سعید جلیلی که در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ تجربه ای دیگر از شکست را داشت، به دنبال راهی بود که احمدی‌نژاد در سال ۸۴ رفت؛ از شهرداری تهران به ریاست جمهوری رسید. اما گویا این بار هم تقدیر با او یار نبود.
به گزارش خبرنگار تابناک، جلیلی، همان مرد آرام و کم‌حرفی که روزگاری پشت میز مذاکرات هسته‌ای نشسته بود، این بار سراغ بودجه‌های کلان شهرداری‌ها رفته بود. او در گفت‌وگوهایش تأکید داشت که «بودجه عمرانی پنج کلان‌شهر از بودجه دولت بیشتر است». این حرف، نوستالژی روزهایی را زنده می‌کرد که احمدی‌نژاد از شهرداری تهران، خود را به پاستور رساند.
جلیلی و یارانش گویی می‌خواستند بگویند: «اگر درِ ریاست جمهوری به روی ما بسته است، شاید کلیدش در شهرداری باشد.»
اما سیاست، بازی غریبی است. همان‌طور که شهرداران بعد از احمدی نژاد نتوانستند از شهرداری به ریاست جمهوری برسند، حالا نوبت جلیلی بود که با یک تصمیم مجلس، نقشه‌هایش به هم بریزد. تأخیر یک‌ساله در انتخابات شوراها، عملاً تب اولیه او و هوادارانش را خواباند.
زمان، بازیگر جدید معادلات سیاسی
انتخابات شوراها که قرار بود در خرداد ۱۴۰۴ برگزار شود، حالا به سال ۱۴۰۵ موکول شده است. این یعنی جلیلی دیگر نمی‌توانست از همزمانی انتخابات شوراها با فضای انتخاباتی عمومی بهره ببرد. رقبایش هم فرصت پیدا کردند تا صف‌های خود را منسجم‌تر کنند. آن کس که بیشتر از همه خود را آماده کرده بود و برنامه‌ها داشت بیشتر از سایرین از این تمدید ناراحت خواهد بود.
اصولگرایانی که هنوز از خودداری جلیلی برای کناره‌گیری به نفع قالیباف در انتخابات گذشته رنجیده بودند، حالا با آسودگی بیشتری می‌توانند به رقابت اساسی با او بیندیشند. اصلاح طلبان و میانه روها هم بی نصیب نخواهند بود.
جلیلی باز هم به حاشیه بازمی‌گردد؟
سیاست ایران همیشه شاهد بازگشت‌ها و حذف‌های غیرمنتظره بوده است. جلیلی، که روزی به عنوان چهره‌ای امنیتی-دیپلماتیک شناخته می‌شد، حالا در نقش یک بازیگر شهری ظاهر شده بود. اما به نظر می‌رسید تقدیر بار دیگر به او می‌گوید: «نه این بار هم نشد.»
شاید او دوباره به حاشیه بازگردد، شاید هم در سکوت، نقشه‌ای دیگر بکشد. اما یک چیز واضح است: در کشوری که سیاست‌ورزانش گاه با یک تصمیم مجلس یا یک تغییر قانون از دور خارج می‌شوند، جلیلی هم باید بداند که سیاست، فقط اراده افراد نیست؛ گاهی زمانه است که تعیین‌کننده است. و زمانه، این بار به نفع او نچرخید. حداقلش این که این تاخیر برای قدرت یابی شهریارانه وی مطلوب نخواهد بود.
