صهیونیست‌ها در خاک سوریه، شباهت و انطباق کاملی به یک بازی رسانه‌ای و تبلیغاتی دارد.
