به گزارش خبرورزشی، رود گولیت از دیدن میلان در بحران رنج می‌برد؛ تیمی که حالا از صعود به لیگ قهرمانان فصل بعد فاصله دارد. این نکته در گفتگوی گولیت با گاتزتا دلواسپرت آشکار است.
گاتزتا دلواسپرت می نویسد؛ برای روسونری، حذف از مهم‌ترین رقابت باشگاهی اروپا — جامی که میلان هفت بار آن را فتح کرده، دو بار با حضور گولیت — یک «فاجعه» خواهد بود.
ساعاتی مانده به یک بازی خاص برای او، دیدار ناپولی–میلان که در سال ۱۹۸۸ نخستین اسکودتوی گولیت در ایتالیا را رقم زد، اسطوره هلندی که امروز عضوی از آکادمی لورئوس است، با یادآوری دوئل‌های تاریخی‌اش با مارادونا و آن پیروزی فراموش‌نشدنی ۳-۲ در یکم مه، امیدش را برای بازگشت روسونری به اوج پنهان نمی‌کند.
آقای گولیت، چنین فصلی را از میلان انتظار داشتید؟
«این فصل من را یاد چلسی می‌اندازد؛ تیمی دیگر که این روزها… مثل یک معماست. صادقانه بگویم، هنوز نفهمیده‌ام میلان می‌خواهد چه نوع فوتبالی بازی کند. به‌نظرم تیم هنوز مسیر درست را پیدا نکرده. روی کاغذ ترکیب تیم قوی است، به‌ویژه بعد از نقل‌وانتقالات زمستانی. پیروزی در سوپرجام ایتالیا هم این تصور را ایجاد کرد که مشکلات تمام شده‌اند، اما این‌طور نشد. آن برد در عربستان سعودی نتوانست اعتمادبه‌نفس واقعی به تیم بدهد و پیشرفتی نسبت به نیم‌فصل اول حاصل نشد.»ر
چگونه می‌توان مشکل میلان را حل کرد؟
«همان‌طور که پاری‌سن‌ژرمن این کار را کرد؛ وقتی خرید ستاره‌ها را کنار گذاشت و به‌جای آن، مربی‌ای با فلسفه‌ای روشن مثل لوئیس انریکه آورد که توانست فوتبالی جوان‌محور و هدفمند ارائه دهد. لیورپول هم مثال خوبی‌ست: کلوپ را با مربی‌ای هم‌فلسفه جایگزین کرد و حالا اسلات در مسیر قهرمانی لیگ برتر است. میلان باید دوباره به ریشه‌هایش، به دی‌ان‌ای خودش برگردد. موفقیت چیزی نیست که بتوان آن را خرید؛ باید با کار و تصمیم‌های درست به آن رسید.»
آیا مربی‌ای مثل کونته یا آلگری برای میلان مناسب است؟
«نمی‌دانم انتخاب درست چه کسی‌ست. نکته مهم این است که مربی‌ای بیاید که با هویت باشگاه هماهنگ باشد — هر هویتی که باشگاه تعریف کرده باشد. مثلاً اینتر فلسفه‌ای روشن و سبک بازی مشخص دارد؛ با مربی‌ای که آن را کامل اجرا می‌کند و بازیکنانی که کاملاً به سیستم ۳-۵-۲ می‌خورند. میلان باید دی‌ان‌ای خودش را پیدا کند و قبل از فکر کردن به مربی، باید از نظر مدیریتی مسیر روشنی داشته باشد.»
نظرتان درباره رشد رایندرز چیست؟
«فصل‌های اخیرش شگفت‌انگیز بوده و حالا بازیکنی‌ست که باعث هیجان ما شده. او را از زمان بازی در جوانان AZ آلکمار می‌شناسم و به پیشرفتی که کرده افتخار می‌کنم. حالا به ستاره‌ای جهانی تبدیل شده که مرتب گل می‌زند و با ثبات بازی می‌کند.»
رایندرز فردا در بازی ناپولی–میلان نقشی کلیدی دارد؛ همان دیداری که در سال ۱۹۸۸ برای شما نخستین اسکودتو را آورد. از آن بازی چه خاطره‌ای دارید؟
«ماجرای بزرگی بود! (با خنده) تا آن زمان هرگز به ناپل نرفته بودم. شنبه قبل از سفر، متعجب بودم: بازیکنان و کادر فنی سوار یک هواپیما بودند و یک هواپیمای کوچکتر هم مخصوص اعضای امنیتی و… غذا بود!
وقتی به هتل جولی در ناپل رسیدیم، کل طبقه آخر را اشغال کردیم که توسط محافظ‌ها قرق شده بود. فقط آن‌ها اجازه داشتند به غذا نزدیک شوند — غذایی که توسط سرآشپزهایی پخته شده بود که همراه ما آمده بودند! چون می‌ترسیدند کسی چیزی بخورد که برایش مشکل‌ساز شود و نتواند بازی کند!»
یکشنبه، چالش در سن‌پائولو
گولیت تعریف می‌کند:
«وقتی با اتوبوس به سمت ورزشگاه می‌رفتیم، پرتقال، سنگ و هر چیزی که فکرش را بکنید به سمت‌مان پرتاب می‌کردند. جو واقعاً دیوانه‌وار بود، اما ما پیروز شدیم.»
با وجود آن‌که مقابل‌تان مارادونا قرار داشت؟
«روبرو شدن با نابغه‌ای مثل او واقعاً هیجان‌انگیز بود: دیه‌گو یک قهرمان بی‌نظیر بود. تماشاگران ناپلی هم خارق‌العاده بودند؛ بعد از آن پیروزی، ما را تشویق کردند. واقعاً خاطره‌ای فراموش‌نشدنی بود.»
اما در بازی رفت همان فصل، برابر ناپولی، توپ طلا را دریافت کردید.
«سال‌ها بی‌سروصدا از جنبش ضد آپارتاید آفریقای جنوبی حمایت می‌کردم. وقتی توپ طلا را بردم، تصمیم گرفتم آن را به ماندلا که در زندان بود تقدیم کنم. در آن زمان در ایتالیا هنوز خیلی‌ها او را نمی‌شناختند و حتی نمی‌دانستند چه کسی‌ست. وقتی در آفریقای جنوبی با او ملاقات کردم، “مادیبا” گفت که نگران بوده به خاطر این کار مجازات شوم. شنیدن حرف‌هایش برایم بسیار احساسی و تکان‌دهنده بود.»
آیا میلان امروز می‌تواند معجزه‌ای مانند آن روز شما در سن‌پائولو تکرار کند؟
«امیدوارم پایانش همان باشد، اما کار آسانی نخواهد بود. ناپولی تیم قدرتمندی‌ست.»
اگر میلان به لیگ قهرمانان نرسد، چه معنایی خواهد داشت؟
«یک فاجعه. روسونری عقب هستند و راه سختی در پیش دارند، اما باید تمام توانشان را بگذارند. هنوز هم می‌توانند موفق شوند.»
بین اینتر و ناپولی، شانس قهرمانی را به کدام‌یک می‌دهید؟
«اینتر شانس بیشتری دارد.»
بیاییم سراغ لیگ قهرمانان.
«من همچنان روی رئال مادرید حساب می‌کنم: آن‌ها می‌توانستند حذف شوند، اما آنچلوتی همیشه راهی برای نجات پیدا می‌کند. کارلو فوق‌العاده است. البته از قهرمانی پاری‌سن‌ژرمن هم ناراحت نمی‌شوم، شیوه بازیشان مرا تحت تأثیر قرار داده.»
کدام بازیکن بیش از همه شما را هیجان‌زده می‌کند؟
«یامال واقعاً شگفت‌انگیز است، اما اجازه بدهید چیزی درباره کریستیانو رونالدو بگویم: هرگز او را بعد از یورو نقد نکرده‌ام. او را یک اسطوره واقعی می‌دانم.»
