حیدر سیاتیری، فوق تخصص قرنیه و متخصص چشمی در رابطه با پیر چشمی علائم و نحوه درمان آن گفت: آنچه به اصطلاح پیرچشمی اطلاق می‌شود از نظر مردم، کاهش توانایی دید نزدیک افراد در حدود ۴۰ سالگی است.
به گزارش مهر، به دلیل شماره چشم افراد قبل از ابتلاء به پیرچشمی ممکن است سن ابتلاء نیز تغییر کند، یعنی اگر شخص در گذشته نزدیک بین باشد بعد از ۴۰ سالگی دور افراد دچار پیرچشمی شده و اگر در گذشته فرد دوربین باشد بعد از ۴۰ سالگی نزدیک دچار پیر چشمی می‌شود.
بزرگ شدن عدسی و کاهش انعطاف عدسی دو دلیل ایجاد پیر چشمی در افراد به شمار می‌رود. این دو علت اولین علائم تغییر در عدسی چشم ما است که به آن سندروم اشکال در فعالیت عدسی نیز گفته می‌شود که آب مروارید نیز از همین مرحله آغاز می‌شود، یعنی به دلیل بزرگ شدن عدسی و انعطاف ناپذیر است شخص نزدیک را دیگر نمی‌بیند.
شخصی که دچار پیرچشمی است با توجه به وضعیت بینایی که دارد اقدامات اولیه که استفاده از عینک است انجام خواهد شد، اما باید توجه داشت که پیرچشمی به خصوص پیرچشمی که بعد از دوربینی ایجاد می‌شود اگر در گذشته تنها یک عینک دوربین استفاده می‌کردند بعد از پیرچشمی از عینک نزدیک بین نیز باید استفاده کنند. این افراد به طور معمول هم دور و هم نزدیک را نمی‌بینند زیرا عدسی قادر به تأمین قدرت بینایی نیست.
همچنین پیرچشمی زاویه بسته یک بیماری چشمی با زمینه‌ی خانوادگی است که در برخی افراد با سابقه‌ی خانوادگی بروز می‌کند. نکته‌ی مهم این است که افراد دارای عینک دور و نزدیک، به‌ویژه کسانی که در خانواده‌ی خود سابقه‌ی این بیماری را دارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند و باید مورد معاینه‌ی دقیق قرار گیرند.
این افراد باید تحت بررسی‌های تخصصی از جمله اندازه‌گیری فشار چشم و بررسی زاویه‌ی چشم قرار گیرند. در صورتی که زاویه‌ی چشم تنگ باشد و فشار چشم بالا برود، احتمال ابتلاء به آب سیاه زاویه بسته افزایش می‌یابد. بنابراین، تشخیص زودهنگام و اقدامات پیشگیرانه نقش کلیدی در جلوگیری از این بیماری دارد.
خبر خوش برای این دسته از بیماران این است که اگر فشار چشمشان بالا باشد و زاویه‌ی چشمشان تنگ باشد، می‌توانند از طریق جراحی آب مروارید، نه‌تنها خطر آب سیاه را از بین ببرند، بلکه مشکل پسر چشمی خود را نیز اصلاح کنند. این جراحی که بدون نیاز به بیهوشی و پانسمان انجام می‌شود، تنها در عرض ۷ تا ۱۰ دقیقه صورت می‌گیرد و فرد را برای همیشه از مشکلات مرتبط با این بیماری نجات می‌دهد.
پیر چشمی زمانی که پیشرفت کند، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به بینایی وارد می‌کند. به همین دلیل، تشخیص زودرس و پیشگیری از آن اهمیت ویژه‌ای دارد. از این‌رو، افرادی که از گذشته دچار دوربینی بوده‌اند و اکنون در سنین بالای ۴۰ سال برای مطالعه نیاز به عینک نزدیک دارند، باید معاینه شوند. اگر چشم آن‌ها تنگ باشد یا فشار چشمشان بالا برود، جراحی توصیه می‌شود.
امروزه معیار اصلی برای انجام عمل آب مروارید، صرفاً میزان دید فرد نیست، بلکه زاویه‌ی چشم و فشار چشم نیز از فاکتورهای تعیین‌کننده برای این جراحی به شمار می‌روند.
یکی از پرسش‌های رایج این است که آیا افرادی که هنوز دچار آب مروارید نشده‌اند نیز باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند یا خیر؟ پاسخ این است که در برخی شرایط، انجام جراحی حتی بدون وجود آب مروارید واضح، ضروری و مفید خواهد بود.
در این روش، جراحی نه‌تنها برای درمان آب مروارید بلکه به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای افرادی که در معرض خطر آب سیاه زاویه بسته هستند، انجام می‌شود. با افزایش سن، عدسی چشم به‌تدریج بزرگ‌تر و انعطاف‌ناپذیرتر می‌شود.
در مواردی که فرد در خطر ابتلاء به آب سیاه زاویه بسته باشد و هم‌زمان قصد داشته باشد از عینک رهایی یابد، می‌توان جراحی را حتی پیش از بروز آب مروارید انجام داد. این جراحی باعث اصلاح دید دور و نزدیک شده و در عین حال، خطر بروز آب سیاه زاویه بسته را نیز از بین می‌برد.
افرادی که از گذشته نزدیک‌بین بوده‌اند، روند پیرچشمی را متفاوت تجربه می‌کنند. این افراد به دلیل شرایط خاص چشمی خود، دیرتر دچار پیرچشمی می‌شوند و تغییرات ناشی از افزایش سن در قالب کاهش وابستگی به عینک ظاهر می‌شود. با این حال، از آنجایی که ساختار چشم آن‌ها بزرگ‌تر است، مشکلات مرتبط با آب سیاه زاویه بسته که در چشم‌های کوچک دیده می‌شود، برای آن‌ها مطرح نیست. این گروه از بیماران نیاز به بررسی‌های جداگانه دارند تا بهترین روش درمانی برای آن‌ها تعیین شود.
پیرچشمی یک پدیده طبیعی مرتبط با افزایش سن است که میزان و نحوه‌ی بروز آن به شرایط چشمی فرد قبل از این دوران بستگی دارد. اولین و ساده‌ترین راهکار برای اصلاح دید در این شرایط، استفاده از عینک است. اما برای افرادی که در معرض خطر آب سیاه زاویه بسته هستند یا تمایلی به استفاده از عینک ندارند، جراحی گزینه‌ای مناسب خواهد بود. این عمل نه‌تنها دید را اصلاح می‌کند، بلکه فرد را از خطرات احتمالی ناشی از افزایش فشار چشم نیز مصون نگه می‌دارد.
پیرچشمی یک تغییر طبیعی در روند افزایش سن است و به مراقبت ویژه‌ای نیاز ندارد، اما افراد برای حفظ کیفیت بینایی خود باید اقدامات لازم را انجام دهند. کسانی که دچار مشکل در دید نزدیک می‌شوند، باید اصلاح بینایی داشته باشند تا بتوانند فعالیت‌های روزمره خود را بدون مشکل انجام دهند.
برخی افراد تصور می‌کنند که استفاده از عینک باعث وابستگی و عادت به آن می‌شود، اما این باور نادرست است. اگر فردی در انجام فعالیت‌های روزمره مانند مطالعه، کار با تلفن همراه یا رانندگی دچار مشکل باشد، باید از روش‌های اصلاحی مناسب استفاده کند. این اصلاح می‌تواند از طریق عینک یا روش‌های جراحی، از جمله عملی که پیش‌تر توضیح داده شد، انجام شود.
پیرچشمی به خودی خود یک بیماری محسوب نمی‌شود، اما می‌تواند فرد را مستعد ابتلاء به آب سیاه زاویه بسته کند. به همین دلیل، افرادی که دچار این عارضه می‌شوند، باید چشم خود را مورد بررسی دقیق قرار دهند. برخی روش‌های غیرعلمی، مانند انجام لیزرهای اصلاحی بدون بررسی دقیق وضعیت چشم، می‌توانند گمراه‌کننده باشند و حتی خطر بروز آب سیاه زاویه بسته را افزایش دهند. بنابراین، توصیه می‌شود که افراد به جای راهکارهای غیرتخصصی، تحت معاینات دقیق چشمی قرار گیرند تا از بروز عوارض جلوگیری شود.
فردی به‌طور طبیعی دارای دید نرمال باشد و چه شماره‌ی چشمش را از طریق لیزر اصلاح کرده باشد، در سنین مشخصی دچار پیرچشمی خواهد شد، این یک روند طبیعی است که همه افراد با آن مواجه می‌شوند.
پیرچشمی بخشی طبیعی از روند افزایش سن است و نیاز به اصلاح دارد. روش‌های اصلاحی شامل استفاده از عینک یا جراحی مناسب است، اما انتخاب روش باید تحت نظر متخصص انجام شود. همچنین، توجه به بررسی‌های چشمی برای جلوگیری از عوارضی مانند آب سیاه زاویه بسته اهمیت دارد و نباید به روش‌های غیراصولی مانند لیزرهای سطحی بدون بررسی دقیق چشم اعتماد کرد.
افرادی که به دلیل تغییرات عدسی چشم مستعد آب سیاه زاویه بسته هستند و هم‌زمان می‌خواهند از عینک رهایی یابند، می‌توانند بدون نیاز به منتظر ماندن برای تشکیل آب مروارید، تحت جراحی قرار گیرند. این روش، علاوه بر اصلاح دید، به‌عنوان اقدامی پیشگیرانه برای جلوگیری از آب سیاه زاویه بسته محسوب می‌شود و کیفیت زندگی فرد را بهبود می‌بخشد.
