وحید محمود قره باغ؛ "تنها یک لحظه از زمان، صرف بریدن سر لاووازیه شد، اما شاید صد سال زمان لازم باشد تا کسی مانند او زاده شود" این جمله ژوزف لاگرانژ دانشمند نامی پس از مرگ لاووازیه بود؛ آنتوان لوران لاووازیه کسی که پایه گذار شیمی نوین بود. او اولین کسی بود که به منظور نتیجه گیری درست و علمی از ترازو در آزمایشگاه استفاده کرد. لاووازیه با اینکه در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمده بود و می‌توانست همچنان آسوده به زندگی ادامه دهد ولی راه دیگری را برای خود انتخاب کرد. یکی از ویژگی‌های بارز لاووازیه کنجکاوی و البته عطش سیری ناپذیر او برای دانستن بود. با اینکه تحصیلات حقوقی داشت ولی ترجیح می‌داد که با دنیای علم و البته سیاست مانوس باشد؛ دنیایی که سرانجام با سرنوشت متفاوتش گره خورد.
یکی از کار‌های شاخص او در شیمی، اثبات نادرستی نظریه مربوط به سوختن بود. با اینکه لاووازیه در ابتدا تحت تاثیر نظریه‌های نادرست عصر خود بود ولی در ادامه، تلاش‌های لاووازیه بود که توانست اکسیژن را به گونه‌ی علمی آن معرفی کند. او دریافته بود، قسمی از هوا که در سوختن نقش دارد همان ماده‌ای است که برای تنفس انسان نیز لازم و ضروری است. ماده‌ای که در ابتدا نام آن را هوای زندگی بخش یا توان بخش نامید.
از سویی جهان شیمی فقط یک بعد از زندگی این دانشمند بود. در حقیقت با وقوع انقلاب فرانسه، لاووازیه نیز از طوفان انقلاب بی نصیب نماند. به عبارتی رساله معروف او که در خصوص اقتصاد سیاسی بود و به ثروت‌های زیرزمینی فرانسه اشاره داشت سرنوشت او را به گونه‌ای دیگر رقم زد. از جانبی دیگر او که خزانه دار لوئی شانزدهم نیز بود در نهایت محاکمه و به دست گیوتین سپرده شد. گفتنی است این رساله لاووازیه از مهم‌ترین نوشته‌ها در مقوله اقتصاد به شمار می‌رود. بله، این چنین بود که لاووازیه در حالی به جرم خیانت به ملت فرانسه اعدام می‌شد که سیاست‌های اقتصادی او حتی باعث بهبود تقریبی اقتصاد فرانسه نیز شده بود.
